Aλ. Χαρίτσης για Τσίπρα: Είδα μια προσπάθεια να εμφανιστεί «πέρα και πάνω» από την υπάρχουσα πολιτική Αριστερά

 Στα σχόλια για την παρουσία του στην εκδήλωση του Αλέξη Τσίπρα απαντά ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα.

«Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ο “Εξώστης β’” έγινε συνώνυμο όσων παρακολουθούσαν πολιτικό και ανεξάρτητο σινεμά, ασκώντας αυστηρή κριτική. Όχι από εμπάθεια, αλλά επειδή αντιμετώπιζαν το σινεμά με απαιτήσεις και πραγματική έγνοια για την ουσία του», αναφέρει χαρακτηριστικά και προχωράει σε ανάλυση «έξι σημείων για το που βρισκόμαστε σήμερα και, κυρίως, τις μάχες που έχουμε μπροστά μας».

 Τα έξι σημεία του Αλ. Χαρίτση:

1. Πήγα στο Παλλάς για δύο λόγους.

Πρώτον, γιατί η «Ιθάκη» μας αφορά συλλογικά. Είναι, υπό μία έννοια, και η συλλογική βιογραφία της γενιάς μου. Της ιστορίας που μας διαμόρφωσε και της ιστορίας που κληθήκαμε να γράψουμε με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν θα το κρύψω. Διαβάζοντας την «Ιθάκη» ένιωσα συγκίνηση γιατί ήμασταν εκεί: από τις μάχες των κινημάτων στην πρόκληση της διακυβέρνησης μιας διαλυμένης χώρας.

Δεύτερον, γιατί στο σήμερα, στο 2025, απέναντι στη Μαύρη Διεθνή και στο καθεστώς του Μητσοτάκη, δεν χωρούν ή δεν θα έπρεπε να χωρούν περιχαρακώσεις. Πιστεύω βαθιά ότι μόνη απάντηση μπορεί να είναι το Λαϊκό Μέτωπο: η ενότητα δηλαδή δυνάμεων, δίχως αποκλεισμούς, πάνω σε ένα ριζοσπαστικό και αιχμηρό πρόγραμμα. Τίποτα λιγότερο. Τίποτα περισσότερο.

2. Είναι θετικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας, με το ειδικό βάρος που διαθέτει, μιλά πλέον δίχως περιστροφές για τις μεγάλες διαιρετικές τομές της εποχής μας: την κοινωνική ανισότητα, την κλιματική μετάβαση (αν και αυτό περισσότερο το είδα στο βιβλίο, παρά στην ομιλία του), τον φραγμό στη λογική του πολέμου.

Όμως εδώ χρειάζονται καθαρές κουβέντες. Όχι άλλες γενικές διαπιστώσεις.

Αναδιανομή του πλούτου σημαίνει γενναία φορολόγηση του πλούτου και στήριξη του κόσμου της εργασίας.

Κλιματική μετάβαση σημαίνει ρήξη με τις εξορύξεις και τις επιδοτήσεις των ισχυρών ομίλων.

Ειρήνη σημαίνει αντίσταση στον παγκόσμιο τραμπισμό και στους υπέρογκους εξοπλισμούς.

3. Είδα μια έντονη αγωνία αποστασιοποίησης, μια προσπάθεια ο Αλέξης Τσίπρας να εμφανιστεί «πέρα και πάνω» από την υπάρχουσα πολιτική Αριστερά. Όταν όμως ο Αλέξης Τσίπρας μιλά για συνολική ανεπάρκεια της αντιπολίτευσης, υιοθετεί τη φράση που έχει πληγώσει πιο βαθιά τον προοδευτικό χώρο και φτάνει ως τον ίδιο προσωπικά: το «όλοι ίδιοι είναι». Αυτή η κριτική τρέφει μόνο ένα πράγμα: την αντιπολιτική.

Γιατί όταν όλοι παρουσιάζονται ως «ανεπαρκείς», χωρίς διάκριση, τελικά αθωώνεται το πραγματικό πρόβλημα που είναι η Δεξιά στην εξουσία και καλλιεργείται μια γενικευμένη απαξίωση της πολιτικής.

Γιατί όταν όλοι παρουσιάζονται ως «ιδιοτελείς» τότε αθωώνονται και οι επιλογές των κάθε λογής «μαϊντανών» που στελέχωσαν ψηφοδέλτια και το πληρώσαμε – μαζί με όλη τη λογική της μετατόπισης προς το κέντρο.

Και αν επιμένω σε αυτό δεν είναι για την ιστορία. Είναι για το παρόν και το μέλλον.

4. Ναι, αυτή τη στιγμή ο κατακερματισμός των δυνάμεων είναι πρόβλημα. Οδηγεί τον κόσμο στην απογοήτευση και την αποστράτευση.

Αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς η πολυδιάσπαση δεν είναι το αίτιο της κρίσης, είναι το αποτέλεσμα.

Μιας πολιτικής αποτίμησης που δεν έγινε όταν έπρεπε – και που ακόμα και σήμερα αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε με γενναιότητα. Κι αυτή η αποτίμηση δεν αφορά ούτε το 2015 ούτε το 2019. Αφορά την εκλογική συντριβή του 2023 που έδειξε τι συμβαίνει όταν η Αριστερά μετακινείται στη λογική του μέσου όρου: χάνει και πολιτικά και κοινωνικά.

 Δεν ήταν μια στιγμιαία αστοχία. Ο ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε τη δυναμική του σε λαϊκές και εργατικές γειτονιές. Έχασε τους ανθρώπους που η Αριστερά πρέπει κατεξοχήν να εκπροσωπεί.

 Δεν ήταν μια απλή ήττα. Ήταν ο ορισμός της πολιτικής αποτυχίας. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε να το δούμε καθαρά.

5. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η Νέα Αριστερά υπήρξε μία αριστερή απάντηση στον εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Ήταν μια δύσκολη επιλογή. Την κάναμε.

Την ώρα που ένα ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, το κόμμα μας, υποδεχόταν έναν πολιτικό τυχοδιώκτη ως «μεσσία». Και σε αυτήν την εξέλιξη, μπορεί όσοι δημιουργήσαμε τη Νέα Αριστερά να έχουμε τις δικές μας ευθύνες, αλλά έχουμε και τη βεβαιότητα ότι την κρίσιμη ώρα κάναμε το σωστό. Ήταν μια επιλογή αξιοπρέπειας και περηφάνειας.

Η Νέα Αριστερά στα δύο χρόνια της ύπαρξής της έχει δώσει μάχες ώστε η φωνή της Αριστεράς να μείνει ζωντανή και δυνατή. Δεν δώσαμε λευκή επιταγή στον Μητσοτάκη.

Τι θα έκανε, άραγε, ο Αλέξης Τσίπρας, αν ήταν βουλευτής σήμερα, στον προϋπολογισμό που έρχεται σε λίγες μέρες; Θα υπερψήφιζε, όπως έκανε πέρυσι, τους υπέρογκους εξοπλισμούς σε μια στιγμή που η ΕΕ μετατρέπεται σε πολεμική οικονομία;

Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα.

6. Το 2025 κανείς δεν νοιάζεται για το ποιος θα βγει δεύτερος στις επόμενες εκλογές. Οι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες, οι λαϊκές γειτονιές, τα εργατικά προάστια, ο κόσμος που δουλεύει και δεν βάζει ένα ευρώ στην άκρη, οι νέοι άνθρωποι έχουν μια απαίτηση: να μην έχει τρίτη ευκαιρία το καθεστώς Μητσοτάκη.

Και το πώς θα απαντήσουμε στην απαίτηση αυτή, είναι το μόνο που πρέπει να μας απασχολεί.

Η Νέα Αριστερά έχει ξεκαθαρίσει ότι είναι έτοιμη να συζητήσει και να συμφωνήσει σε ένα κοινό πρόγραμμα σύγκρουσης με τη Δεξιά, τα οργανωμένα συμφέροντα και το διεφθαρμένο κράτος του καθεστώτος Μητσοτάκη.

Αν το καταφέρουμε αυτό -που είναι το δύσκολο, αλλά και η μόνη δουλειά που έχουμε- τότε θα βρούμε και τον άνθρωπο που θα μπει μπροστά.

 Λαϊκό Μέτωπο του «ενός» πάντως δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ.