Βρετανία, Πορτογαλία, Αυστραλία και Καναδάς ανακοίνωσαν επίσημα την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους ενώ ανάλογες ανακοινώσεις αναμένονται και από άλλα κράτη τις επόμενες ημέρες, όπως η Γαλλία που σχεδιάζει επίσης να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη αυτήν την εβδομάδα.

Περισσότερες από 150 χώρες είχαν αναγνωρίσει προηγουμένως ένα παλαιστινιακό κράτος, όμως η προσθήκη των ανωτέρω χωρών θεωρείται από πολλούς ως μια κομβική στιγμή, με τον Ξαβιέ Αμπού Έιντ, πρώην Παλαιστίνιο αξιωματούχο να σχολιάζει ότι «η Παλαιστίνη δεν ήταν ποτέ πιο ισχυρή παγκοσμίως από ό,τι είναι τώρα».

Πραγματική κρατική υπόσταση

Υπάρχουν όμως περίπλοκα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν ενόψει της νέας συνθήκης που δημιουργείται, όπως τι είναι η Παλαιστίνη και αν υπάρχει καν κράτος που πρέπει να αναγνωριστεί;

Από τη Σύμβαση του Μοντεβιδέο του 1933 απαιτούνται τέσσερα βασικά κριτήρια για να αναγνωριστεί μια κρατική υπόσταση: μόνιμος πληθυσμός, καθορισμένη επικράτεια, κυβέρνηση και ικανότητα σύναψης σχέσεων με άλλα κράτη. Η Παλαιστίνη αυτή τη στιγμή μπορεί βάσιμα να διεκδικήσει μόνο δύο από αυτά: έναν μόνιμο πληθυσμό (αν και ο πόλεμος στη Γάζα τον θέτει σε τεράστιο κίνδυνο) και την ικανότητα σύναψης διεθνών σχέσεων.

Στα υπόλοιπα δύο κριτήρια, η κατάσταση εμφανίζεται άκρως προβληματική. Σχετικά με τον όρο της «καθορισμένης επικράτειας», χωρίς συμφωνία για τα τελικά σύνορα και χωρίς επί της ουσίας ειρηνευτική διαδικασία, είναι δύσκολο να καθορίσουμε σήμερα με σαφήνεια την εδαφική έκταση του όρου Παλαιστίνη.

Για τους ίδιους τους Παλαιστίνιους, το πολυπόθητο κράτος τους αποτελείται από τρία μέρη: την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, τα οποία όλα κατακτήθηκαν από το Ισραήλ κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών του 1967.

Ακόμα και μια πρόχειρη ματιά στον χάρτη δείχνει από πού ξεκινούν τα προβλήματα. Η Δυτική Όχθη και η Λωρίδα της Γάζας χωρίζονται γεωγραφικά από το Ισραήλ εδώ και τρία τέταρτα του αιώνα, από την ανεξαρτησία του Ισραήλ το 1948.

Στη Δυτική Όχθη, η παρουσία του Ισραηλινού στρατού και των Εβραίων εποίκων σημαίνει ότι η Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία ιδρύθηκε μετά τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Όσλο της δεκαετίας του 1990, διοικεί μόνο περίπου το 40% της επικράτειας. Από το 1967, η επέκταση των οικισμών έχει καταβροχθίσει τη Δυτική Όχθη, διασπώντας την σε μια ολοένα και πιο κατακερματισμένη πολιτική και οικονομική οντότητα.

Εν τω μεταξύ, η Ανατολική Ιερουσαλήμ, την οποία οι Παλαιστίνιοι θεωρούν πρωτεύουσά τους, έχει περικυκλωθεί από εβραϊκούς οικισμούς, αποκόπτοντας σταδιακά την πόλη από τη Δυτική Όχθη.

Η μοίρα της Γάζας αυτή τη στιγμή είναι πολύ χειρότερη. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου, που πυροδοτήθηκε από τις επιθέσεις της Χαμάς τον Οκτώβριο του 2023, μεγάλο μέρος του εδάφους της έχει καταστραφεί.

Τα ηνία του κράτους

Το τελευταίο κριτήριο που απαιτεί η Σύμβαση του Μοντεβιδέο είναι μια λειτουργική κυβέρνηση. Και αυτό αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για τους Παλαιστίνιους.

Το 1994, μια συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) οδήγησε στη δημιουργία της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής (γνωστής ως Παλαιστινιακή Αρχή), η οποία ασκούσε μερικό πολιτικό έλεγχο στους Παλαιστίνιους στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.

Αλλά από την αιματηρή σύγκρουση του 2007 μεταξύ της Χαμάς και της κύριας φράξιας της PLO, της Φατάχ, οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη κυβερνώνται από δύο αντίπαλες κυβερνήσεις: τη Χαμάς στη Γάζα και την διεθνώς αναγνωρισμένη Παλαιστινιακή Αρχή στη Δυτική Όχθη, της οποίας πρόεδρος είναι ο Μαχμούντ Αμπάς.

Αυτά είναι 77 χρόνια γεωγραφικού διαχωρισμού και 18 χρόνια πολιτικού διχασμού: ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να απομακρυνθούν η Δυτική Όχθη και η Λωρίδα της Γάζας.

Η παλαιστινιακή πολιτική έχει εν τω μεταξύ αποστεωθεί, αφήνοντας τους περισσότερους Παλαιστίνιους κυνικούς απέναντι στην ηγεσία τους και απαισιόδοξους σχετικά με τις πιθανότητες οποιουδήποτε είδους εσωτερικής συμφιλίωσης, πόσο μάλλον για την πρόοδο προς κρατική υπόσταση.

Οι τελευταίες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν το 2006, που σημαίνει ότι κανένας Παλαιστίνιος κάτω των 36 ετών δεν έχει ψηφίσει ποτέ στη Δυτική Όχθη ή τη Γάζα.

Μετά τον πόλεμο που ξέσπασε στη Γάζα τον Οκτώβριο του 2023, το ζήτημα έχει γίνει ακόμη πιο οξύ. Αντιμέτωπη με τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων πολιτών της, η Παλαιστινιακή Αρχή του Αμπάς, παρακολουθώντας από την έδρα της στη Δυτική Όχθη, έχει σε μεγάλο βαθμό περιοριστεί στον ρόλο θεατή.

Όμως οι εντάσεις στις τάξεις της ηγεσίας χρονολογούνται χρόνια πριν. Όταν ο πρόεδρος της PLO, Γιάσερ Αραφάτ, επέστρεψε από χρόνια εξορίας για να ηγηθεί της Παλαιστινιακής Αρχής, οι τοπικοί Παλαιστίνιοι πολιτικοί βρέθηκαν ως επί το πλείστον στο περιθώριο, δυσαρεστημένοι όχι μόνο από το αυταρχικό στυλ πολλών συνεργατών του Αραφάτ, αλλά και από τις φήμες για διαφθορά στους κύκλους της παλαιστινιακής ηγεσίας.

Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι η νεοσύστατη Παλαιστινιακή Αρχή φαινόταν ανίκανη να σταματήσει τον σταδιακό αποικισμό της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ ή να τηρήσει την υπόσχεση για ανεξαρτησία και κυριαρχία που έθεσε τόσο δελεαστικά η ιστορική χειραψία του Αραφάτ με τον πρώην Ισραηλινό πρωθυπουργό, Γιζάκ Ράμπιν, στον Λευκό Οίκο τον Σεπτέμβριο του 1993.

Τα επόμενα χρόνια δεν ευνόησαν μια ομαλή πολιτική εξέλιξη, καθώς κυριαρχήθηκαν από αποτυχημένες ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, τη συνεχιζόμενη επέκταση των εβραϊκών οικισμών, τη βία από εξτρεμιστές και από τις δύο πλευρές, την πολιτική ολίσθηση του Ισραήλ προς τα δεξιά και το βίαιο σχίσμα του 2007 μεταξύ Χαμάς και Φατάχ.

Η επόμενη μέρα

«Στη συνήθη πορεία των γεγονότων, θα είχαν αναδυθεί νέες προσωπικότητες, νέες γενιές», λέει ο Παλαιστίνιος ιστορικός Γιεζίντ Σαγί, όμως συμπληρώνει ότι σήμερα «αυτό είναι αδύνατο… Οι Παλαιστίνιοι στα κατεχόμενα εδάφη είναι κατακερματισμένοι σε τεράστιο βαθμό σε ξεχωριστούς μικρούς χώρους, και αυτό έχει καταστήσει σχεδόν αδύνατο να αναδυθούν και να συγχωνευθούν νέες προσωπικότητες».

Εντούτοις, μια φιγούρα εμφανίστηκε: ο Μαρουάν Μπαργούτι.

Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Δυτική Όχθη, σε ηλικία 15 ετών δραστηριοποιήθηκε στη Φατάχ, την παράταξη της PLO με επικεφαλής τον Αραφάτ.

Ο Μπαργούτι αναδείχθηκε σε δημοφιλή ηγέτη κατά τη διάρκεια της δεύτερης παλαιστινιακής εξέγερσης, προτού συλληφθεί και κατηγορηθεί για τον σχεδιασμό θανατηφόρων επιθέσεων στις οποίες σκοτώθηκαν πέντε Ισραηλινοί. Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες, αλλά βρίσκεται σε ισραηλινή φυλακή από το 2002.

Πολλοί Παλαιστίνιοι όταν μιλούν για πιθανούς μελλοντικούς ηγέτες, αναφέρουν συχνά το όνομα του Μπαργούτι. Πρόσφατη δημοσκόπηση του Παλαιστινιακού Κέντρου Πολιτικής και Ερευνών με έδρα τη Δυτική Όχθη διαπίστωσε ότι το 50% των Παλαιστινίων θα τον επέλεγαν ως πρόεδρο, πολύ μπροστά από τον Αμπάς, ο οποίος κατέχει τη θέση από το 2005.

Παρά το γεγονός ότι είναι ανώτερο στέλεχος της Φατάχ, η οποία βρίσκεται εδώ και χρόνια σε σύγκρουση με τη Χαμάς, το όνομά του πιστεύεται ότι κατέχει εξέχουσα θέση στη λίστα των πολιτικών κρατουμένων που η Χαμάς θέλει να απελευθερώσει σε αντάλλαγμα για τους Ισραηλινούς ομήρους που κρατούνται στη Γάζα.

Όμως το Ισραήλ δεν έχει δώσει καμία ένδειξη ότι είναι πρόθυμο να τον απελευθερώσει. Στα μέσα Αυγούστου, κυκλοφόρησε ένα βίντεο που έδειχνε τον αδύνατο, αδύναμο 66χρονο Μπαργούτι να χλευάζεται από τον υπουργό Ασφαλείας του Ισραήλ, Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ. Ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που κυκλοφόρησε δημόσια εικόνα του Μπαργούτι.

Με τον Μπαργούτι στη φυλακή, τον Αμπάς να πλησιάζει τα 90 του χρόνια, τη Χαμάς να έχει αποδεκατιστεί και τη Δυτική Όχθη κατακερματισμένη, είναι σαφές ότι η Παλαιστίνη στερείται ηγεσίας και συνοχής.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η διεθνής αναγνώριση είναι άνευ νοήματος. Άλλωστε, η Διακήρυξη της Νέας Υόρκης για την Ειρηνική Επίλυση του Ζητήματος της Παλαιστίνης και την Εφαρμογή της Λύσης των Δύο Κρατών δεσμεύει τους υπογράφοντες να λάβουν «απτά, χρονικά δεσμευτικά και μη αναστρέψιμα βήματα για την ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος της Παλαιστίνης».

Βρετανοί αξιωματούχοι επισημαίνουν στο BBC τις αναφορές της διακήρυξης στην ενοποίηση της Γάζας και της Δυτικής Όχθης, την υποστήριξη δημοκρατικών εκλογικών διαδικασιών, καθώς και τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν την αναγνώριση.

Η ισραηλινή αντίδραση

Όμως οι Παλαιστίνιοι γνωρίζουν ότι τα εμπόδια θα είναι τρομερά. Το Ισραήλ παραμένει κάθετα αντίθετο σε αυτήν την προοπτική και έχει απειλήσει να προβεί σε αντίποινα μέσω επίσημης προσάρτησης τμημάτων ή ολόκληρης της Δυτικής Όχθης.

Παράλληλα, η Ουάσινγκτον έκανε το ασυνήθιστο βήμα να ανακαλέσει ή να αρνηθεί τη χορήγηση βίζας σε δεκάδες Παλαιστίνιους αξιωματούχους που θα ταξίδευαν στη Νέα Υόρκη για να συμμετάσχουν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, παραβιάζοντας πιθανότατα τους κανόνες του διεθνούς οργανισμού.

Σε κάθε περίπτωση, οι ΗΠΑ διατηρούν βέτο στον ΟΗΕ σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους και ο Τραμπ εξακολουθεί να φαίνεται προσκολλημένος σε μια εκδοχή του λεγόμενου «Σχεδίου Ριβιέρα», βάσει του οποίου οι Αμερικανοί θα αναλάμβαναν μεγάλο μέρος της μελλοντικής ανάπτυξης της Γάζας, χωρίς να αναφέρεται καθόλου σε οποιαδήποτε μελλοντική σύνδεση με τη Δυτική Όχθη ή στην Παλαιστινιακή Αρχή.

Σε τελική ανάλυση, το μακροπρόθεσμο μέλλον για τη Γάζα μπορεί να βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη Διακήρυξη της Νέας Υόρκης, το σχέδιο Τραμπ και το σχέδιο ανοικοδόμησης των Αράβων. Όλα αυτά τα σχέδια, με πολύ διαφορετικούς τρόπους κάθε ένα, ελπίζουν να σώσουν κάτι από την καταστροφή που έχει πλήξει τη Γάζα τα τελευταία δύο χρόνια. Όμως ό,τι και να προκύψει, θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα για την έκταση που θα εκτείνεται η Παλαιστίνη και τη μορφή που θα έχει η ηγεσία της.

Πηγή: BBC

H Βρετανία, η Αυστραλία και ο Καναδάς ανακοίνωσαν επίσημα την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους, ενώ το ίδιο αναμένεται να κάνουν άλλα  κράτη. Η υπογραφή της διακήρυξης θα γίνει Δευτέρα στη Νέα Υόρκη, μία μέρα πριν από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, όπου πρόκειται να κυριαρχήσει ο πόλεμος στη Γάζα. 

 Με τον τρόπο αυτό, τα κράτη επιδιώκουν να ασκήσουν πίεση στο Ισραήλ για τερματισμό των πολεμικών επιχειρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας. 

Η Γαλλία σχεδιάζει επίσης να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, καθώς αυξάνεται η διεθνής ανησυχία για τον συνεχιζόμενο πόλεμο και την κρίση πείνας στη Γάζα.

«Σήμερα για να αναζωπυρώσουμε την ελπίδα της ειρήνης και της λύσης δύο κρατών, δηλώνω ξεκάθαρα, ως Πρωθυπουργός αυτής της σπουδαίας χώρας ότι το Ηνωμένο Βασίλειο αναγνωρίζει επίσημα το Κράτος της Παλαιστίνης», τόνισε ο Κιρ Στάρμερ.

Είχε προηγηθεί λίγο νωρίτερα η επίσημη αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους από την Αυστραλία και τον Καναδά. 

Today, Canada recognises the State of Palestine. pic.twitter.com/zhumVJRBfe

— Mark Carney (@MarkJCarney) September 21, 2025

Με τον πόλεμο στη Γάζα, που μαίνεται για σχεδόν 2 χρόνια, να αποτελεί το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα στην προσεχή Γενική Συνέλευση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, και άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Γαλλία έχουν ανακοινώσει ότι θα προχωρήσουν σε επίσημη αναγνώριση.  

Η απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης έχει ιδιαίτερη συμβολική βαρύτητα: το Λονδίνο είναι από τους στενούς συμμάχους του Τελ Αβίβ και είχε καθοριστικό ρόλο στο να τεθούν οι βάσεις για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ με τη Διακήρυξη  Μπάλφουρ το 1917.

«Αναγνωρίσαμε το Κράτος του Ισραήλ πριν από περισσότερα από 75 χρόνια ως πατρίδα του εβραϊκού λαού. Σήμερα ενωνόμαστε με περισσότερες από 150 χώρες που αναγνωρίζουν επίσης παλαιστινιακό κράτος Μια δέσμευση προς τους Παλαιστινίους και τους Ισραηλινούς… Ότι μπορεί να υπάρξει ένα καλύτερο μέλλον», πρόσθεσε ο Βρετανός πρωθυπουργός.

Ποιες άλλες χώρες σχεδιάζουν την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης

Εκτός από το Ηνωμένο Βασίλειο, αρκετές χώρες έχουν δηλώσει ότι θα αναγνωρίσουν – ή εξετάζουν το ενδεχόμενο να αναγνωρίσουν – το παλαιστινιακό κράτος. Ακολουθεί μια επισκόπηση των χωρών που περιλαμβάνονται στον κατάλογο αυτό.

• Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν έγινε νωρίτερα φέτος ο πρώτος ηγέτης της G7 που δήλωσε ότι η χώρα του θα αναγνωρίσει επίσημα ένα παλαιστινιακό κράτος.

• Ο Καναδάς ανακοίνωσε σήμερα την αναγνώρισή του, με τον πρωθυπουργό Μαρκ Κάρνι να δηλώνει ότι «ο Καναδάς το κάνει αυτό στο πλαίσιο μιας συντονισμένης διεθνούς προσπάθειας για τη διατήρηση της δυνατότητας μιας λύσης δύο κρατών».

• Η Αυστραλία αναγνώρισε επίσης σήμερα το παλαιστινιακό κράτος, με τον πρωθυπουργό Άντονι Αλμπανέζε να δηλώνει ότι έλαβε εκ νέου δεσμεύσεις από την Παλαιστινιακή Αρχή (PA) ότι θα συνεχίσει να αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ.

• Η Πορτογαλία ετοιμάζεται να αλλάξει πολιτική, ανακοινώνοντας το Σάββατο ότι θα αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος αυτό το Σαββατοκύριακο.

• Η Νέα Ζηλανδία εξετάζει επίσης το ενδεχόμενο αναγνώρισης, αλλά ο πρωθυπουργός Κρίστοφερ Λούξον δήλωσε ότι η απόφαση δεν θα ανακοινωθεί πριν από την επόμενη εβδομάδα.

Αντίθετοι Τραμπ και Νετανιάχου

Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει δηλώσει ότι η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους ισοδυναμεί με «ανταμοιβή της τρομοκρατίας» ενώ την αντίθεσή του έχει επανειλημμένα εκφράσει ο Ντόναλντ Τραμπ.

«Αλλά διέπραξε κανείς γενοκτονία στις 7 Οκτωβρίου; Τι πιστεύετε γι’ αυτό; Αυτή ήταν γενοκτονία στο υψηλότερο επίπεδο», είχε δηλώσει στο παρελθόν.

Με περισσότερους από 65 χιλιάδες Παλαιστινίους νεκρούς και μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα, η κυβέρνηση Στάρμερ είναι υπό μεγάλη πίεση από τη βρετανική κοινή γνώμη που ζητεί τον τερματισμό του πολέμου. Αλλά και στη Γαλλία, με τις μεγαλύτερες εβραϊκές και μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης, το ζήτημα διχάζει.

Την ελπίδα του ότι οι αποφάσεις αναγνώρισης παλαιστινικαού κράτους θα επιταχύνουν την εφαρμογή της λύσης των δύο κρατών, εξέφρασε ο Τούρκος Πρόεδρος, Ερντογάν.

Το ιστορικό διάγγελμα του Κιρ Στάρμερ

Το Ηνωμένο Βασίλειο προχώρησε σήμερα στην επίσημη αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους, με μια δήλωση που ήδη χαρακτηρίζεται «ιστορική».

Η απόφαση αυτή δεν δημιουργεί κράτος από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά αλλάζει το πλαίσιο της διεθνούς συζήτησης. Η Βρετανία εντάσσεται πλέον στη μεγάλη πλειοψηφία άνω των εκατόν πενήντα χωρών που έχουν ήδη αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, στέλνοντας σαφές μήνυμα ότι η λύση των δύο κρατών πρέπει να παραμείνει ζωντανή.

Ο Κιρ Στάρμερ θέλησε να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες: από τη μια, την καταδίκη της Χαμάς και την απαίτηση για άμεση απελευθέρωση των ομήρων· από την άλλη, την έντονη κριτική προς την ισραηλινή κυβέρνηση για τη συνεχιζόμενη ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα.

Με αυτό τον τρόπο, το Λονδίνο εμφανίζεται έτοιμο να παίξει πιο ενεργό ρόλο στις προσπάθειες για ειρήνη, απομακρυνόμενο από τη γραμμή της Ουάσινγκτον και ερχόμενο πιο κοντά στις ευρωπαϊκές φωνές που ζητούν πολιτική λύση.

Και βέβαια συνέβη παραμονές της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη. Εκεί το θέμα αναμένεται να βρεθεί στο επίκεντρο, ενώ και άλλες χώρες να εξετάζουν το ενδεχόμενο να προχωρήσουν σε αντίστοιχες αναγνωρίσεις. Έτσι, η βρετανική κίνηση λειτουργεί σαν καταλύτης για να μεταφερθεί η συζήτηση από τις διπλωματικές διαρροές στην επίσημη ατζέντα του ΟΗΕ.

Με την αναγνώριση της Παλαιστίνης, ο Πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ δεν απευθύνεται μόνον σε διεθνές ακροατήριο αλλά και στο εσωτερικό της χώρας: οι διαδηλώσεις και ο έντονος διχασμός που βλέπουμε στους δρόμους, στα σχολεία και στις συνομιλίες κατά μήκος της κοινωνίας έχουν αναγκάσει την κυβέρνηση να πάρει θέση πιο ξεκάθαρη. Η απόφαση γίνεται και ως απάντηση σε αυτήν την πίεση· ως προσπάθεια να συμφιλιώσει, να απαντήσει στους πολίτες που ζητούν δράση, ηθική ευθύνη και αλλαγή.

Η ελπίδα, όπως λένε στο Λονδίνο, είναι ότι η αναγνώριση μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα για να ξανανοίξει ο δρόμος προς τη διαπραγμάτευση και τη λύση δύο κρατών.

Νετανιάχου: Δεν θα υπάρξει παλαιστινιακό κράτος

Έντονες είναι οι αντιδράσεις στο Ισραήλ με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου να τονίζει ότι «η δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξή μας και αποτελεί παράλογο βραβείο για την τρομοκρατία. Η διεθνής κοινότητα θα μας ακούσει γι αυτό το θέμα τις επόμενες ημέρες».

Ο Νετανιάχου κατηγορεί ξένους ηγέτες ότι δίνουν «βραβείο» στη Χαμάς και δηλώνει ότι το παλαιστινιακό κράτος «δεν θα γίνει πραγματικότητα»

Από την άλλη πλευρά, ο Μπεν Γκβιρ δήλωσε σήμερα ότι η χώρα του οφείλει να προσαρτήσει τη Δυτική Όχθη ως αντίδραση στην αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους.

Πάντως, ακόμη και τα πιο μετριοπαθή μέλη του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης εθνικής ενότητας στο Ισραήλ έχουν αντιδράσει για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.

«Βήμα προς μια διαρκή ειρήνη», λέει ο Παλαιστίνιος πρόεδρος

Ο παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς δήλωσε σήμερα ότι η αναγνώριση από τη Βρετανία παλαιστινιακού κράτους είναι ένα βήμα προς «μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη», αναφέρεται σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από την παλαιστινιακή προεδρία.

«Ο Πρόεδρος του Παλαιστινιακού Κράτους Μαχμούντ Αμπάς χαιρετίζει την ανακοίνωση της αναγνώρισης από το Ηνωμένο Βασίλειο του ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους, δηλώνοντας ότι πρόκειται για ένα σημαντικό και απαραίτητο βήμα προς τη συγκεκριμενοποίηση μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης», αναφέρει η προεδρία.

Ανταπόκριση: Ευδοξία Λυμπέρη

Αποστολή – Ισραήλ: Γιώργος Σιδέρης

Ρεπορτάζ: Ρίτσα Καστάνη

Διαβάστε επίσης: