Μπέμπης: Το τυφλό γατάκι που γεννήθηκε στον δρόμο, εδώ και 13 χρόνια ζει ζωή χαρισάμενη

Ο Μπέμπης είναι ένα από τα τόσα γατάκια, που γεννήθηκαν από αδέσποτη γατούλα. Μαζί με τη μαμά του και τα άλλα δύο αδελφάκια του, προσπαθούσαν να επιβιώσουν στην Αίγινα.
Η μαμά τους είχε φροντίσει να τα γεννήσει στην αυλή ενός σπιτιού, που οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν ερμητικά κλειστά.

Η ιστορία του Μπέμπη

Είναι Ιούνιος του 2014 και η κα Λίζα Προβατάρη ετοιμάζει βαλίτσες, μαζί με τον σύζυγό της, για τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο εξοχικό τους. Στην Αίγινα.
Φτάνοντας στο εξοχικό τους, αντικρίζουν στην αυλή τους τη μαμά γάτα με τα μικρά της. Δεν ενοχλούν την «οικογένεια», αλλά αρχίζουν να τη φροντίζουν.

Καθημερινά προσφέρουν σε αυτά τα πλάσματα φαγάκι και νεράκι. Πάντα από απόσταση, καθώς δεν τους πλησιάζουν. Έτσι κυλά το καλοκαίρι, η καλοκαιρινή άδεια φτάνει στο τέλος της, και η κα Προβατάρη μαζί με τον σύζυγό της «σαλπάρουν» για την Αθήνα.

Επιστρέφουν στο νησί, όμως, για λίγες ημέρες, τον Σεπτέμβριο, και η «οικογένεια» είναι εκεί.
Τους γεμίζουν τα πιατάκια τους με φαγητό και νεράκι, και αποχωρίζονται πάλι.

Από τις πιο αγαπημένες ασχολίες του Μπέμπη είναι να πιάνει τζιτζίκια

Ο Μπέμπης δεν υστερεί σε τίποτα, από τις άλλες γάτες

Advertisement

Την 28η Οκτωβρίου το ανδρόγυνο πηγαίνει και πάλι στο εξοχικό τους. Φτάνοντας, δεν τα βλέπουν και κουνούν τα κλειδιά του σπιτιού – το σήμα κατατεθέν, όπως λέει η κα Προβατάρη. Βλέπουν τη μαμά με τα δύο της γατάκια να έρχονται τρέχοντας.

Ο Μπέμπης, πού ήταν;

«Έφτασε καθυστερημένα, καθώς περπατούσε κάνοντας ζιγκ – ζαγκ. Ήταν τραυματισμένο το ποδαράκι του και διαπιστώνουμε ότι στα μάτια του δεν υπήρχε ίριδα. Τον βουτάμε και τον πηγαίνουμε στον κτηνίατρο. Τον περιποιήθηκε για περίπου ένα μήνα. Ο Μπέμπης είναι τυφλός, του λείπει ένα δάκτυλο και ένας τένοντας. Μετά την κτηνιατρική του φροντίδα είναι… η προίκα μας», αφηγείται η κα Προβατάρη.

Ο Μπέμπης είναι κλέφτης φαγητού

Η κα Προβατάρη θυμάται ότι τις πρώτες ημέρες που τον έφεραν στο σπίτι τους, τις κροκέτες του δεν τις μάσαγε, αλλά τις ρουφούσε. Για να μην του προκαλέσει κάποιο κακό η λαιμαργία στην υγεία του, με συμβουλή κτηνιάτρου, του έδωσαν συμπληρώματα διατροφής. Κι έτσι, όλα διορθώθηκαν.

Τα πρώτα Χριστούγεννα είχαν φτιάξει παραδοσιακά γλυκά, τα είχαν βάλει πάνω στην τραπεζαρία και τα είχαν καλύψει με διαφανή μεμβράνη. Τσάκωσαν τον Μπέμπη πάνω στο τραπέζι, ενώ είχε σκίσει τη μεμβράνη και έτρωγε μελομακάρονο.

Είναι κλέφτης φαγητού, όπως λέει η κα Προβατάρη. Ο Μπέμπης έχει ανοίξει το πορτάκι του φούρνου, επειδή είχε μέσα μπιφτέκια – η συσκευή δεν έκαιγε- και έχει φάει μισό. Έχει πιει καφέ και, κάθε φορά που μαγειρεύεις, καραδοκεί. Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αρπάξει κάτι. Τρώει τα πάντα.

«Κάθε φορά που δεν τον ακούω, ξέρω ότι κάποια σκανδαλιά κάνει. Τετράποδα και δίποδα, δεν τα αφήνεις λεπτό από τα μάτια σου. Βέβαια, να πούμε ότι μια φορά μαγείρευα φακές. Παράλληλα έκανα δουλειές και τις είχα ξεχάσει. Ξαφνικά ακούω νιαουρίσματα του Μπέμπη από την κουζίνα. Έτσι σώθηκαν οι φακές. Διαφορετικά, θα είχαν καεί», παραδέχεται η κα Προβατάρη.

Τι αρέσει στον Μπέμπη – Πώς κινείται

Από τις πιο αγαπημένες ασχολίες του Μπέμπη είναι να πιάνει τζιτζίκια. Ακούει το τζιτζίκι, κάθεται κάτω από το δέντρο, κάνει το άλμα και το πιάνει. Και συνηθίζει να φέρνει τέτοιου είδους δωράκια (έντομα) στην οικογένειά του.

«Κινείται σαν να βλέπει. Αν δεν ξέρεις ότι δεν βλέπει, δεν το καταλαβαίνεις. Κινείται κανονικά. Η όσφρησή του, όπως και η ακοή του, είναι υπέρ – αναπτυγμένες. Τα μουστάκια του είναι πολύ μακριά, μάλλον λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Τα μουστάκια λειτουργούν ως συσκευές ανίχνευσης αντικειμένων και δίνουν στη γάτα πληροφορίες για την παραμικρή κίνηση του αέρα, ή αντικειμένων που βρίσκονται πολύ κοντά τους, αλλά δεν είναι στο οπτικό τους πεδίο», περιγράφει η κα Προβατάρη.

Συνεχίζει, λέγοντας ότι δεν είναι καθόλου κακόμοιρος, δεν υστερεί σε τίποτα από τις άλλες γάτες. Δεν κάνει κάτι απότομο, εάν δεν ξέρει ότι θα είναι ασφαλής. Στην κουπαστή του μπαλκονιού, ενώ βάζει το χεράκι του, δεν ανεβαίνει. Γιατί καταλαβαίνει ότι η επιφάνεια δεν είναι μεγάλη. Στον καναπέ και στο κρεβάτι πηδά με μεγάλη άνεση, στο τραπέζι ανεβαίνει αφού πρώτα πηδήξει στην καρέκλα.

«Ο Μπέμπης είναι αναπόσπαστο μέλος της οικογένειάς μας»

«Είναι μια παρέα και, επειδή εμείς δεν έχουμε παιδιά, μπορεί να είναι και ένα «υποκατάστατο». Είναι αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας. Όταν είναι να βγούμε έξω, λέω στη μαμά μου να έρχεται για να τον προσέχει. Πολλές φορές αποφασίζουμε να μείνουμε μαζί του, παρά να τον αφήσουμε μόνο στο σπίτι», αναφέρει η κα Προβατάρη. Και συμπληρώνει; «Θέλει παρέα, είναι αγαπησιάρης και αγαπίτσες, αγκαλίτσες θέλει όταν το αποφασίσει εκείνος. Όταν φύγει από τη ζωή, θα μας λείψει πάρα πολύ».

Το να βάλεις στη ζωή σου ένα ζωάκι πρέπει να είναι μια συνειδητή απόφαση

Τέλος, η κα Προβατάρη επισημαίνει ότι είναι προτιμότερο να υιοθετούμε ζωάκια από τον δρόμο ή από καταφύγια, και να μην ξεχνάμε τα μεγάλα σε ηλικία ζωάκια. Τουλάχιστον, να έχουν ένα καλό τέλος. Υιοθετούμε ένα ζωάκι συνειδητά, γιατί είναι ψυχούλες. Δεν είναι ένα κουκλάκι, που όταν το βαρεθώ, το πετάω.