Χρήστος Μάστορας: “Δεν θέλει πολλή σκέψη, γιατί χάνει τη μαγεία του” – Η σχέση με τη Γαρυφαλλιά Καληφώνη, και το τίμημα της αναγνωρισιμότητας

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, ο Χρήστος Μάστορας ανοίγει την καρδιά του στο περιοδικό Εsquire και στη δημοσιογράφο Ραφαέλλα Ράλλη για την προσωπική του ζωή, τη σχέση του με τη Γαρυφαλλιά Καληφώνη και το πόσο αυθόρμητα μοιράζεται στιγμές στα social media. Με ωριμότητα και καθαρό λόγο, περιγράφει πώς επιλέγει τους ανθρώπους που θα είναι δίπλα του, τι σημαίνει μοναξιά στην πολυκοσμία και γιατί η πραγματική ομορφιά βρίσκεται στη διαδρομή της αυτογνωσίας.

Διαβάστε: Χρήστος Μάστορας & Γαρυφαλλιά Καληφώνη: Οι τρυφερές στιγμές στα γενέθλια της και η ιστορία της γνωριμίας τους

Χρήστος Μάστορας: «Όσες φορές έχω προβάλει τη σχέση μου, έγινε αυθόρμητα»

Ο τραγουδιστής εξηγεί ότι όταν μοιράζεται κάτι από τη σχέση του, αυτό συμβαίνει χωρίς δεύτερες σκέψεις: «Όσες φορές το έχω κάνει, έχει γίνει αυθόρμητα, απροβλημάτιστα και με αγνές προθέσεις. Είναι ένα υγιές κομμάτι της ζωής μου, για το οποίο είμαι υπερήφανος. Δεν θέλει και πολλή σκέψη, γιατί χάνει τη μαγεία του». Ο ίδιος δείχνει να αρνείται τη στρατηγική «διαχείρισης εικόνας» όταν πρόκειται για προσωπικές στιγμές, προτιμώντας την αλήθεια του στιγμιαίου.

Πώς επιλέγει τους δικούς του ανθρώπους

Στο ζήτημα των σχέσεων, ο Χρήστος Μάστορας μιλά για αμοιβαία επιλογή και αυθεντική συνύπαρξη: «Κατά κύριο λόγο πρέπει να αισθανόμαστε άνετα στο πετσί μας όταν είμαστε στον ίδιο χώρο. Όταν συνειδητοποιείς ότι με έναν άνθρωπο δεν χρειάζεται να παίζεις ρόλο και να κρύβεις τη διάθεση και τα συναισθήματά σου, καταλαβαίνεις ότι σου κάνει και του κάνεις. Απλά τα πράγματα». Η απλότητα, εδώ, δεν είναι φτώχεια περιεχομένου, αλλά ένδειξη ωριμότητας.

Η «μοναξιά στην πολυκοσμία» και το τίμημα της αναγνωρισιμότητας

Ο καλλιτέχνης στέκεται σε μια ιδιότυπη μορφή μοναξιάς: εκείνη που γεννιέται μέσα στον θόρυβο. «Η μοναξιά στην πολυκοσμία είναι και ο λόγος που έγραψα το “Πού είναι η αγάπη”. Όσο πιο πολλές φωνές έχεις γύρω σου, τόσο πιο μόνος νιώθεις σε αυτήν τη δουλειά… Οι περισσότεροι γίνονται η ηχώ σου από συμφέρον». Σε αυτήν τη συνθήκη, η αξία των «δικών του» ανθρώπων γίνεται ακόμη πιο κεντρική· όχι ως κύκλος θαυμαστών, αλλά ως γνήσιες σχέσεις που αντέχουν.

Χρήστος Μάστορας: «Τώρα δεν ψάχνω την ομορφιά, ψάχνω να με μάθω»

Στην ερώτηση για το πού βρίσκει την ομορφιά, απάντησε με ειλικρίνεια: «Η ομορφιά είναι στο απρόβλεπτο. Από την άλλη, μια ζωή στο απρόβλεπτο όμως είναι επικίνδυνη. Τώρα δεν ψάχνω την ομορφιά, ψάχνω να με μάθω. Ψάχνω να γίνω φίλος μου». Η μετατόπιση από την αισθητική αναζήτηση στην αυτογνωσία αποτυπώνει ένα στάδιο ζωής όπου η εσωτερική ισορροπία προηγείται της εξωτερικής επιβεβαίωσης.

Τα «δεδομένα» θαύματα που γεννούν ευγνωμοσύνη

Ο Χρήστος Μάστορας υπενθυμίζει ότι τα πιο σημαντικά πράγματα είναι όσα συχνά θεωρούμε δεδομένα: «Η υγεία των ανθρώπων μας, η αγάπη που παίρνουμε από αυτούς, ένα πιάτο ζεστό φαΐ, ένα καθαρό ρούχο είναι πράγματα που ζουν στη “θωρακισμένη” φούσκα της ασφάλειάς μας. Οπότε είμαι τρομερά ευγνώμων για αυτά τα “δεδομένα” θαύματα στη ζωή μου». Η ευγνωμοσύνη, όπως την περιγράφει, λειτουργεί ως άγκυρα γείωσης μέσα σε μια επάγγελμα γεμάτο ένταση, εκθέσεις και προσδοκίες.

Μια δημόσια εικόνα χτισμένη στην αυθεντικότητα

Συνολικά, ο τρόπος που ο Χρήστος Μάστορας μιλά για τη ζωή του δείχνει έναν άνθρωπο που επιλέγει την αυθεντικότητα αντί της υπερπαραγωγής. Όταν κάτι προβάλλεται, προβάλλεται γιατί το νιώθει· όταν κάτι μένει ιδιωτικό, μένει επειδή το αξίζει. Ανάμεσα στη λάμψη και στην ησυχία, προκρίνει την ειλικρίνεια — κι αυτή είναι ίσως η πιο καθαρή απάντηση στο πώς χτίζεται μια σχέση εμπιστοσύνης με το κοινό.