Γ. Γεραπετρίτης: Μόνη λύση για τα Δυτικά Βαλκάνια η πορεία προς την ευρωπαϊκή οικογένεια

Μετά τη συμμετοχή του στη Σύνοδο Κορυφής της Διαδικασίας του Βερολίνου για τα Δυτικά Βαλκάνια, ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, μίλησε στην ΕΡΤ και τη δημοσιογράφο Ευδοξία Λυμπέρη για την ενταξιακή πορεία των βαλκανικών χωρών, τις παγκόσμιες προκλήσεις και το ουκρανικό ζήτημα.

«Βρεθήκαμε σήμερα στο Λονδίνο για τη Διαδικασία του Βερολίνου. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σημαντικό forum, το οποίο αφορά το μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης. Η Ελλάδα, πάντοτε πρωτοπόρος στην πρόοδο της ενταξιακής πορείας των Δυτικών Βαλκανίων, σήμερα περισσότερο από ποτέ, βρίσκεται στην αιχμή των πρωτοβουλιών. Τα Δυτικά Βαλκάνια, τα οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή στον διάδρομο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα πρέπει να επιταχύνουν. Όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, έτσι ώστε τα Δυτικά Βαλκάνια να καταστούν ένας τόπος ειρήνης και ευημερίας. Και για να γίνει αυτό, ο μόνος βέβαιος δρόμος είναι η ευρωπαϊκή οικογένεια. Πρόκειται για μια αδήριτη ανάγκη, η οποία εμφανίζεται σήμερα με τις τόσες προκλήσεις, με μεγάλα κύματα από οικουμενικά προβλήματα, τα οποία μας χτυπούν. Με τους εθνικισμούς, οι οποίοι αναπτύσσονται. Ο δρόμος προς την ευρωπαϊκή οικογένεια θα πρέπει να επιταχυνθεί. Και η Ελλάδα θα μεριμνήσει προς την κατεύθυνση αυτή με σειρά πρωτοβουλιών της».

Μιλήσατε πιο συγκεκριμένα για μεταναστευτικές ροές;

«Μιλήσαμε για τη μετανάστευση, για τις προκλήσεις ασφαλείας, οι οποίες υπάρχουν και είναι πολλαπλές. Όχι μόνο η φυσική ασφάλεια, αλλά ακόμη και οι υβριδικές απειλές. Υπάρχει η επισιτιστική κρίση, η κλιματική κρίση, οι κρίσεις υγείας, οι οποίες ενδημούν. Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση πολλαπλών προκλήσεων. Όλα αυτά ήταν αντικείμενο της συζήτησής μας. Εκείνο, το οποίο διαπιστώνουμε καθημερινά, είναι ότι οι κρίσεις καθίστανται από εθνικές ή περιφερειακές περισσότερο οικουμενικές και τα προβλήματα από τοπικά ή περιφερειακά καθίστανται πάντοτε γεωπολιτικά. Η μετεξέλιξη αυτή δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη συνθετότητα στις διακρατικές σχέσεις. Η μόνη λύση, η οποία θα διεύρυνε το καθεστώς ευημερίας στην περιοχή, ένα μεγαλύτερο μέρισμα για τους πολλούς, μια μεγαλύτερη σύγκλιση μεταξύ των λαών και των κρατών, θα ήταν η ενοποίηση, η πορεία των Δυτικών Βαλκανίων προς την ευρωπαϊκή οικογένεια. Μοιραζόμαστε κοινές προκλήσεις, έχουμε μεγάλα κοινά προβλήματα και θα πρέπει να τα διαχειριστούμε από κοινού».

Καταλαβαίνουμε ότι στο περιθώριο της Συνόδου συζητήθηκε και το Ουκρανικό.

«Το Ουκρανικό βρίσκεται πάντοτε στην ατζέντα κάθε συζήτησης. Και τούτο διότι αλλάζει τον τρόπο, με τον οποίο σκεπτόμαστε στην Ευρώπη. Είναι αυτονόητο ότι από τη στιγμή που έχουν αλλάξει τα δεδομένα με την επίθεση στα σύνορα της Ευρώπης, μέσα στην ίδια την Ευρώπη, με την επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο σκεπτόμαστε. Πρώτα απ’ όλα, η Ευρώπη μετεξελίσσεται από έναν οικονομικό και πολιτικό πυλώνα σε έναν γεωπολιτικό πυλώνα. Και αυτό σημαίνει μεγαλύτερες συνέργειες. Σημαίνει μεγαλύτερες επενδύσεις στην ευρωπαϊκή άμυνα και κυρίως ένα διαφορετικό όραμα για μια στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Η στρατηγική αυτή αυτονομία περιλαμβάνει και την κατά το δυνατό ενθάρρυνση των κρατών που βρίσκονται στον προθάλαμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έχουν το σθένος εκείνο, την ανθεκτικότητα, έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τυχόν προκλήσεις, παρεμβάσεις από ξένα κράτη, τα οποία επιθυμούν να τα φέρουν σε διαφορετικά μονοπάτια».