Ένα από τα πράγματα που ο Ερίκ Ζεμούρ επαναλαμβάνει στις ομιλίες του είναι ότι κακώς έχει στιγματιστεί το καθεστώς του Βισύ και ότι το καθεστώς των συνεργατών των Γερμανών κατάφερε να προστατεύσει τους γάλλους Εβραίους, έστω και εάν παρέδωσε στους Γερμανούς τους Εβραίους που δεν είχαν γαλλική υπηκοότητα.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Οι δηλώσεις του αυτές απηχούν μερικούς κλασικούς τόπους της γαλλικής ακροδεξιάς που πάντα νοσταλγεί το αυταρχικό, εθνικιστικό, συντηρητικό και εθνικιστικό καθεστώς του Στρατάρχη Πετέν.

Μάλιστα, συχνά επικαλούνται ως επιχείρημα ότι στη Γαλλία ο αριθμός των Εβραίων που απελάθηκαν στη Γερμανία και οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης και συγκέντρωσης ήταν αναλογικά μικρότερος σε σχέση με άλλες χώρες.

Μόνο που αυτό που παραβλέπει τόσο ο Ζεμούρ όσο και συνολικά η γαλλική ακροδεξιά είναι ότι το καθεστώς του Βισύ ήταν έντονα και ρητά αντισημιτικό όπως και ότι ένα μεγάλο μέρος των Εβραίων που οδηγήθηκαν από τη Γαλλία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης ήταν Γάλλοι πολίτες.

Όλα αυτά τα επανέλαβε πρόσφατα σε συνέντευξή του στη εφημερίδα Le Monde ο ιστορικός Ρόμπερτ Ο. Πάξτον, από τους σημαντικότερους ειδικούς παγκοσμίως πάνω στο φασιστικό φαινόμενο και ο ερευνητής που στη δεκαετία του 1970 κατέγραψε αναλυτικά την πραγματική και αδιαμφισβήτητη συνενοχή του καθεστώτος Βισύ στο Ολοκαύτωμα, όση προσπάθεια και εάν είχε γίνει στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια να συγκαλυφθούν αυτές οι ευθύνες.

Στην πραγματικότητα εάν στην Γαλλία σώθηκαν συγκριτικά περισσότεροι Εβραίοι σε σχέση με άλλες χώρες αυτό είχε να κάνει, όπως έχει καταγράψει η πρόσφατη ιστορική έρευνα, όχι με τις ενέργειες του καθεστώτος Βισύ αλλά με το γεγονός ότι ήταν σχετικά πιο εύκολη η διαφυγή προς χώρες που δεν ήταν κατεχόμενες (όπως η Ισπανία ή η Ελβετία) και κυρίως με το ότι υπήρξε εκτεταμένη δράση οργανώσεων (εβραϊκών, χριστιανικών αλλά και μη θρησκευτικών) που κατάφεραν να φτιάξουν δίκτυα αλληλεγγύης, να προμηθεύσουν με πλαστά χαρτιά και γενικά να βοηθήσουν τους Εβραίους της Γαλλίας να αποφύγουν την απέλαση.

Αντιθέτως, οι επίσημες αρχές έκαναν μεγάλες προσπάθειες να εντοπίσουν και να απελάσουν προς έναν σχεδόν σίγουρο θάνατο χιλιάδες Εβραίους, συνεργαζόμενες ανοιχτά με τις αρχές κατοχής σε μεγάλες επιχειρήσεις σύλληψης και απέλασης όπως για παράδειγμα τη μεγάλη σύλληψη του Ιουλίου 1942 που οδήγησε στη σύλληψη και συγκέντρωση χιλιάδων Εβραίων στο ποδηλατοδρόμιο Vel d’Hiver.

Η μεγάλη σύλληψη Εβραίων του Παρισιού στο ποδηλατοδρόμιο Vel d’Hiver τον Ιούλιοτ ου 1942

Στην πραγματικότητα ο ίδιος ο Ζεμούρ δεν διστάζει να ενσωματώσει όλες τις βασικές πολιτικές και ιδεολογικές αναφορές της γαλλικής ακροδεξιάς, συμπεριλαμβανομένου και του αντισημιτισμού της (ένα στοιχείο σταθερό στη γαλλική εθνικιστική ακροδεξιά από την υπόθεση Ντρεϊφούς μέχρι και το καθεστώς Βισύ), παρότι ο ίδιος είναι Εβραϊκής καταγωγής.

Με αυτή την έννοια το γεγονός ότι επαναλαμβάνει την μυθολογία για το Βισύ εντάσσεται ακριβώς στην προσπάθειά του να δείξει ότι αυτός είναι ο ακροδεξιός υποψήφιος που πραγματικά υπερασπίζεται την ιστορία και την παράδοση της ακροδεξιάς.

Την ίδια στιγμή παραμένει αιχμή της πολιτικής του τοποθέτησης συνολικά ο ρατσισμός, με ιδιαίτερη έμφαση και στην ισλαμοφοβία, επιλέγοντας συχνά ρητορική μίσους κατά της μουσουλμανικής κοινότητας της Γαλλίας.