Γιατί ο Τραμπ μπορεί να είναι πιο σκληρός απ΄όσο νομίζουμε έναντι του Πούτιν

Αν και η αντιρωσική στάση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, δεν κράτησε ούτε τα διπλωματικά προσχήματα, έχοντας αποκαλέσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, «τρελό μπάσταρδο», η νέα προεδρία Ντόναλντ Τραμπ, ίσως να μην είναι τόσο ήπια έναντι του Κρεμλίνου.

Σίγουρα ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι εάν ήταν εκείνος πρόεδρος δεν θα είχε ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, επιρρίπτοντας ευθύνες και στον προκάτοχό του.

Ωστόσο, για μερικούς αναλυτές ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θα αποδειχτεί πιο σκληρό καρύδι.

Σε ανάλυσή του στο γνωστό περιοδικό National Interest, ο ειδικός σε ρωσικά θέματα στο Ινστιτούτο Kennan του Διεθνούς Κέντρου Woodrow Wilson, Νταν Γουάιτ, εκτιμά ότι υπάρχουν ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι η δεύτερη θητεία Τραμπ θα είναι ζόρικη για τη Ρωσία.

Ο Τραμπ, παρ’ όλη τη φαινομενική δυσπιστία του για τις εκτιμήσεις της κοινότητας πληροφοριών των ΗΠΑ προς τη Ρωσία, εξακολουθούσε να επιβάλει κυρώσεις σε δεκάδες ρωσικές οντότητες για απόπειρες παρέμβασης στις αμερικανικές εκλογές.

Στη συνέχεια εμπιστεύτηκε περαιτέρω τις εκτιμήσεις των αμερικανικών υπηρεσιών, λέει ο Γουάιτ για την υποστήριξη των Ευρωπαίων συμμάχων των ΗΠΑ τιμωρώντας τη Ρωσία για την απόπειρα δολοφονίας του Σεργκέι Σκριπάλ στη Βρετανία και αποχωρώντας από τη συνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς.

Μείγμα φιλίας και απειλής

Ο ειδικός υπενθυμίζει ότι ο Τραμπ είχε επιπλήξει επανειλημμένα τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ για τη συμφιλιωτική πολιτική της Γερμανίας έναντι της Ρωσίας, στο πλαίσιο του αγωγού Nord Stream 2.

Επίσης, παρά την φαινομενική φιλία του προς τον Πούτιν, ο Τραμπ επέβαλε αυστηρότερες κυρώσεις σε Ρώσους αξιωματούχους, έκλεισε τα ρωσικά προξενεία και παρείχε περισσότερη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία από την κυβέρνηση Ομπάμα.

Η κυβέρνηση Τραμπ κατηύθυνε ακόμη και την «εξόντωση» πολλών δυνάμων πληρεξούσιων της Ρωσίας στη Συρία το 2018, για το οποίο υπερηφανευόταν ιδιωτικά.

Ο Νταν υπενθυμίζει ότι ο Τραμπ έχει χρησιμοποιήσει ένα παρόμοιο μείγμα υπερβολικής φιλικότητας και απειλής και προς άλλους ισχυρούς ηγέτες του κόσμου, όπως προς τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Αμερικανός ειδικός πιστεύει, μάλιστα, ότι «οι αρχές πίσω από τη συχνά ασταθή εξωτερική πολιτική του Τραμπ ήταν σταθερά μια πραγματιστική αξιολόγηση των ευρύτερων αμερικανικών εθνικών συμφερόντων και προσωπικών πολιτικών εκτιμήσεων».

Όχι όπως στο Αφγανιστάν

Επιπλέον, ο Τραμπ, μέσου του απεσταλμένου του για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, απόστρατου στρατηγού Keith Kellogg, παρέτεινε τον χρόνο που θα χρειαστεί μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία έως και 100 μέρες.

Έτσι, ο Αμερικανός αναλυτής εξηγεί ότι «η στροφή σε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για τον τερματισμό του πολέμου υπονοεί την αναγνώριση του πόσο πολιτικά καταστροφική ήταν η αποχώρηση από το Αφγανιστάν για τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν».

«Ο Τραμπ θα είναι ιδιαίτερα πρόθυμος να αποφύγει μια καταστροφή στην εξωτερική πολιτική, καθώς η μεγαλύτερη εγχώρια οικονομική ατζέντα του εξαρτάται από τις σκληρές διαπραγματεύσεις για το εμπόριο. Μια συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου που μοιάζει με αμερικανική συνθηκολόγηση μπροστά στα ρωσικά συμφέροντα θα υπονομεύσει την αξιοπιστία των δασμολογικών απειλών και θα διαβρώσει την εμπιστοσύνη στην ηγεσία των ΗΠΑ στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα» τονίζει ο Νταν.

Ο ειδικός θυμίζει ότι οι ασυμβίβαστες διαφορές στις οποίες βασίζεται η σχέση του Τραμπ με τον Πούτιν έχουν γίνει πιο εμφανείς από τότε που ο Τραμπ ανέλαβε τα καθήκοντά του.

Δύσκολος τρόπος

Την ημέρα της ορκωμοσίας ο Τραμπ δήλωσε ότι ο Πούτιν «κατέστρεφε τη Ρωσία» με το να μην έκανε μια συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου. Μια μέρα αργότερα ο Τραμπ παρατήρησε: «Νομίζω ότι η Ρωσία θα βρεθεί σε μεγάλο πρόβλημα» και άφησε να εννοηθεί ότι θα χειροτερέψει, καθώς οι ΗΠΑ θα προσβλέπουν σε νέες κυρώσεις.

Ο Τραμπ έχει επισημάνει ότι «ο δύσκολος τρόπος» για να φτάσει η Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα προέλθει από την πίεση στις εξαγωγές ενέργειας της.

Ο Νταν εκτιμά ότι η κυβέρνηση Τραμπ πιθανότατα θα προσπαθήσει να μειώσει τις ρωσικές εξαγωγές στην ενέργεια μέσω ενός συνδυασμού αύξησης της εγχώριας παραγωγής, διαπραγματεύσεων με τη Σαουδική Αραβία για αύξηση της δικής της παραγωγής, διευκολύνοντας χτυπήματα στις υποδομές πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ρωσίας με όπλα που χρηματοδοτούνται από δικά τους δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία και παροχή κινήτρων στις χώρες να μειώσουν τις εισαγωγές ρωσικού αργού.

Τα τελευταία όμως υπενθυμίζεται ότι τα είχε δοκιμάσει και ο Τζο Μπάιντεν και απέτυχαν, όλα, κάτι που δεν αναφέρεται από τον Αμερικανό ειδικό.