Γιατί το σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν παράγει επιθετικούς παγκόσμιας κλάσης

Γιατί το σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν παράγει επιθετικούς παγκόσμιας κλάσης

Δεν ξέρω αν κάποιος έχει τσεκάρει πρόσφατα τους πίνακες των σκόρερ της Premier League.

Θα παρατηρήσει κανείς ο Έρλινγκ Χάαλαντ — -ο οποίος έμεινε εκτός από τις 6 Δεκεμβρίου — — εξακολουθεί να είναι ο πρώτος σκόρερ της Premier League με 16 γκολ.

Ο πιο κοντινός του είναι ο Μοχάμεντ Σαλάχ που είναι ακραίος επιθετικός και αυτή τη στιγμή μόλις επέτρεψε από τραυματισμό. Ο πιο κοντινός επιθετικός στον Χάλαντ είναι ο Ντόμινικ Σολάνκε, ο οποίος απολαμβάνει την καλύτερη σεζόν του μετά από χρόνια μετριότητας.

Υπάρχει τεράστια έλλειψη ποιοτικών επιθετικών στην Ευρώπη. Ο Χάρι Κέιν, ο Καρίμ Μπενζεμά, ο Λουίς Σουάρες και ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι είναι όλοι πάνω από 30 ετών.

Ποιοι θα πάρουν τις θέσεις τους;

Αυτή τη στιγμή ο Χάλαντ είναι ο μόνος νεαρός επιθετικός που έχει αγγίξει κάποιο από αυτά τα επίπεδα σπουδαίων επιθετικών. Για αυτό το λόγο είναι φαβορί στις εταιριες στοιχηματων να βγει πρώτος σκόρερ στην κορυφαία Αγγλική κατηγορία.

Ένα άλλο ερώτημα προκύπτει:

Τι κάνει έναν επιθετικό παγκόσμιας κλάσης;

Έχω σκεφτεί αυτό το θέμα εκτενώς και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ο πρωταρχικός στόχος ενός επιθετικού είναι να σκοράρει γκολ.

Υπάρχει ένα είδος ιδέας στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ότι «τα στατιστικά δεν είναι το παν».

Απλώς δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτό γιατί τα στατιστικά με το σωστό πλαίσιο σημαίνουν τα πάντα.

Κανείς δεν πρόκειται να κρίνει έναν αμυντικό από το πόσα γκολ θα πετύχει, αυτό θα ήταν παράλογο. Πιθανότατα θα κριθεί από το πόσα γκολ έχει δεχτεί η ομάδα του ή με το πόσα λάθη θα κάνει.

Όταν αναφέρουμε το θέμα ενός παραδοσιακού κλασικού επιθετικού , το μόνο στατιστικό που έχει πραγματικά σημασία είναι τα γκολ.

Ένας επιθετικός θα θεωρείται παγκόσμιας κλάσης εάν σκοράρει ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

Δυστυχώς, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο λείπει πάρα πολύ αυτό το προφίλ.

Θα μιλήσω για το γιατί σε αυτό το άρθρο.

Τακτική Εξέλιξη

Στη δεκαετία του ’90, αυτό που ήταν κοινή διάταξη ήταν το 4–4–2. Κάθε ομάδα χρησιμοποίησουν μια συνεργασία δύο επιθετικών.

Το παιχνίδι έχει αλλάξει τόσο πολύ τα τελευταία 20 χρόνια. Για αρχή, επικεντρώνεται περισσότερο στην κατοχή και οι ομάδες έχουν αλλάξει από τα συστήματα 4–4–2 σε συστήματα ενός επιθετικού.

Κανείς δεν θέλει να έχει λιγότερους παίκτες στη μεσαία γραμμή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι μεσαίες γραμμές τριών παικτών έχουν γίνει κανόνας.

Αν παίζουν με επιτελικό χάφ, αυτό είναι μέσος, όχι επιθετικός. Το δεκάρι έχει και αμυντικές ευθύνες μένοντας πιο πίσω στη μεσαία γραμμή.

Μπορείτε να κοιτάξετε πίσω στην Αγγλία της δεκαετίας του ’90, θα βρείτε μια πληθώρα θανατηφόρων επιθετικών.

Παρόλο που η εθνική της Αγγλίας δυσκολεύτηκε, είχε τις επιλογές της από τους Σίρερ, Κρις Σάτον, Τέντι Σέριγχαμ, Άντι Κόουλ, Ίαν Ράιτ, Ματ Λε Τισιέ, Ρόμπι Φάουλερ, Λες Φέρντιναντ και Σταν Κόλιμορ μπροστά.

Όλοι τους πετύχαιναν συνήθως 20 ή περισσότερα γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ ανά σεζόν. Οι προπονητές τώρα μάλλον θα έδιναν θέση στο ρόστερ τους σε έναν τέτοιο επιθετικό.

Αντί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον επιθετικό, το σύγχρονο ποδόσφαιρο απαιτεί περισσότερα από τους εξτρέμ και ακόμη και από τους επιθετικούς χαφ.

Τότε οι παραδοσιακοί εξτρέμ ανησυχούσαν μόνο για τη δημιουργία ευκαιριών για τον επιθετικό τους. Μπορεί να σκόραραν κάθε τόσο, αλλά η κύρια δουλειά τους ήταν να νικήσουν τον αντίπαλό τους και να βγάλουν σέντρα.

Οι σύγχρονοι εξτρέμ αναμένεται πλέον να σκοράρουν αλλά και να τα δημιουργούν. Επιθετικοί χαφ όπως ο Τζουντ Μπέλινγκχαμ στην Ρεάλ Μαδρίτης μας έδειξε το πλεονέκτημά του στο σκοράρισμα.

Αυτή η αλλαγή στα συστήματα και τις φιλοσοφίες έχει επηρεάσει βαθιά τη θέση Νο 9. Έχουμε δει ρόλους όπως το ψεύτικο εννιάρι και το Pressing-forward να εμφανίζονται για να συμπληρώσουν αυτές τις αλλαγές.

Ίσως γινόμαστε μάρτυρες της εξαφάνισης των επιθετικών.

Εστίαση στις ακαδημίες 

Πριν από χρόνια, οι ακαδημίες σε όλη την Ευρώπη έκαναν μια τεράστια αλλαγή σε αυτό που επικεντρώνονταν κυρίως οι νέοι παίκτες.

Άρχισαν να δίνουν έμφαση σε πράγματα όπως το να παίζουν έξω από την περιοχή, με την πλάτη, αντί να σπρώχνουν την μπάλα προς τα εμπρός.

Υπήρχε μια εμμονή η γενιά παικτών να είναι άνετοι με την μπάλα. Όλοι πλέον θέλουν παίκτες που μπορούν να υποδεχτούν την μπάλα, παίζοντας σε κλειστούς χώρους με πολλές πάσες.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό έχει πράγματι έχει αυξήσει τον αριθμό των τεχνικών παικτών που δραστηριοποιούνται αυτή τη στιγμή στα υψηλότερα επίπεδα.

Αλλά αυτό δεν ήταν επιτυχές στην ανάπτυξη παικτών που ξέρουν πώς να σκοράρουν.

Η θέση №9 έχει παραβλεφθεί 

Ακόμα και ο σπουδαίος Αρσέν Βενγκέρ μίλησε για το πώς οι ευρωπαϊκές ακαδημίες έχουν πάει πολύ μακριά στην κατεύθυνση της επίθεσης.

Πίστευε ότι οι καλύτεροι επιθετικοί έβγαιναν από τη Νότια Αμερική επειδή οι νεαροί παίκτες τους παίζουν σε εξειδικευμένες αλλά ποικίλες συνθήκες που τους κρατά στο προσκήνιο.

Προέτρεψε τις ακαδημίες να επιστρέψουν στην προπονητική ανά θέση. Ας ελπίσουμε ότι θα λάβουν τη συμβουλή του.

Αυξημένη αμυντική οργάνωση

Το σύστημα του ενός επιθετικού ήταν λύση για τόσους πολλούς προπονητές. Γρήγορα έγινε πρόβλημα για πολλούς άλλους.

Μετά από λίγο, κατάλαβαν πώς να σταματήσουν τα συστήματα ενός επιθετικού. Βρήκαν έναν περισσότερο από αποτελεσματικό τρόπο να δεσμεύσουν αυτούς τους επιθετικούς.

Οι επιθετικοί θα μπορούσαν να περάσουν ολόκληρο το παιχνίδι εντελώς απαρατήρητοι. Ακόμα και επιθετικοί παγκόσμιας κλάσης έχουν μέρες που νιώθουν θεατές, ακόμα και απέναντι σε μικρές ομάδες. Άλλωστε στις εταιριες στοιχηματων, φαβορί για να σκοράρουν δεν δίνονται μόνο οι επιθετικοί.

Οι αμυντικοί είναι πιο έξυπνοι και πιο αθλητικοί πλέον. Ξέρουν τι αρέσει να κάνουν αυτοί οι επιθετικοί. Γνωρίζουν τον χώρο στον οποίο ελπίζουν να μπουν. Είναι πιο δύσκολο να νικηθούν ένας εναντίον ενός ή στον αέρα.

Διατηρούν επίσης πολύ καλά την μπάλα που είναι ένας άλλος τρόπος άμυνας. Είναι πιο δύσκολο τώρα, περισσότερο από ποτέ, να βάζεις γκολ.

Οι νεότεροι παίκτες θα το βρουν αυτό πιο δύσκολο δεδομένου ότι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να βελτιώσουν κάποιες από αυτές τις δεξιότητες που θα τους ξεχωρίσουν από τους μέτριους παίκτες.

Οι μεγαλύτεροι, πιο έμπειροι παίκτες είναι σίγουρα οι καλύτερες επιλογές σε αυτή τη θέση.

Θα χρειαστεί να βασιστούν σε αυτή την εμπειρία για να τους βοηθήσουν να διασπάσουν τις κλειστές άμυνες ή να ξεφύγουν από τους αμυντικούς.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις έναν παίκτη που να μπορεί να σκοράρει άνετα από εβδομάδα, σε εβδομάδα. Ακόμη και ο Χάαλαντ είχε παιχνίδια όπου ήταν ένα απόλυτο φάντασμα μέχρι να σκοράρει.

Εκτός από τον Χάαλαντ και τον Χάρι Κέιν, ο συμπαίκτης του στη Σίτι, Αλβάρες, ο Λαουτάρο Μαρτίνεθ της Ίντερ και ο Βίκτορ Οσιμέν της Νάπολι είναι πιθανώς οι μόνοι άλλοι επιθετικοί που μπορούν να κάνουν να αλλάξουν την ροή ενός ματς όταν τα παιχνίδια είναι κλειστά.

Μεγαλύτεροι και πιο ευκίνητοι τερματοφύλακες

Ο θρύλος της Γιουβέντους, Τζιανλουίτζι Μπουφόν, εξέφρασε τις ανησυχίες του για μια συγκεκριμένη πτυχή του ποδοσφαίρου που χρειάζεται αλλαγή.

Έριξε φως στην ανάγκη μεγέθυνσης των γκολπόστ λόγω του εξελισσόμενου μεγέθους των σύγχρονων ποδοσφαιριστών, ιδιαίτερα των τερματοφυλάκων.

Το τυποποιημένο μέγεθος τέρματος καθιερώθηκε το 1875.

Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο Tuttosport, ο Μπουφόν ρωτήθηκε αν θεωρούσε απαραίτητο να αυξηθεί το μέγεθος του τέρματος. Απάντησε θετικά, αναφέροντας το αυξανόμενο ανάστημα των τερματοφυλάκων:

«Είναι απαραίτητο να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε. Το συζητούσα πρόσφατα με την οικογένεια και τη γυναίκα μου. Όταν ξεκίνησα το 1998, ήμουν ανάμεσα στους πέντε ψηλότερους παίκτες της Serie A. Ακόμη και την περασμένη σεζόν, παίζοντας για την Πάρμα στη Serie B, εξακολουθούσα να είμαι μεταξύ των πέντε ψηλότερων παικτών, αλλά από τους 21 στο γήπεδο».

Όταν ρωτήθηκε αν θα εκπλαγεί αν αυξηθεί το γκολπόστ, απάντησε:

«Λοιπόν, δεν είναι στο χέρι μου να αποφασίσω. Υπάρχουν κυβερνητικά όργανα που σίγουρα θα το εξετάσουν και θα το μελετήσουν. Οι τερματοφύλακες έχουν όντως ψηλώσει, αλλά οι παίκτες εκτός γηπέδου έχουν γίνει πιο γρήγοροι, πιο απρόβλεπτοι και χτυπούν πιο δυνατά. Η τεχνική των παικτών βελτιώνεται.

Ωστόσο, μπορείτε να δείτε την επίδραση του ύψους ενός τερματοφύλακα στα μακρινά σουτ. Πριν από τριάντα χρόνια, για κάθε πενήντα σουτ, υπήρχαν δέκα γκολ. Σήμερα, τρία στα πενήντα είναι πολύ χαμηλά. Το να σκοράρεις από απόσταση απέναντι σε έναν τερματοφύλακα ύψους δύο μέτρων είναι πολύ πιο δύσκολο».

Το να σκοράρεις απέναντι σε τέτοιου είδους τερματοφύλακες, ειδικά από απόσταση, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο. Και το ακόμη χειρότερο είναι ότι είναι εξαιρετικά ευκίνητοι.

Κατεβαίνουν γρήγορα για να σώσουν χαμηλές τελικές, με μερικούς να έχουν ακόμη και αντανακλαστικά σαν γάτα.

Οι πιθανότητες στοιβάζονται σε μεγάλο βαθμό απέναντι σε αυτούς τους σύγχρονους επιθετικούς.

Συμπέρασμα

Δεν ξέρουμε αν το παραδοσιακό №9 θα γίνει ξανά αχαλίνωτο, μπορούμε μόνο να πούμε ότι παίκτες όπως ο Χάρι Κέιν και ο Λεβαντόφσκι δεν έχουν προφανείς διαδόχους.

Ο Έρλινγκ Χάαλαντ βρίσκεται πλέον αποκλειστικά σε ένα δικό του πρωτάθλημα. Είναι αδύνατο να δεις επιθετικό στην Αγγλία που να μπορεί να τον ανταγωνιστεί.

Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα αρχίσουν να αλλάζουν και οι σύλλογοι θα συνειδητοποιήσουν ξανά τη σημασία της ιδιαιτερότητας του επιθετικού.

Η Μπράιτον προχώρησε και προσέλαβε έναν ειδικό μάνατζερ σκάουτινγκ επιθετικών, μια αναγνώριση των μοναδικών απαιτήσεων της θέσης.

Κατά συνέπεια, η Μπράιτον έφερε τον Έβαν Φέργκιουσον, ένα παραδοσιακό Νο 9 και συγκλονιστικό στις μεγάλες περιοχές.

Ο Φέργκιουσον έχει τεράστιες δυνατότητες. Ποιος ξέρει ότι κάποια μέρα μπορεί να ανταγωνιστεί τον Χάλαντ. Και οι δύο θα μπορούσαν να γεννήσουν μια νέα γενιά επιθετικών.