Γιώργος Σαμπάνης: Η δύσκολη περίοδος πριν τους Ολυμπιακούς και η συγκινητική απώλεια – “Είχε πεθάνει την ίδια μέρα που πήγα να τραγουδήσω πρώτη φόρα” (Βίντεο)

Ο Γιώργος Σαμπάνης βρέθηκε καλεσμένος στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ το απόγευμα της Παρασκευής 10 Οκτωβρίου, και μίλησε με ειλικρίνεια για σημαντικές στιγμές της ζωής του. Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρθηκε στην πρώτη του σκηνική εμφάνιση, μια στιγμή που δεν θα ξεχάσει ποτέ καθώς συνέπεσε με τον θάνατο του αγαπημένου του παππού, αλλά και στην αγάπη του για τον αθλητισμό και τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Ο δημοφιλής τραγουδιστής μοιράστηκε τις προσωπικές του εμπειρίες, αποκαλύπτοντας πώς οι δύσκολες στιγμές και οι σημαντικές αξίες της ζωής διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα και την πορεία του στην καριέρα του.

Διαβάστε: Γιώργος Σαμπάνης: Αλλαγή ημερομηνίας για τη συναυλία στην Αθήνα -Το μήνυμά του στους θαυμαστές του (Εικόνα)

Γιώργος Σαμπάνης: Η πρώτη εμφάνιση στην σκηνή με τον πόνο στην καρδιά, λόγω της απώλειας

Ο Γιώργος Σαμπάνης περιγράφει τη μνήμη εκείνης της πρώτης σκηνικής εμπειρίας: «Στην πρώτη μου επαγγελματική εμφάνιση τραγούδησα με του Onirama, σε νυχτερινό μαγαζί της Αθήνας, 18 Γενάρη 2009. Το θυμάμαι γιατί εκείνη την ημέρα πέθανε ο παππούς μου. Την πρώτη φορά που πήγα να τραγουδήσω, παιδιά, είχε πεθάνει ο παππούς μου την ίδια ημέρα. Ήταν ό,τι χειρότερο στη ζωή μου».

Η πίεση, η ωριμότητα και η αγάπη για τον αθλητισμό

Στη συνέχεια, ο ίδιος εξηγεί πώς κατάφερε να σταθεί στη σκηνή παρά τον πόνο: «Απίστευτο. Απίστευτο. Τραγούδησα όμως κανονικότατα, δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς. Ήταν η πρώτη μου δουλειά. Δεν είχα άλλη επιλογή. Πολύ άγριο πράγμα, βαρύ πολύ, πολύ άσχημη εμπειρία αλλά τι μπορείς να κάνεις; Είχα δουλειά, ήταν η πρώτη μου δουλειά, η πρεμιέρα. Τι να έλεγα, όχι δεν έρχομαι, πέθανε ο παππούς μου;», είπε ο Γιώργος Σαμπάνης και ανέφερε: «Επίσης, ήμουν ένας πανάγνωστος που απλά άνοιγε πρόγραμμα. Δεν ήμουν δηλαδή κάποιος που κουνάει τις αλυσίδες για να γίνουν τα πράγματα όπως τα θέλει ή κινεί τα νήματα, που λέμε. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα για πολλούς λόγους».

Η εξομολόγηση του Σαμπάνη αναδεικνύει όχι μόνο τη δύναμη και την αφοσίωση που απαιτεί η μουσική σκηνή, αλλά και τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου που αγαπά τον αθλητισμό και σέβεται τις εμπειρίες που τον διαμόρφωσαν, από την πρώτη του σκηνική εμφάνιση έως και τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.