H πόλη με τους περισσότερους ανέργους νέους στο Ην. Βασίλειο – «Πληρώνονται για να κάθονται»

Κάποτε επικρατούσε κοινοτικό πνεύμα. Η αλιεία ανθούσε και οι εργαζόμενοι ζούσαν σε περιποιημένες εργατικές κατοικίες. Σήμερα, αυτά τα σπίτια καλύφθηκαν με υγρασία, δεν είναι κατοικήσιμα, ο 1 στους 2 δεν εργάζεται και οι μεγαλύτεροι αποκαλούν τους νέους ανέργους τεμπέληδες. Αυτό είναι το East Marsh: Tο χειρότερο μέρος στην καπιταλιστική Αγγλία.

Πεζοδρόμια με πεταμένα σκουπίδια και σπασμένα τζάμια και σπίτια απεριποίητα με ταλαιπωρημένες προσόψεις, είναι η κλασική εικόνα της δημοτικής περιφέρειας East Marsh, που βρίσκεται στο λιμάνι.

Η εγκληματικότητα ανθεί και το προσδόκιμο ζωής στην περιοχή, όπου περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους ζουν σε εργατικές κατοικίες, είναι μόλις 70 ετών, 12 χρόνια κάτω από το βρετανικό μέσο όρο. Το 2024 ονομάστηκε «η πρωτεύουσα της ανεργίας της Βρετανίας» με το 53% του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας να ζητάει επιδόματα.

Σύμφωνα όμως με ρεπορτάζ της Telegraph, τελευταία το East Marsh and Port, σημείωσε και μια άλλη ακόμα χειρότερη ίσως πρωτιά, καταγράφοντας δραματική αύξηση του αριθμού των νέων ηλικίας 16 έως 24 ετών που εντάσσονται στην κοινωνικά ευάλωτη ομάδα των νέων εκτός εκπαίδευσης, απασχόλησης και κατάρτισης (NEET).

Πρόκειται για μια κοινωνική ομάδα που ξεπήδησε τη δεκαετία του 1990 στην Αγγλία, για να περιγράψει τους νέους που έχουν αποκοπεί από την κοινωνία, αλλά ζει εις βάρος των τοπικών κοινοτήτων.

Τα τελευταία στοιχεία της Βρετανικής Στατιστικής Υπηρεσίας δείχνουν ότι 987.000 νέοι ηλικίας 16-24 ετών, δηλαδή το 13,4%, δεν ήταν σε εργασία, εκπαίδευση ή κατάρτιση μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου στη Βρετανία. Στο East Marsh τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, καθώς σύμφωνα με στοιχεία της The Telegraph, είναι η περιοχή της Βρετανίας με το υψηλότερο συνδυασμένο ποσοστό ατόμων ηλικίας 16-24 ετών χωρίς προσόντα και 16-24 ετών που δεν εργάζονται. Είναι γεγονός ότι ο 1 στους 3 σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα χαρακτηρίζεται ως οικονομικά ανενεργό, το υψηλότερο στην Αγγλία.

Τα αγόρια πιο εκτεθειμένα

Μια νέα έκθεση του Κέντρου Κοινωνικής Δικαιοσύνης, με τίτλο Lost Boys, αποκάλυψε μια ανησυχητική τάση αποδέσμευσης μεταξύ των νεαρών ανδρών, δηλαδή ότι μόνο από την πανδημία, ο αριθμός των ανδρών ηλικίας 16-24 ετών που δεν βρίσκονται σε εκπαίδευση, εργασία ή κατάρτιση έχει αυξηθεί κατά 40% σε σύγκριση με μόλις 7% για τις συνομήλικές τους γυναίκες.

«Τα αγόρια δυσκολεύονται στην εκπαίδευση, είναι πιο πιθανό να αυτοκτονήσουν, λιγότερο πιθανό να μπουν σε σταθερή εργασία και πολύ πιο πιθανό να παγιδευτούν στο έγκλημα. Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα-κάτι έχει αλλάξει και δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε πια», αναφέρει.

Η έκθεση επισημαίνει επίσης την αυξανόμενη απειλή ριζοσπαστικοποίησης μεταξύ των αγοριών, επικαλούμενη την επιρροή των έντονων ανδρικών μορφών στη λεγόμενη διαδικτυακή «μανόσφαιρα». «Δεν είναι μόνο ο Andrew Tate ή οι διαδικτυακοί influencers, αυτά είναι τα συμπτώματα, όχι η αιτία. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι πάρα πολλά αγόρια μεγαλώνουν χωρίς την καθοδήγηση, την πειθαρχία και τον σκοπό που χρειάζονται για να ευδοκιμήσουν».

Το 12,2% παίρνει επίδομα – «Μην κάθεστε» λέει η κυβέρνηση

Οι νέοι που δεν βρίσκονται στην εκπαίδευση, την απασχόληση ή την κατάρτιση μπορεί να δικαιούνται να λαμβάνουν καθολική πίστωση από την ηλικία των 18 ετών. Στο Grimsby το 12,2% το κάνει, που είναι υψηλότερο από τον εθνικό μέσο όρο 10%.

Ένας άγαμος αιτών ηλικίας κάτω των 25 ετών λαμβάνει 311,68 λίρες μηνιαίως. Ορισμένοι είναι επίσης επιλέξιμοι για το επίδομα προσωπικής ανεξαρτησίας (PiP), -73,90 λίρες εβδομαδιαίως- που δίνεται σε άτομα 16 ετών και άνω με μακροχρόνιες παθήσεις υγείας ή αναπηρίες. Στοχεύει να βοηθήσει όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην καθημερινότητά τους, όπως κινητικότητα.το κόστος τους.

Οι θατσερικές αντιλήψεις Στάρμερ

Πλέον ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Κιρ Στάρμερ έχει βάλει στο μάτι το εν λόγο επίδομ PiP. Οι μεταρρυθμίσεις αναμένεται να περιλαμβάνουν αλλαγές που θα σήμαιναν απόρριψη αιτούντων PiP με μικρά προβλήματα ψυχικής υγείας.

Η υπουργός Οικονιμικών της Αγγκίας, Ρέιτσελ Ριβς, στηλίτευσε την αδράνεια αυτών των νέων -NEET- κάνοντας λόγο για «παρωδία», και υποστηρίζοντας ότι η πλειοψηφία των νέων που δεν βρίσκονται στην εκπαίδευση, την απασχόληση ή την κατάρτιση θα έπρεπε να εργάζονται.

Ο Στάρμερ είχε υποσχεθεί είτε να μεταρρυθμίσει είτε να αντικαταστήσει την Αξιολόγηση Εργασιακής Ικανότητας -η οποία καθορίζει εάν ένα άτομο είναι ικανό για εργασία ή όχι- υποστηρίζοντας πως αυτή οδηγεί τους ανθρώπους που θέλουν να εργαστούν «σε μια ζωή με επιδόματα».

Ο Εργατικός πρωθυπουργός έχει αποδοκιμάσει το βρετανικό σύστημα πρόνοιας ως «το χειρότερο του κόσμου», το οποίο πρόκειται να κοστίσει 70 δισ. λίρες ετησίως έως το 2030, θεωρώντας του ως «μη βιώσιμο και άδικο». Η υπουργός Εργασίας και Συντάξεων Λιζ Κένταλ δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός «αποφασισμένος να διορθώσει το κατεστραμμένο σύστημα παροχών» που έχει κλειδώσει «εκατομμύρια» χωρίς δουλειά. Καταδίκασε επίσης ως «δυσλειτουργικό», ένα σύστημα που τοποθετεί ένα άτομο σε «δυαδικές κατηγορίες» είτε «κατάλληλο για εργασία» ή «μη κατάλληλο για εργασία».

Ωστόσο, ένας μεγάλος αριθμός περίπου 80 Εργατικών βουλευτών έχει απειλήσει με «αντάρτικο» σε τέτοια πολιτική. Γι΄αυτό και το υπουργείο Εργασίας και Συντάξεων υπαναχώρησε στα σχέδια για κατάργηση του PiP, το οποίο συνέδεσε με την αύξηση του πληθωρισμού.

Ψάξτε καλύτερα την αιτία

«Το φαινόμενο των NEET εξαπλώνεται τα τελευταία 30 χρόνια», λέει ο Εντ Ντέιβις, διευθυντής πολιτικής στο Κέντρο Κοινωνικής Δικαιοσύνης. «Η αποβιομηχάνιση και η απώλεια της μεταποίησης οδήγησαν σε μια κατάσταση όπου οι θέσεις εργασίας στις οποίες βασίζονταν ολόκληρες κοινότητες έχουν εξαφανιστεί, αλλά τίποτα δεν ήρθε να τις αντικαταστήσει.

«Μπορεί 4ς ή ακόμα και 5 γενιές να ήταν άεργες, δημιουργώντας μια κουλτούρα ανικανότητας που έχει ενσωματωθεί σε πόλεις όπως η Γκρίμσμπι. Η κοινωνική αποσύνθεση είχε τεράστιο αντίκτυπο στους νέους. Χωρίς σταθερές, υποστηρικτικές οικογενειακές μονάδες δεν έχουν πρότυπα και καθώς οι βασικοί κοινωνικοί δεσμοί σπάνε μέσα από την κατάρρευση του γάμου ως θεσμού, υπάρχει μια επιδημία κοινωνικής αποσύνθεσης και μοναξιάς που επηρεάζει την ψυχική υγεία. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το 90% των παντρεμένων πατέρων εργάζονται – μεταξύ των μονογονέων το ποσοστό πέφτει [απότομα] επειδή είναι πραγματικά δύσκολο να κρατήσεις μια δουλειά και να μεγαλώσεις παιδιά».

Οι πολιτικοί ζορίζονται

Ο Ντέιβις παραδέχεται ότι το να μιλάμε για τις προσωπικές ζωές των ανθρώπων -όσο θεμελιωδώς σχετικές κι αν είναι- έχει μια ηθική νότα που στο άκουσμά της οι σημερινοί πολιτικοί αισθάνονται άβολα. Και έτσι, αντί να διεισδύσουν σε αυτό το περίπλοκο, αμφιλεγόμενο θεμέλιο, επικεντρώνονται στα οφέλη της «παραγωγής τυριών» και στον πόλεμο με το κράτος πρόνοιας.

«Είναι σωστό να εξετάζουμε το νομοσχέδιο για την πρόνοια, αλλά χωρίς να παρέχουμε εξατομικευμένη υποστήριξη σε όσους μπορούν να εργαστούν, υπάρχει ο κίνδυνος να κάνουμε απλώς τους φτωχότερους ανθρώπους φτωχότερους χωρίς να βελτιωθούν τα ποσοστά απασχόλησης», λέει.

«Ένας δρόμος προς τα εμπρός είναι να ενισχυθεί η καταλληλότητα για το PiP και να διευκολυνθεί η διαγραφή ατόμων ως ανίκανων να εργαστούν. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όσον αφορά τον ορισμό των ανθρώπων με το τι δεν μπορούν να κάνουν παρά με το τι μπορούν να κάνουν. Απαιτούνται εντατικοί ανθρώπινοι πόροι για να δοθούν στους νέους όχι μόνο οι δεξιότητες αλλά και η αυτοπεποίθηση για να βρουν δουλειά.

«Οι άνθρωποι αλλάζουν τους ανθρώπους. η ιδέα ότι μπορείς να ανατρέψεις δεκαετίες ανεργίας μέσω μιας συστημικής αναμόρφωσης είναι λανθασμένη».

Πράγματι, 70 δισ. λίρες για πρόνοια και τους νέους είναι πάρα πολλά χρήματα, τη στιγμή που ο Στάρμερ ηγείται της στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης… και αυτή κοστίζει.