Η 3.000 ετών ιστορία κρυμμένη πίσω από το σύμβολο «@»

Στην Ταϊβάν το @ το λένε «μικρό ποντίκι». Στα Ρωσικά σημαίνει «σκύλος», στα Εβραϊκά «στρουδέλ» και στα Ολλανδικά «ουρά μαϊμούς». Το σύμβολο @ μοιάζει με καθρέφτη και η ιστορία του χάνεται χιλιάδες χρόνια πίσω.

Το 2010, η Paola Antonelli, ανώτερη επιμελήτρια αρχιτεκτονικής και design στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (MoMA), έκανε μια τολμηρή επιλογή. «Ήθελα να δημιουργήσω μια έκθεση αντικειμένων που δείχνει ότι ο καθένας μπορεί να έχει μια έκθεση μουσείου στο συρτάρι του. Περιλαμβάνει Post-it Notes, M&Ms, συνδετήρες, εργαλεία OXO Good Grips, αντικείμενα τόσο ενσωματωμένα στη ζωή μας που σχεδόν δεν τα παρατηρούμε πια», λέει.

Η Ιστορία και η Προέλευση του Συμβόλου «@»

Η χρήση του συμβόλου @ μπορεί να φαίνεται σύγχρονη, αλλά η ιστορία του χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πίσω, γεφυρώνοντας εθνικά, πολιτιστικά και γλωσσικά όρια. Όπως λέει ο Keith Houston, συγγραφέας του βιβλίου Shady Characters: The Secret History of Punctuation, πρόκειται για μια συντομογραφία, η οποία σχετίζεται με τα αγγεία και τα αμφορέα.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν αμφορείς για την αποθήκευση κρασιού, σιτηρών, ελαιόλαδου και άλλων αγαθών, και με την πάροδο του χρόνου ο αμφορέας έγινε μονάδα μέτρησης. Οι έμποροι χρειάζονταν ένα σύμβολο για να δηλώσουν “θα σου πουλήσω τόσους αμφορείς σε αυτή την τιμή” και έτσι ξεκίνησε η σχεδίαση του “a” με μια μακριά ουρά, το οποίο οδήγησε στη δημιουργία του @.

Το 1536, ένας έμπορος από τη Σεβίλλη, ο Francesco Lapi, χρησιμοποίησε το @ σε επιστολή του για να δηλώσει την αξία ενός αμφορέα κρασιού. Αργότερα, όταν οι λογιστές το υιοθέτησαν για να σημειώνουν ποσότητες και τιμές, το σύμβολο παρέμεινε ενεργό, ενώ η διάδοση των γραφομηχανών τον 19ο αιώνα στις ΗΠΑ το εδραίωσε περαιτέρω ως αναπόσπαστο κομμάτι της εμπορικής γραφής.

Η Μετάβαση στον Ψηφιακό Κόσμο

Με την εμφάνιση των υπολογιστών και των πληκτρολογίων, το @ μεταφέρθηκε μαζί τους, αν και αρχικά είχε περιορισμένη χρησιμότητα εκτός λογιστικών εφαρμογών. Η κατάσταση άλλαξε χάρη στον Ray Tomlinson, επιστήμονα υπολογιστών στο Arpanet, που το 1971 χρησιμοποίησε το @ για να στείλει το πρώτο email, δείχνοντας σε ποιον ανήκε η διεύθυνση στο δίκτυο.

Καθώς το Ίντερνετ εξαπλώθηκε παγκοσμίως, το @ έγινε καθολικό σύμβολο επικοινωνίας και απέκτησε νέα ονόματα σε διάφορες χώρες: στην Ιταλία λέγεται chiocciola (σαλιγκάρι), στα Εβραϊκά strudel, στα Ρωσικά sobaka (σκύλος), ενώ στα Ολλανδικά είναι το apenstaartje (ουρά μαϊμούς). Παράλληλα, στην Αγγλική γλώσσα το σύμβολο απλοποιήθηκε ως “at”, κυρίως λόγω της επιχειρηματικής του χρήσης.

Σε Ισπανία και Πορτογαλία, το @ λέγεται arroba, όρος που προέρχεται από τον αμφορέα και χρησιμοποιείται και ως μονάδα μέτρησης βάρους. Σήμερα χρησιμοποιείται και για έμφυλη ουδετερότητα στα ισπανικά, αντικαθιστώντας τα γράμματα “O” και “A” για αρσενικά και θηλυκά, π.χ. amig@s.

Το «@» και η Ταυτότητα στο Διαδίκτυο

Το @ δεν χρησιμεύει μόνο για τεχνικούς λόγους, επηρεάζει και την ψηφιακή ταυτότητα. Όταν γράφουμε το όνομά μας, χρησιμοποιούμε κεφαλαία και κενά, αλλά το @ αναγκάζει τη συγχώνευση και τη μοναδικότητα της γραφής, δημιουργώντας ένα μοναδικό όνομα χρήστη.

Η επιλογή ονόματος χρήστη μπορεί να είναι συναισθηματικά φορτισμένη, καθώς οι άνθρωποι θέλουν να εκφράζουν τον εαυτό τους και να αισθάνονται άνετα με αυτό. Οι γλωσσολόγοι που μελετούν την διαδικτυακή κουλτούρα διαπιστώνουν ότι το όνομα χρήστη συνδέεται στενά με την αυτοαντίληψη και την online ταυτότητα. Σε μεγάλο μέρος του διαδικτύου, το @ είναι αχώριστο από την ψηφιακή μας προσωπικότητα.

Πηγή: BBC | Μετάφραση: Νικόλαος Πάντος