Η Γεωργία Καλτσή μιλάει ανοιχτά για τη ζωή της, στο αναπηρικό αμαξίδιο: “10 χρόνια μετά, ζω με αισιοδοξία και δύναμη”

Η Γεωργία Καλτσή, η γνωστή παραολυμπιονίκης που έγινε ευρέως γνωστή μέσα από τη σειρά «Στα τέσσερα», βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Καλοκαίρι παρέα» με παρουσιάστρια την Κατερίνα Καραβάτου. Με αφορμή την προβολή της σειράς στον ΑΝΤ1, η ίδια μίλησε ανοιχτά και με μεγάλη ειλικρίνεια για το ατύχημα που της άλλαξε τη ζωή πριν από δέκα χρόνια και την καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο. Παρά τις δυσκολίες, η Γεωργία ξεκαθάρισε πως δεν άφησε ποτέ την κατάσταση να ορίσει το μέλλον της, αναδεικνύοντας τη δύναμη της ψυχής και την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για να συνεχίσει κανείς να ζει με νόημα και όνειρα.

Γεωργία Καλτσή: «Φέτος έκλεισα 10 χρόνια καθιστή, το ότι συνέβη αυτό δε σημαίνει ότι θα έπρεπε να κοπεί η ζωή μου»

Η Γεωργία Καλτσή αρχικά δήλωσε: «Δύναμη ψυχής έχουμε όλοι οι άνθρωποι, ο καθένας για τα δικά του καθημερινά προβλήματα. Εμένα όλο αυτό που μου συνέβη τότε, πριν από δέκα χρόνια, γιατί φέτος έκλεισα 10 χρόνια καθιστή, 10 χρόνια που πέρασαν νεράκι… γιατί είχα να αντιμετωπίσω άλλα πράγματα γενικά. Και γύρω στην κοινωνία και με τον εαυτό μου, έγινε και σε μια ηλικία που ήμουν επάνω στην φάση της ανεξαρτησίας, όταν τελείωνα τη σχολή μου».

«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να βγω όσο το δυνατόν γρηγορότερα από το νοσοκομείο»

«Το ότι συνέβη αυτό τότε δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να κοπεί κάπου εκεί πέρα η ζωή μου ή τα θέλω μου, όλα αυτά που ονειρευόμουν και είχα σαν στόχους. Οπότε το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, με το που έμαθα τι θα γίνει και τι θα κάνω από εδώ και πέρα, να βγω όσο το δυνατόν γρηγορότερα από το νοσοκομείο με τη βοήθεια των γιατρών, με τους οποίους είχαμε μια τέλεια συνεργασία», είπε στην συνέχεια η Γεωργία Καλτσή.

«Δεν θέλω να με αντιμετωπίζουν διαφορετικά, είναι στο δικό μου χέρι να το σπάσω»

Τέλος η Γεωργία Καλτσή εξομολογήθηκε:«Σιγά σιγά είχα να αντιμετωπίσω όλο το κοινωνικό που μου ήρθε στο πιάτο πολύ νωρίς, μια εβδομάδα μετά την εξάμηνη νοσηλεία μου, ώστε να όπου κατάλαβα ότι ξαφνικά η κοινωνία με βλέπει πολύ διαφορετική ενώ είμαι το ίδιο άτομο. Εκεί λίγο γύρισα 180 μοίρες όλη μου τη σκέψη και είπα πως “δεν θέλω να με αντιμετωπίζουν έτσι και να μου μιλάνε διαφορετικά, είναι στο δικό μου χέρι”. Το να το σπάσω δηλαδή αυτό».