Η λεπτή κόκκινη γραμμή στη μάχη των θεσμών

Ολα τα ενδεχόμενα ανοιχτά κρατάει το Μέγαρο Μαξίμου μετά το πρόσφατο (νέο) αδιέξοδο στον διορισμό Συνηγόρου του Πολίτη, που εξελίχθηκε σε πεδίο μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ. Η κυβερνητική παράταξη διέκρινε ευκαιρία να εγκλωβίσει τη Χαριλάου Τρικούπη σε πεδίο συναίνεσης – εξού και η απόρριψη, τελικά, της κυβερνητικής πρότασης στη Διάσκεψη των Προέδρων για διαδοχή του Ανδρέα Ποττάκη από τον καθηγητή Δημήτρη Σωτηρόπουλο συνοδεύτηκε από συντονισμένα πυρά για έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς και για ταύτιση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ στο «”όχι” σε όλα». Η προοπτική προώθησης νέας υποψηφιότητας, παραταξιακής αυτή τη φορά, δεν φαίνεται να έχει απορριφθεί. Στο παρασκήνιο υπάρχουν νεοδημοκρατικές φωνές που μιλούν για πρόσωπο κεντροδεξιάς προέλευσης, ώστε να εξασφαλιστεί η αναγκαία πλειοψηφία των 3/5 με ψήφους εκ δεξιών. «Δεν υπάρχει ακόμα απόφαση» απαντούν πηγές του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, αποφεύγοντας περαιτέρω τοποθετήσεις. Και, όπως φαίνεται, τις βιαστικές κινήσεις. Προφανώς η διαχείριση της εκκρεμότητας στην ανεξάρτητη Αρχή θα έχει βαρύτητα συμβολισμού πέραν της ουσίας, ειδικά όταν στην αντιπολίτευση συνέδεσαν την άρνηση να εγκρίνουν την πρόταση Σωτηρόπουλου, όχι με το πρόσωπο, αλλά με τις ανοιχτές υποθέσεις – κυρίως την έρευνα για το ναυάγιο της Πύλου. Πάντως σύμπραξη της ΝΔ με τα δεξιότερα, με την Ελληνική Λύση δηλαδή, έχει καταγραφεί ξανά: στις αλλαγές στην Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Τηλεπικοινωνιών (ΑΔΑΕ) και στο ΕΣΡ, παρά το πυρ ομαδόν τότε από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Στο γαλάζιο στρατόπεδο κάνουν προσεκτικές σταθμίσεις. Τυχόν νέο κλείσιμο ματιού στα δεξιότερα θα πυροδοτούσε συζητήσεις (και νέα σεναριολογία) για τα… προσεχώς, ενόψει άλλων κρίσιμων «σταθμών» (από νομοσχέδια έως την προεδρική εκλογή). Κι αυτό σε μια φάση που το πολιτικό σύστημα αναζητάει ισορροπίες και που τα κόμματα επαναπρογραμματίζουν την «πυξίδα» τους με προσπάθειες διείσδυσης σε ακροατήρια πέραν των τειχών τους. Η κυβέρνηση ψάχνει τρόπους να ενισχύσει τα ερείσματα στο παραδοσιακά δεξιό κοινό, μπλοκάροντας τη διαρροή απογοητευμένων στην (ενισχυμένη) πέραν της ΝΔ Δεξιά ή στην αδιευκρίνιστη ζώνη, χωρίς να δυσαρεστεί με την ατζέντα και τη ρητορική της το κεντρώο ακροατήριο. Και με την επικαιρότητα να φέρνει στην πρώτη γραμμή θέματα που παραδοσιακά αγγίζουν περισσότερο τις ευαίσθητες χορδές του συντηρητικού ακροατηρίου (εθνικά, Μεταναστευτικό, κ.λπ.).

Ο Τραμπ και οι πρώην

Στις δημοσκοπικές πιέσεις και στις εσωτερικές αναταράξεις για τα περί πολιτικοϊδεολογικής κατεύθυνσης της ΝΔ – αυτές που η κυβερνητική έδρα θέλει να υποβαθμίζει, προβάλλοντας μηνύματα «καθημερινότητας», πολιτικής «σταθερότητας» και «πρακτικής, προοδευτικής» Κεντροδεξιάς – προστίθεται ο απόηχος των εξελίξεων στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ δεν έφερε πανηγυρισμούς μόνο από τον Κυριάκο Βελόπουλο και την Αφροδίτη Λατινοπούλου. Δικαιωμένοι για την οπτική τους κόντρα στην «υστερία» του δικαιωματισμού νιώθουν πολλοί και στη συντηρητική πτέρυγα των γαλάζιων. Φωνές υπέρ των «παραδοσιακών αξιών» απελευθερώνονται ως… γέφυρες επαναπροσέγγισης ψηφοφόρων που εγκατέλειψαν τη ΝΔ για δεξιότερες επιλογές. Τα μηνύματά τους έχουν στείλει προ μηνών και οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, οι οποίοι πυκνώνουν τις παρεμβάσεις τους. Ο πρώτος δεν θέλει «αβασάνιστη αποδοχή ενός καταχρηστικού δικαιωματισμού, στο όνομα του οποίου θίγονται δικαιώματα και ευαισθησίες των ανθρώπων που επιμένουν να σέβονται τις αξίες και τις ρίζες τους». Ο δεύτερος πιστεύει ότι στις ευρωεκλογές «αποδοκιμάστηκε η woke Ευρώπη, η Ευρώπη της αθρόας λαθρομετανάστευσης (…), της κοινωνικής αποδιοργάνωσης». Στο Μαξίμου δεν θέλουν να επιτρέψουν σε κανέναν – στα δεξιότερα – να βρει σημαία ευκαιρίας. Ενδεικτικό το μότο «προσοχή στις απομιμήσεις Τραμπ» εκ δεξιών. Αλλά με ταυτόχρονο… καθησυχασμό ότι στην Ελλάδα δεν (θα) γίνονται υπερβολές στη λεγόμενη woke κουλτούρα και με επιμονή ότι είναι «κοινή λογική», όχι δεξιά ατζέντα, θέματα όπως η φύλαξη συνόρων και ο «νόμος και τάξη».

Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ