Η Νατάσσα Μποφίλιου μιλά για τη στάση ζωής της και δηλώνει ξεκάθαρα: “Δεν θα μπορούσα ποτέ να σταθώ δίπλα σε έναν φασίστα”

Με ειλικρίνεια και έντονο προσωπικό τόνο, η Νατάσσα Μποφίλιου μίλησε στην εκπομπή «Καλύτερα δε γίνεται», ξεδιπλώνοντας πτυχές της διαδρομής της που, όπως εξήγησε, χαράχτηκε με επιμονή, αξίες και άρνηση κάθε συμβιβασμού. Παράλληλα, αναφέρθηκε στην επερχόμενη συναυλία της, την πολιτική της ταυτότητα, αλλά και την περιπέτεια με ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα που άλλαξε τη στάση της απέναντι στο σώμα της και τη ζωή.

«Δεν έκανα ούτε μία έκπτωση – εδώ είναι η ζωή»

«Το 2004 ξεκίνησα τη δισκογραφία και τις παραστάσεις. Αν κοιτάξω πίσω, τα πήγα μ’ αυτούς που ήθελα, όπως ονειρευόμουν. Τη διαδρομή την κρίνεις με το πόσες φορές χρειάστηκε να τα παρατήσεις και είπες “όχι”. Γιατί αυτό είναι κάτι που έχει μεγάλη σημασία για μένα. Οπότε όλες τις φορές που σκεφτόμουν “τι είναι αυτή η τρέλα;”, υπήρχε κάτι πιο μεγάλο που μου έλεγε: “ποια τρέλα; εδώ είναι η ζωή”. Δεν έκανα ούτε μία έκπτωση». Μιλώντας για τη νέα της συναυλία, η καλλιτέχνις υπογράμμισε τη συναισθηματική σύνδεση με τους συνεργάτες της αλλά και τη σημασία του ελληνικού τραγουδιού ως συλλογική μνήμη: «Με τα αγόρια από την πρώτη στιγμή αισθανθήκαμε αδερφοποιημένοι. Το τραγούδι είναι μια μορφή αφύπνισης. Ο Θεοδωράκης είναι DNA».

«Η μουσική μας είναι καταφύγιο – Δεν θα μπορούσα ποτέ να σταθώ δίπλα σε έναν φασίστα»

Η καλλιτέχνις αποκάλυψε επίσης τον ρόλο που έπαιξε η οικογένειά της στη διαμόρφωση της συνείδησης και των πολιτικών της τοποθετήσεων: «Είχα από μικρή ανησυχίες και δεν μπορούσα να διαφύγω, γιατί μεγάλωσα σε ένα τέτοιο σπίτι. Δεν τους ένοιαζε να είμαστε καλοί μαθητές. Μέσα στο κεφάλι τους τα ιδανικά μάς έλεγαν: “θα σας κάνω καλά παιδιά”. Δεν ανέχομαι την αδικία του ισχυρού απέναντι στον αδύναμο». Με σαφή πολιτική στάση, πρόσθεσε: «Η μουσική μας θέλουμε να είναι καταφύγιο για κάθε πλάσμα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να σταθώ δίπλα σε έναν φασίστα». Τέλος, η Νατάσσα Μποφίλιου δεν δίστασε να αναφερθεί και στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια, μιλώντας με τρυφερότητα και δύναμη: «Έχω ένα αυτοάνοσο εδώ και πολλά χρόνια. Το παλεύω, το αντιμετωπίζω. Λειτούργησε ως ένα καμπανάκι για να φροντίζω περισσότερο το σώμα μου».