Η σταδιακή αποδόμηση της νυχτερινής διασκέδασης στη Λάρισα τα τελευταία 25 χρόνια και η αντιστρόφως ανάλογη πορεία με τα Cafe (φωτο)

Είναι σε όλους μας οικείο το άκουσμα της Λάρισας, ως «η πόλη του καφέ». Σε μεγάλο βαθμό ισχύει αν σκεφτεί κανείς ότι η Λάρισα είναι η πρώτη πόλη σε κατανάλωση καφέ στην Ελλάδα, γεγονός που ιδιαίτερα καλλιεργήθηκε κυρίως στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με την έλευση του ιταλικού καφέ εσπρέσο στη χώρα, και την ανακάλυψη της ελληνικής πατέντας του «fredo espresso». Όμως, η πόλη δεν είναι μόνο γνωστή για τα υψηλά επίπεδα κατανάλωσης καφέ, αλλά και για την έντονη νυχτερινή της ζωή. Γι’ αυτό άλλωστε είναι επίσης γνωστή και ως «η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ», ή τουλάχιστον «δεν κοιμόταν»…Παραμένει η Λάρισα, το ίδιο ζωντανή τη νύχτα και σήμερα ή ο κόσμος της προτιμάει να  ψυχαγωγείται σε καφέ-μπαρ μέχρι νωρίς το βράδυ, σηματοδοτώντας μια σημαντική αλλαγή στην κουλτούρα της διασκέδασης στην πόλη;

Μπείτε στην ομάδα μας στο WhatsUP και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Συνομιλώντας με ιδιοκτήτες χώρων εστίασης και  νυχτερινών μαγαζιών της πόλης, οι οποίοι τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι πέντε χρόνια, έχουν σαφή εικόνα της πορείας της διασκέδασης στην πόλη, η βασική εικόνα που προκύπτει είναι μία: «Η νυχτερινή διασκέδαση στην πόλη είναι σε μία κατηφόρα χωρίς τέλος…», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο κ. Αντώνης Μακροβασίλης, ιδιοκτήτης, επί σειρά ετών των «Tango, Φίλιον, Rooms» και σήμερα των καφέ «Farnese». Πρόκειται για μια σταδιακή, φθίνουσα πορεία της νυχτερινής ζωής και μια σταδιακή παρακμή των νυχτερινών μαγαζιών διασκέδασης, η οποία ξεκίνησε περίπου από το 2014 (εν μέσω οικονομικής κρίσης) και συνεχίζεται ακάθεκτη.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Το εντυπωσιακό ωστόσο δεδομένο, σε αυτή τη συνεχή φθίνουσα πορεία είναι ότι, τα χρόνια της οικονομικής κρίσης δεν αποτελούν για τους επαγγελματίες του χώρου τον κύριο λόγο αυτής της σταδιακής αποδόμησης της νυχτερινής ζωής. Πρόκειται κυρίως για έναν συνδυασμό παραγόντων, ο οποίος οδηγεί σε μια νέα κατάσταση ψυχαγωγίας και διασκέδασης στην πόλη, με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά, εν συγκρίσει με τη δεκαετία του 1990.

Μεταξύ αυτών των αιτιών, ως σημαντικότερη αναφέρεται ο σταδιακός μαρασμός σε νέες προτάσεις νυχτερινής διασκέδασης: «…Σε επίπεδο μουσικής, αισθητικής, παροχών, προσφοράς συγκινήσεων…Τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια, κατά τη γνώμη μου, λείπουν οι νέες προτάσεις διασκέδασης στην πόλη…Ειδικά οι νεότερες γενιές, αποδεικνύονται πολύ έξυπνες στο πώς θα επιλέξουν να διασκεδάσουν…Εμφανίζονται πιο επιλεκτικές…Δεν πληρώνουν αν δεν έχουν την αντίστοιχη παροχή…Το γνωστό «value for money»…».

Σημαντικός επίσης παράγοντας για τη φθίνουσα πορεία στη νυχτερινή ζωή, αναφέρεται και ο εξευρωπαϊσμός στον τρόπο ζωής των Λαρισαίων – και όχι μόνο- από τα ‘90s και μετά, σε σύγκριση με τις δεκαετίες ’70 και ’80. Πράγματι, η οικειότητα και η συχνή επαφή με το εξωτερικό των Ελλήνων πολιτών, όπως και οι φιλικές, προς το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο μεταβολές στην ελληνική νομοθεσία, δημιούργησαν σε βάθος χρόνου μια διαφορετική κουλτούρα στη διασκέδαση και των Λαρισαίων: Άλλες συνήθειες στη βραδινή έξοδο, στις επιλογές των μουσικών ακουσμάτων, στα ωράρια των μαγαζιών. Ακόμη και η επιλογή του ποτού μεταβλήθηκε: Από τα πολλά μπουκάλια ουίσκι, τα οποία συνόδευαν κάθε έξοδο από τις 12 το βράδυ και μετά, πλέον η επιλογή ποτού περιλαμβάνει 1 ή 2 ποιοτικά κοκτέιλ, μέχρι τις 11 το βράδυ, τουλάχιστον για τις καθημερινές…

Φυσικά, αναφέρεται και ο παράγοντας οικονομική κρίση, αλλά ως λιγότερο σημαντικός και κυρίως ως παράγοντας που επηρέασε τις ημέρες λειτουργίας των μαγαζιών: Από εφτά στις εφτά ημέρες λειτουργίας, πλέον 3 νύχτες λειτουργίας θεωρείται μεγάλη επιτυχία…

Και με τα καφέ; Τι συμβαίνει; Υπάρχει αντιστρόφως ανάλογη σχέση μεταξύ της φθίνουσας πορείας της νυχτερινής διασκέδασης και της ανάπτυξης των λεγόμενων καφέ-μπαρ στην πόλη;

Οι απαντήσεις και τα δεδομένα ήταν εντυπωσιακά: Το πρώτο δεδομένο μαρτυρά, πράγματι μια εντυπωσιακή αύξηση των καφέ στην πόλη, ειδικά από το 2017 και μετά (μια αντίστροφη δηλαδή πορεία σε σχέση με τη νυχτερινή διασκέδαση). Το δεύτερο  ακόμη πιο εντυπωσιακό δεδομένο είναι ότι αυτές οι δύο αντιστρόφως ανάλογες πορείες μεταξύ τους δεν σχετίζονται απαραίτητα… Η πληθώρα των καφέ τα τελευταία 15 χρόνια εμφανίζεται μάλλον, ως αποτέλεσμα ακριβώς της οικονομικής κρίσης και μιας γενικότερης οικονομικής παθογένειας… Κοινώς ως λύση ανάγκης, πολλών ατόμων οι οποίοι λόγω ανεργίας, οικονομικής δυσπραγίας ή άλλων παρόμοιων προβλημάτων, θεώρησαν ότι η πόλη του καφέ, χωράει και «ζητάει» άπειρα καφέ…

Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική… Και στον χώρο της εστίασης και των καφέ, απαιτείται τεχνογνωσία, γνώση, μεράκι, ιδέες, και πολλή προσπάθεια…: «Δεν μπορείς να πουλάς ιταλικό καφέ, όταν δεν έχεις πιει ποτέ καφέ στην Ιταλία…Ειδικά σήμερα που οι νέες γενιές ταξιδεύουν, και έχουν σφαιρική εικόνα και άποψη για τα προϊόντα που αγοράζουν…Το ίδιο ισχύει και για την αγορά του καφέ, ειδικά σε μια πόλη που φημίζεται για τις υπηρεσίες της στον καφέ…». Ωστόσο, η διατήρηση της ποιότητας στις παρεχόμενες υπηρεσίες στην εστίαση, έχει να αντιμετωπίσει ακόμη ένα σοβαρό πρόβλημα σύμφωνα με τους επιχειρηματίες του χώρου: Τη δυσκολία εξεύρεσης εξειδικευμένου προσωπικού, που να γνωρίζει επαρκώς τις απαιτήσεις που προκύπτουν από τη φύση της δουλειάς.

Ποιο θα είναι λοιπόν το μέλλον στην εστίαση, στη νυχτερινή ζωή και στα καφέ της Λάρισας, όταν η πόλη εδώ και χρόνια είναι συνώνυμη με την υπερκατανάλωση καφέ, και την έντονη διασκέδαση;

Μάλλον δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση… «Το μέλλον παραμένει άγνωστο…Για την εστίαση τα μηνύματα δεν είναι πολύ θετικά εάν δεν ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα της αγοράς, των νέων και των απαιτήσεών τους…Είναι δεδομένο ότι, στις επιλογές όλων των επιχειρηματιών του χώρου, κυρίαρχος είναι ο κόσμος! Αυτός ορίζει τις τάσεις, και προσδιορίζει τη μορφή που θα λάβει τελικά η διασκέδαση.»

 Το ασφυκτικό πλαίσιο της απόλυτης αβεβαιότητας  που έχει δημιουργηθεί τον τελευταίο χρόνο, εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης, συμβάλλει έτι περισσότερο στη «διατήρηση της ομίχλης» στο τοπίο της εστίασης και της νυχτερινής ζωής, σε μια πόλη που για πολλά χρόνια, «δεν κοιμόταν ποτέ»!

Πληροφορίες, φωτογραφίες: Αντώνης Μακροβασίλης

Ρεπορτάζ: Κατερίνα Δημηνίκου