Η τραγωδία των Τεμπών με την ματιά των καλλιτεχνών – Πρωτοβουλία Εργατικού Κέντρου Λάρισας και Επιμελητηρίου Εικαστικών

Στις 28 Φεβρουαρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από το δυστύχημα των Τεμπών που στοίχισε τη ζωή σε 57 άτομα και το Εργατικό Κέντρο Λάρισας με την συνεργασία και του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος ανέλαβε ορισμένες πρωτοβουλίες για τα Τέμπη μεταξύ των οποίων και η δημιουργία Τοιχογραφίας με αφορμή αυτή την ημέρα και το γεγονός, στον παρακείμενο χώρο της τραγωδίας, η οποία και ολοκληρώθηκε το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου..

Το έργο που αποτυπώθηκε από ομάδα τοπικών καλλιτεχνών που αποτελούνταν από τους εξής : Εύα Βασδέκη, Νίκος Γούλιο, Κίμωνα Διαμαντή, Μαρία-Ελένη Θαλασσινού, Θανάση Καραμπάλιο, Στράτο Μπόμπολο.

Ο Θανάσης Καραμπάλιος που έκανε και το σχέδιο αναφέρει μεταξύ άλλων για την πρωτοβουλία : «Όταν πήγα πριν ένα μήνα στο μέρος που έγινε το δυστύχημα ήταν μια μέρα συννεφιασμένη και πήγαινε να βρέξει. Το μέρος είχε φωτογραφίες ξεθωριασμένες, έβλεπες τριγύρω τα σημάδια από τις πλημμύρες. Σου έδινε την αίσθηση του στοιχειωμένου. Το έχουν αυτό τα Τέμπη τα παιδιά από το Μακρυχώρι, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, τα άλλα λιγότερο γνωστά ατυχήματα που τα εικονοστάσια μας υπενθυμίζουν. Και τώρα στο ίδιο μέρος 57 ανθρώποι, νέοι στην πλειοψηφία τους δολοφονήθηκαν. Θα μπορούσε να πει κάποιος το μέρος είναι καταραμενο… Όμως είναι έτσι; Το κοινό στοιχείο σε όλα τα ατυχήματα ήταν ένα. Δεν πάρθηκαν τα σωστά μέτρα ασφαλείας. Γιατί τα μέτρα αυτά κοστίζουν. Το θέμα είναι να μειωθεί το κόστος για να βγάλουμε ακόμα πιο πολλά κέρδη. Έτσι κατέληξα στο προσχέδιο που συλλογικά το συζητήσαμε και φτιάξαμε. Δεν ήθελα καμία σύγκρουση τρένων να απεικονιστεί. Φτιάξαμε 57 φιγούρες που μοιάζουν με πνεύματα, που περιμένουν δικαιοσύνη και ανάμεσα τους ένα τρένο να τρέχει προς το μέλλον αδιαφορώντας για τα πάντα εκτός από το κέρδος.»

Η Εύα Βασδέκη προσθέτει ότι «παρατηρώντας στο τέλος την τοιχογραφία, πρόσεξα ότι τα πρόσωπα έχουν πάρει την έκφραση της απορίας, το γιατί και την έκφραση της θλίψης, τόσο νέοι και τόσο άδικα! Τα χρώματα δεν είναι τυχαία. Το σκούρο γκρι σαν καμμένη γη, το κόκκινο που συμβολίζει την ζωντανή πληγή και το άσπρο, το χρώμα της αθωότητας και της αγνότητας.»

Η Μαρία-Ελένη Θαλασσινού λέει για την συμμετοχή της στην προσπάθεια : «Η τέχνη γεννήθηκε για να αποτυπώνει τους αγώνες για τη ζωή, δεν έχει ανάγκη το κέρδος, γίνεται ένα με τον πόνο, την οργή, την αναζήτηση, την αλλαγή, τη δικαίωση. Δικαίωση για το έγκλημα στα Τέμπη .Γροθιά στο στομάχι των ισχυρών.»

Αντίστοιχα ο Στράτος Μπόμπολος αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «χρέος μας ως κοινωνία είναι να διατηρήσουμε ζωντανή την μνήμη τους με όποιο μέσο, τρόπο ή κόστος χρειαστεί.»

Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας ευχαριστεί θερμά όλους του καλλιτέχνες, το Εικαστικό Επιμελητήριο Ελλάδος, τα μέλη των Σωματείων που συνέβαλαν για την αποπεράτωση αυτού του έργου που στέκεται πια σαν ένα μεγάλο «δεν ξεχνώ», κάνοντας ακόμη ποιο ηχηρή την απαίτηση να αποδοθούν άμεσα όλες οι ευθύνες.