Την ώρα που η αγωνία κορυφώνεται για τους Ελληνες ναυτικούς μετά την κατάσχεση των δύο πετρελαιοφόρων στον Περσικό Κόλπο από τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν, η Τεχεράνη απειλεί με πολύ περισσότερες δεσμεύσεις ελληνικών δεξαμενόπλοιων στην περιοχή.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Τα δύο πλοία κατασχέθηκαν ως αντίποινα για την κατάσχεση από την Ελλάδα πετρελαιοφόρου που μετέφερε ιρανικό πετρέλαιο, κατόπιν αιτήματος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ωστόσο, σύμφωνα το ημιεπίσημο ιρανικό πρακτορείων ειδήσεων Tasnim, που συνδέεται με τους Φρουρούς της Επανάστασης, προειδοποίησε ότι άλλα 17 δεξαμενόπλοια υπό ελληνική σημαία, που επιπλέουν αυτή τη στιγμή στον Περσικό Κόλπο, θα κατασχεθούν από το Ιράν, εάν το πετρέλαιο και το δεξαμενόπλοιο που κατάσχεσε η Ελλάδα τον περασμένο μήνα δεν επιστραφούν.

Το Ιράν έχει ιστορικό αντιποίνων κατάσχεσης πετρελαιοφόρων στον Περσικό Κόλπο και στο Στενό του Ορμούζ, ως απάντηση στα πλοία που μεταφέρουν το πετρέλαιο του που μπλοκαρίστηκαν ή κατασχέθηκαν. Ομως, το περιστατικό με τα ελληνικά πλοία σηματοδοτεί την πρώτη φορά εδώ και μήνες που πλοία υπό ξένη σημαία γίνονται στόχος του Ιράν.

Τα ιρανικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι τα δύο ελληνικά πλοία είχαν συνολική χωρητικότητα για μεταφορά 1,8 εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου και ότι το φορτίο τους βρίσκεται τώρα στην κατοχή του Ιράν.

Οι Φρουροί της Επανάστασης καθοδήγησαν τα πλοία στα ιρανικά ύδατα κοντά στην ακτογραμμή, όπου έχουν αγκυροβολήσει, είπε ένας Ιρανός έμπορος πετρελαίου που ζήτησε να διατηρήσει την ανωνυμία του φοβούμενος αντίποινα. Είπε, ακόμη ότι το Ιράν μετέφερε τα πληρώματα σε έναν ξενώνα στην ακτή, όπου κρατούνται σε μια μορφή κατ′ οίκον περιορισμού.

Οι διάλογοι των κομάντος με τους Έλληνες ναυτικούς

Στο μεταξύ, το φως της δημοσιότητας είδα οι διάλογοι μεταξύ των ιρανών κομάντος που έκαναν ρεσάλτο στα ελληνόκτητα πλοία,ατον Περσικό Κόλπο και των Ελλήνων ναυτικών.

Οι Ιρανοί σημάδευαν με όπλα το πλήρωμα λέγοντάς τους να μείνουν ακίνητοι και να παραδώσουν τον έλεγχο του πλοίου.

 Οι διάλογοι, σύμφωνα με το Star ήταν οι εξής:

Iρανοί: Μην κουνηθεί κάνεις. Αν έχετε όπλα παραδώστε τα τώρα.

Πλήρωμα: Δεν είμαστε οπλισμένοι. Είμαστε ένα εμπορικό πλοίο. Τι είστε εσείς; Κατάπατάτε τους νόμους.

Ιρανοί: Εμείς είμαστε ο νόμος εδώ. Συγκεντρωθεί τε όλοι στην γέφυρα και ακινητοποιήστε το πλοίο. Παραδώστε τα κινητά σας. Κλείστε τον ασύρματο. Η μόνη επικοινωνία σας θα είμαστε εμείς.

Πλήρωμα: Έχουμε οικογένειες. Μη μας κάνετε κακό. Είμαστε νόμιμοι.

Ιρανοί: Δε θα πάθει κάνεις κακό. Αρκεί να μη δημιουργήσετε πρόβλημα. Είμαστε ο στρατός του Ιράν.

Νωρίτερα, ο κρατικός Οργανισμός Λιμένων και Ναυτιλίας του Ιράν σε ανακοίνωση που μετέδωσε το Tasnim ανέφερε ότι το πλήρωμα των δύο ελληνικών τάνκερ δεν έχει συλληφθεί και όλα τα μέλη του πληρώματος… είναι καλά στην υγεία τους και προστατεύονται και τους παρέχονται οι απαραίτητες υπηρεσίες, ενώ βρίσκονται επί των πλοίων, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».

Επίσης, πλέον έχει αποκατασταθεί πλήρως η επικοινωνία του Υπουργείου Ναυτιλίας και των δύο πλοιοκτητριών εταιρειών με τα δεξαμενόπλοια Delta Poseidon και Prudent Warrior.

Ο «ήρεμος επαναστάτης»

Ως ακαδημαϊκός, ο Ντιαγέ έχει αντιταχθεί δημόσια στον πόλεμο που είχε κηρύξει ο Μπλανκέρ και η προηγούμενη κυβέρνηση Μακρόν εναντίον σε αυτό που αποκάλεσαν «ισλαμο-αριστερισμό» στα γαλλικά πανεπιστήμια.

Έχει επίσης θίξει θέματα-ταμπού και τα «κακώς κείμενα» ενός σημαντικού τμήματος της σύγχρονης γαλλικής κοινωνίας: από τον δομικό ρατσισμό και τα κατάλοιπα της αποικιοκρατίας, έως την ανοχή και την εθελοτυφλία απέναντι στην αστυνομική βία.

Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως «προϊόν της γαλλικής ρεπουμπλικανικής σχολής και της αμερικανικής θετικής δράσης», ταλαντευόμενος μέχρι και σήμερα μεταξύ των δύο αυτών μοντέλων.

Άλλωστε η δική του κοινωνική και φυλετική αφύπνιση -λέει- έγινε στα 25 του, όταν πήγε για σπουδές στις ΗΠΑ.

Έκτοτε είδε τον κόσμο με άλλα μάτια και με πιο καθαρή ματιά.

Την αποτύπωσε στο βιβλίο του «La condition noire» το 2008, τονίζοντας την ανάγκη οι αξίες «ελευθερία, αδελφοσύνη, ισότητα» να αποκτήσουν ξανά νόημα στη σύγχρονη Γαλλία.

Σήμερα αναλυτές βλέπουν πίσω από τη διαμάχη για τον διορισμό του μια αντανάκλαση των φυλετικών διακρίσεων στους κόλπους της γαλλικής κοινωνίας.

Η Μαρί Ντιαγέ, βραβευμένη συγγραφέας, δήλωσε ότι δεν εξεπλάγη από την κριτική που ασκείται στην υπουργοποίηση του αδελφού της, χαρακτηρίζοντάς την απερίφραστα παράλογη και ανόητη.

«Το να έχεις μαύρο υπουργό στη Γαλλία δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε όμως και οι ρατσιστικές επιθέσεις», παρατηρεί ο Λουί Ζορ Ταν, πρώην πρόεδρος του Αντιπροσωπευτικού Συμβουλίου των συνδικάτων μαύρων Γαλλίας (CRAN).

«Είναι πάντα η ίδια ιστορία… γι’ αυτό βρισκόμαστε σε μια κατάσταση κρατικού, συστημικού ρατσισμού».

Δύσκολη αποστολή

Στην τελετή ορκωμοσίας του, ο Παπ Ντιαγέ απέτισε φόρο τιμής στους δασκάλους του έθνους, κάνοντας ξεχωριστή μνεία στον καθηγητή Γαλλικής Ιστορίας Σαμουέλ Πατί, που αποκεφαλίστηκε το 2020 από ισλαμιστή εξτρεμιστή, επειδή είχε δείξει τα σκίτσα του Μωάμεθ στη διάρκεια μαθήματος για την ελευθερία της έκφρασης.

Διαβεβαίωσε ότι θα ασκήσει τα νέα του καθήκοντα με αίσθημα καθήκοντος και ευθύνης, δίνοντας έμφαση στις ίσες ευκαιρίες και «στην προσαρμογή του σχολείου στις αλλαγές των οικονομιών και των κοινωνιών μας».

Για τον Εμανουέλ Μακρόν, ο διορισμός του κεντροαριστερού Ντιαγέ αποτελεί αναμφίβολα στρατηγική επιλογή.

Παραμονές των κρίσιμων βουλευτικών εκλογών, επιχειρεί να δείξει μια αλλαγή κατεύθυνσης σε κοινωνικά ζητήματα και να κάνει άνοιγμα σε νέους και δυσαρεστημένους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους.

Όπως όμως παρατηρεί και το Nouvel Observateur, η κίνηση αυτή προοιωνίζεται «πολλές αντιφάσεις σε μία κυβέρνηση όπου τα βασικά στελέχη της είναι από τη συντηρητική Δεξιά» και «προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση για την εκπαιδευτική πολιτική Μακρόν, καθώς η προσωπικότητά του Παπ Ντιάγιε είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή του προκατόχου του».

Πολλώ δε μάλλον όταν «εμπιστεύεται κανείς διαδοχικά το πόστο σε δύο υπουργούς με αντίθετες απόψεις για τον ίδιο τον ρόλο του κράτους», σχολίασε με καυστική διάθεση ο πρώην Σοσιαλιστής Ζαν-Πιέρ Σεβενεμάν, πάλαι ποτέ υπουργός Παιδείας επί προεδρίας Μιτεράν.

Για «επικοινωνιακό τρικ» που δεν θα εκτονώσει τη συσσωρευμένη οργή στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα έκανε λόγο ο Αλεξί Κομπιέρ, εκπρόσωπος του Ζαν-Λικ Μελανσόν και βουλευτής της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (η οποία πλέον αποτελεί τον βασικό κορμό της εκλογικής συμμαχίας του ευρύτερου χώρου της γαλλικής Αριστεράς ενόψει της κάλπης του Ιουνίου).

Πράγματι το SNES-FSU, το μεγαλύτερο σωματείο καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χαιρέτισε τον διορισμό του Ντιαγέ ως «σύμβολο ρήξης με την εποχή Μπλανκέρ».

Προειδοποίησε ωστόσο ότι «η εκπαίδευση δεν διέπεται αποκλειστικά από σύμβολα» και υπενθύμισε ότι υπάρχει μια πληθώρα προβλημάτων -δομικών και μη- που απαιτούν άμεσες και ολοκληρωμένες λύσεις.