Λάμπρος Κωνσταντάρας: Συγκινεί η αναφορά στον νεκρό πατέρα του – Ήταν η πρώτη φορά που έκανα πρεμιέρα και δεν μου έστειλε μήνυμα (Βίντεο)

Η απώλεια ενός γονέα είναι ένα γεγονός που αλλάζει για πάντα την οπτική μας για τη ζωή και αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή. Για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, η πρόσφατη απώλεια του πατέρα του, Δημήτρη Κωνσταντάρα, ήρθε σε μια στιγμή σημαντική τόσο για την προσωπική του ζωή όσο και για την καριέρα του. Η πρεμιέρα της νέας του εκπομπής στο OPEN, μια στιγμή που παραδοσιακά συνοδευόταν από τα μηνύματα και τις ευχές του πατέρα του, έγινε φέτος η πρώτη χωρίς αυτή την παρουσία, αφήνοντας ένα βαθύ συναισθηματικό κενό. Μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Buongiorno», ο Λάμπρος μίλησε ανοιχτά για τη στεναχώρια και τη μοναξιά που ένιωσε, αλλά και για τη δύναμη που του έδωσαν οι κοντινοί του φίλοι, Δημήτρης Ουγγαρέζος και Θέμης Γεωργαντάς.

Διαβάστε: Λάμπρος Κωνσταντάρας: Η συγκίνηση on air για τον θάνατο του πατέρα του – “Το έμαθα από τηλεφώνημα της μητέρας μου” (Βίντεο)

Λάμπρος Κωνσταντάρας: Η πρώτη πρεμιέρα χωρίς τον πατέρα του

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας εξήγησε πώς ένιωσε στην πρεμιέρα χωρίς το συνηθισμένο μήνυμα από τον πατέρα του: «Ήταν η πρώτη φορά που έκανα πρεμιέρα και δεν είχα μήνυμά του, γιατί μου έστελνε συνέχεια». Η φράση αυτή αντικατοπτρίζει τη μοναδική συναισθηματική στιγμή που βίωσε, καθώς κάθε πρεμιέρα στο παρελθόν συνοδευόταν από την παρουσία και τις ευχές του πατέρα του, Δημήτρη Κωνσταντάρα, που έφυγε από τη ζωή στις 24 Αυγούστου, στα 79 του χρόνια.

Η δύναμη των φίλων στις δύσκολες στιγμές

Ο παρουσιαστής αναφέρθηκε επίσης στη στήριξη που δέχθηκε από τους κοντινούς του φίλους, Δημήτρη Ουγγαρέζο και Θέμη Γεωργαντά, οι οποίοι τον βοήθησαν να διαχειριστεί τη στεναχώρια του: «Η δουλειά και το ταξίδι που πήγαμε με τον Δημήτρη Ουγγαρέζο και τον Θέμη Γεωργαντά με βοήθησαν να αντιμετωπίσω τον θάνατο του πατέρα μου. Είμαι τυχερός που έχω πολύ καλούς φίλους, όπως ο Δημήτρης και ο Θέμης. Μου στάθηκαν πάρα πολύ και πριν και μετά και ακόμα. Σκέφτηκα ότι είμαστε τρεις άνθρωποι που πλέον δεν έχουμε πατέρα, μας ενώνει αυτή η απώλεια».