Ο Λάκης Γαβαλάς αποκαλύπτει: “Έμαθα στη στέρηση, δεν μου λείπει ο πλούτος, γι’ αυτό διακωμωδώ τα πάντα στην ζωή μου” (Βίντεο)

Καλεσμένος στην εκπομπή Πρωινό, ο Λάκης Γαβαλάς μίλησε ανοιχτά για την περίοδο της φυλάκισής του και τα μαθήματα που πήρε από τις δυσκολίες της ζωής. Ο σχεδιαστής αναφέρθηκε με ειλικρίνεια στα λάθη του παρελθόντος, στην επαγγελματική του πορεία και στην προσωπική του εξέλιξη, επισημαίνοντας πως έχει μάθει να διακωμωδεί τα πάντα και να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις με χιούμορ και ψυχραιμία.Ο ίδιος περιέγραψε την καθημερινότητά του μετά τη φυλάκιση, αναφέροντας τη δουλειά του και τη στάση που κρατά απέναντι στη ζωή και τον πλούτο:«Ήμουν βλαξ επιχειρηματίας. Αυτοί που πήραν το δικό μου κτήριο, δεν δίνουν ούτε ένα ευρώ σε κανένα ταμείο. Εγώ δεν κώλωσα. Εργάζομαι, οι ξένοι με αξιολογούν, είμαι buyer σε μια εταιρεία στη Θεσσαλονίκη. Δεν μου λείπει ο πλούτος, δεν μου λείπει κάτι, ούτε μια ιδιωτική πτήση για να πάω σε επίδειξη στο Μιλάνο».

Διαβάστε: Η αφοπλιστική ατάκα του Λάκη Γαβαλά για την Άννα Βίσση: “Δεν πιστεύω ότι θα είχε χρόνο να έρθει στην κηδεία μου” (Βίντεο)

«Διακωμωδώ τα πάντα στη ζωή μου»

Ο Λάκης Γαβαλάς μίλησε επίσης για την εμπειρία του στη φυλακή και το πώς κατάφερε να σταθεί όρθιος, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες με δύναμη και χιούμορ:«Διακωμωδώ τα πάντα στη ζωή μου. Τους πρώτους τρεις μήνες, δεν γέλασα στη φυλακή. Μετά γελούσα. Είπα, να σου πω, το κράτος θέλει να με τιμωρήσει; Είχα μάθει να είμαι στη στέρηση. Έμενα σε πανσιόν με άλλα πέντε άτομα όταν πρωτοήρθα στη Γαλλία. Τι νομίζεις, ότι όλα μου ήρθαν χιλιάδα; Με πολλή δουλειά μου απέκτησα πράγματα, και με πολλή δουλειά έχασα πράγματα». Παράλληλα, ο σχεδιαστής μοιράστηκε και τις σκέψεις του για το τέλος της ζωής του, αποκαλύπτοντας πώς θέλει να διαχειριστεί τη στιγμή του θανάτου: «Θέλω να πετάξω τις στάχτες μου στον Κορινθιακό κόλπο λόγω ενός καλού μου φίλου, παίζοντας το τραγούδι “Ανεπανάληπτος” του Τόλη Βοσκόπουλου. Όλα είναι μέσα στη ζωή, εμένα άλλοι θέλανε να με σκοτώσουν και να με θάψουν. Τώρα θέλω εγώ να έχω την αποκλειστικότητα για τον θάνατό μου, πειράζει; Δεν με φοβίζει».