Όταν ο Τρούμαν χαρακτήρισε τη Χιροσίμα… «στρατιωτική βάση» – Οι γαλονάδες που τον διέψευσαν

Τι μπορεί να είναι χειρότερο από το να βομβαρδίζεις ένα σχολείο, με σκοπό να σκοτώσεις -ενδεχομένως- εχθρούς μαχητές, γνωρίζοντας ότι παράλληλα θα εξοντώσεις και μικρά παιδιά; Μήπως το… «βάπτισμα» μιας ολόκληρης πόλης «στρατιωτική βάση»;

Από την αρχή του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου για να αμυνθεί στις κατηγορίες περί πρόκλησης πολλών απωλειών αμάχων στρεψοδικούσε στους Αμερικανούς επικριτές του: «Βομβαρδίσατε [οι Αμερικανοί] τη Γερμανία, ρίξατε την ατομική βόμβα, πολλοί άμαχοι πέθαναν».

Το γεγονός ότι ο Νετανιάχου επαναλαμβάνει την ιστορία δεν σημαίνει ότι είχε άδικο, δυστυχώς.

Πέρασαν 79 ακριβώς χρόνια από τότε που ο κόσμος άκουσε το μεγαλύτερο ίσως ψέμα του 20^ου αιώνα δια ραδιοφώνου.

Στις 9 Αυγούστου 1945, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν θα απευθυνόταν ραδιοφωνικά στον αμερικανικό λαό, ενημερώνοντάς τον για τη Διάσκεψη του Πότσδαμ, τη τελευταία των ηγετών των τριών μεγάλων συμμαχικών δυνάμεων, αμέσως μετά την παράδοση άνευ όρων της Ναζιστικής Γερμανίας και τον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μεταξύ όσων είπε όμως, αυτό που προκαλεί ανατριχίλα ήταν ότι: «Ο κόσμος θα σημειώσει ότι η πρώτη ατομική βόμβα έπεσε στη Χιροσίμα, μια στρατιωτική βάση. Αυτό συνέβη γιατί θέλαμε σε αυτή την πρώτη επίθεση να αποφύγουμε, στο μέτρο του δυνατού, τη δολοφονία αμάχων».

Μπορεί το Περλ Χάρμπορ που χτύπησαν αιφνιδιαστικά οι Ιάπωνες το 1941 να ήταν στρατιωτική βάση, αλλά η Χιροσίμα δεν ήταν ανάλογη περίπτωση.

Αν και διέθετε και η Χιροσίμα λίγο στρατό, στην πραγματικότητα ήταν μια πόλη 300.000 κατοίκων -όσο δύο Λάρισες- άνευ στρατιωτικής σημασίας.

«Δεν έμαθα να διεξάγω πολέμους με αυτόν τον τρόπο, και οι πόλεμοι δεν μπορούν να κερδηθούν καταστρέφοντας γυναίκες και παιδιά»

Όπως θα σχολίαζε εύστοχα, ο Αμερικανός ιστορικός Ραλφ Ράικο, αυτό είπε ο Τρούμαν ήταν παράλογο. «Το Περλ Χάρμπορ ήταν μια στρατιωτική βάση [αλλά] η Χιροσίμα ήταν μια πόλη, στην οποία κατοικούσαν περίπου 300.000 άνθρωποι, η οποία περιείχε στρατιωτικά στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση, δεδομένου ότι το λιμάνι ήταν ναρκοθετημένο και το Πολεμικό Ναυτικό και η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ είχαν τον έλεγχο των υδάτων γύρω από την Ιαπωνία, όσα στρατεύματα ήταν εγκατεστημένα στη Χιροσίμα είχαν ουσιαστικά εξουδετερωθεί».

Σε άλλη περίσταση, ο Τρούμαν υποστήριξε ότι η Χιροσίμα βομβαρδίστηκε επειδή ήταν… βιομηχανικό κέντρο. Ωστόσο, και πάλι διαψεύστηκε από τις ίδιες τις αμερικανικές υπηρεσίες, σημειώνεται στην Μελέτη Στρατηγικού Βομβαρδισμού των ΗΠΑ, «Όλα τα μεγάλα εργοστάσια στη Χιροσίμα βρίσκονταν στη Περιφέρεια της πόλης – και γλίτωσαν σοβαρές ζημιές. Στο Ναγκασάκι, τα εργοστάσια και τα ναυπηγεία στο νότιο άκρο της πόλης έμειναν ανέπαφα, αλλά εκείνα στην κοιλάδα όπου εξερράγη η βόμβα υπέστησαν σοβαρές ζημιές».

Εξάλλου, η αμερικανική αεροπορία είχε αφήσει ανέγγιχτη την πόλη όταν βομβάρδιζε τα ιαπωνικά νησιά στη διάρκεια του πολέμου, ενώ δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ στον κατάλογο των 33 βασικών στόχων.

Διαπρεπείς στρατιωτικοί που ήταν κατά του εγκλήματος

Ενώ ο Τρούμαν υιοθετούσε διαρετικά αφηγήματα, οι καλύτεροι στρατιωτικοί εγκέφαλοι διαφωνούσαν με την ρίψη ατομικών βομβών, καθώς δεν θα προσέφερε απολύτως τίποτα, ενώ ήταν και βάρβαρο!

«Η χρήση αυτού του βάρβαρου όπλου στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι δεν βοήθησε καθόλου στον πόλεμο μας εναντίον της Ιαπωνίας» θα έλεγε ένας από τους σημαντικότερους αξιωματικούς των ΗΠΑ εκείνη την εποχή, ναύαρχος Ουίλιαμ Λέιχι.

«Η δική μου αίσθηση ήταν ότι, όταν οι πρώτοι που το χρησιμοποιήσαμε [βόμβα], είχαμε υιοθετήσει ένα ηθικό πρότυπο κοινό για τους βαρβάρους του Μεσαίωνα. Δεν με έμαθα να κάνω πολέμους με αυτόν τον τρόπο, και οι πόλεμοι δεν μπορούν να κερδηθούν καταστρέφοντας γυναίκες και παιδιά» θα τόνιζε με απογοήτευση ο Λέιχι.

Ο σημανικότερος ίσως Αμερικανός στρατηγός στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, εξήγησε γιατί απεχθανόταν αυτό που έκανε ο Τρούμαν.

«Ήμουν εναντίον του για δύο λόγους», είπε. «Πρώτον, οι Ιάπωνες ήταν έτοιμοι να παραδοθούν και δεν ήταν απαραίτητο να τους χτυπήσουμε με αυτό το απαίσιο πράγμα. Δεύτερον, απεχθανόμουν να βλέπω τη χώρα μας να είναι η πρώτη που χρησιμοποιεί τέτοιο όπλο». Ήταν μια θέση που ο Αϊζενχάουερ την είχε υιοθετήσει εξαρχής.

Έτσι εξηγείται γιατί ο Ραλφ Ράικο θα ήταν απόλυτος ότι «η καταστροφή της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι ήταν ένα έγκλημα πολέμου χειρότερο από οποιοδήποτε άλλο για το οποίο εκτελέστηκαν Ιάπωνες στρατηγοί στο Τόκιο και τη Μανίλα» σημειώνοντας, έτσι, πως «αν ο Χάρι Τρούμαν δεν ήταν εγκληματίας πολέμου, τότε κανείς δεν υπήρξε ποτέ».

Έτσι, αυτό είναι το «σπουδαίο» παράδειγμα που ακολουθεί και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου σήμερα, του προέδρου Χάρι Τρούμαν.