Οι φρικαλεότητες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία οδήγησαν σε μια διεθνή καταδίκη και αίτημα για λογοδοσία. Και καθώς τα κράτη, τα δικαστήρια και η κοινωνία των πολιτών προσπαθούν να συλλέξουν αποδεικτικά στοιχεία , υπάρχει μεγάλος κίνδυνος οι Ουκρανοί να δουν ελάχιστη απόδοση δικαιοσύνης.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ωστόσο, από όλους τους συμμάχους της Ουκρανίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιο έτοιμη να διασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή λογοδοσία, και μπορεί να το κάνει υποστηρίζοντας ένα ειδικό τμήμα εγκλημάτων πολέμου στα δικαστήρια της Ουκρανίας.

Παρόλο που το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) διερευνά επί του παρόντος εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία στην Ουκρανία — συμπεριλαμβανομένων αυτών που διαπράχθηκαν από την αρχική εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία και το Ντονμπάς το 2014 — το δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία για το κεντρικό έγκλημα που αποδίδεται άμεσα στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και οι ανώτατοι αξιωματούχοι του: το έγκλημα της επιθετικότητας, σύμφωνα με το Politico.

Και ενώ το ΔΠΔ πρέπει να επεκτείνει τους περιορισμένους πόρους του για να ασκήσει δικαιοδοσία σε τέτοια σοβαρά εγκλήματα σε όλο τον κόσμο, η απόδειξη υποθέσεων κατά των ανώτερων ηγετών που ευθύνονται για αυτά τα αδικήματα είναι επίπονη και δύσκολη. Ο εισαγγελέας του μπορεί μόνο να αναμένεται να απαγγείλει κατηγορίες εναντίον μιας χούφτας υπόπτων για εγκλήματα στην Ουκρανία.

Και ενώ ορισμένες από αυτές τις χώρες που έχουν ξεκινήσει ποινικές έρευνες, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας, έχουν δικαιοδοσία για το έγκλημα της επίθεσης, σύμφωνα με το εθιμικό διεθνές δίκαιο, κορυφαίοι Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν ασυλία από δίωξη ενώπιον οποιουδήποτε εθνικού δικαστηρίου.

Έρευνες για 10.000 φρικαλεότητες

Επιπλέον, το άνοιγμα υποθέσεων είναι το εύκολο κομμάτι, δεν είναι ένδειξη προόδου. Η Γενική Εισαγγελία της Ουκρανίας δήλωσε ότι έχει ξεκινήσει έρευνες για περίπου 10.000 φρικαλεότητες μέχρι στιγμής. Ωστόσο, οι εθνικές αρχές έχουν ήδη εργαστεί για χρόνια στις υποθέσεις διεθνών εγκλημάτων από το κύμα της ρωσικής εισβολής 2014-2022, με ελάχιστα αποτελέσματα. Και με το παλιρροϊκό κύμα εγκλημάτων από τις 24 Φεβρουαρίου, έχουν πλέον κατακλυστεί εντελώς.

Βοηθώντας σε αυτή τη διαδικασία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Συμβούλιο της Ευρώπης και η ΕΕ είναι μεταξύ εκείνων που συμβουλεύουν και εκπαιδεύουν τους εισαγγελείς της χώρας. Ορισμένες από αυτές τις προσπάθειες έχουν πραγματική αξία, ενώ άλλες είναι απλώς πράξεις καλής θέλησης με μικρό αποτέλεσμα.

Εν ολίγοις, τα κενά στην ευθύνη για την Ουκρανία είναι τριπλά: Πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη για το έγκλημα της επίθεσης. πρέπει να υπάρχει τρόπος να λογοδοτήσουν οι πιο υπεύθυνοι για σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και η διεθνής κοινότητα πρέπει να αρχίσει να λαμβάνει μέτρα τώρα για να ενισχύσει το δικαστικό σύστημα της Ουκρανίας, ώστε να είναι σε θέση να χειρίζεται εγκλήματα πολέμου πολύ αφότου η διεθνής προσοχή στραφεί αλλού.

Ευτυχώς, υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστούν αυτά τα κενά.

Τέλος στην ασυλία του Πούτιν

Η απάντηση βρίσκεται σε ένα δικαστήριο για επιθετικότητα που έχει διεθνή χαρακτήρα και ενώπιον του οποίου ο Πούτιν και άλλοι κορυφαίοι Ρώσοι αξιωματούχοι δεν θα έχουν ασυλία από δίωξη.

Σε αυτές τις γραμμές, ορισμένοι έχουν ήδη προτείνει ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να υπογράψει μια συνθήκη με τα Ηνωμένα Έθνη, μετά από ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, για τη δημιουργία ειδικού δικαστηρίου για την επίθεση. Ωστόσο, αυτή η λύση εγείρει βάσιμες ανησυχίες σχετικά με τα διπλά μέτρα και τα δύο σταθμά: Εάν τα Ηνωμένα Έθνη δημιουργήσουν ένα δικαστήριο για επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας, γιατί δεν το έκανε για την υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εισβολή στο Ιράκ;

Τελικά, μια συντονισμένη, πολυμερής απάντηση στην επιθετικότητα στην Ουκρανία θα πρέπει να αυξήσει τα διεθνή νομικά πρότυπα για όλους. Και δεδομένης της υποκρισίας του παρελθόντος σε παγκόσμιο επίπεδο, το καλύτερο σημείο εκκίνησης για τη δημιουργία ενός τέτοιου δικαστηρίου μπορεί να είναι μια περιφερειακή συνεργασία με την Ουκρανία.

Η ΕΕ βρίσκεται στην καλύτερη θέση για να ηγηθεί μιας τέτοιας προσπάθειας. Είναι ήδη συνεργάτης των επιτυχημένων Ειδικών Επιμελητηρίων του Κοσσυφοπεδίου — ένα μοντέλο που θα μπορούσε να προσαρμοστεί και σε αυτήν την περίπτωση. Αυτόν τον μήνα, η Επιτροπή της ΕΕ πρότεινε την ενίσχυση της εντολής της Eurojust να συμπεριλάβει τη συλλογή και τη διατήρηση αποδεικτικών στοιχείων στην Ουκρανία, και αυτή η πρωτοβουλία θα μπορούσε να αποτελέσει τον πυρήνα για την εισαγγελία ενός μελλοντικού δικαστηρίου.

Τι θα μπορούσε να γίνει

Η ΕΕ θα μπορούσε στη συνέχεια να κάνει το επόμενο βήμα για να συμφωνήσει με την Ουκρανία για τη δημιουργία μιας εξαιρετικά διεθνοποιημένης διωκτικής μονάδας εντός του γραφείου της εισαγγελίας της χώρας, με διεθνείς δικαστές και προσωπικό να συμμετέχουν σε ένα ειδικό επιμελητήριο εγκλημάτων πολέμου του δικαστικού σώματος της Ουκρανίας.

Ή η Ουκρανία και οι διεθνείς εταίροι θα μπορούσαν να συμφωνήσουν να δημιουργήσουν ένα δικαστήριο εκτός του εγχώριου συστήματος της Ουκρανίας με υβριδικό προσωπικό, το οποίο θα λειτουργεί σύμφωνα με τη δικιά της ποινική δικονομία.

Στη Βοσνία και σε άλλες υποθέσεις, αυτός ο τρόπος εργασίας δίπλα σε διεθνείς εμπειρογνώμονες σε αρχικές περιπτώσεις έχει αποδειχθεί ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για τη δημιουργία μακροπρόθεσμης ικανότητας. Και καθώς οι δικαστικοί αξιωματούχοι της Ουκρανίας γίνονται εμπειρογνώμονες, η διεθνής συνιστώσα θα μπορούσε σιγά-σιγά να αποσυρθεί, η φύση του δικαστηρίου μετατοπίζεται από διεθνές σε εθνικό με την πάροδο του χρόνου. Στη συνέχεια, εάν οι υψηλού επιπέδου ύποπτοι συλλαμβάνονταν μόνο πολλά χρόνια αργότερα, η διεθνής συνιστώσα θα μπορούσε να αναβιώσει για αυτές τις συγκεκριμένες δίκες.

Υπάρχουν πολλές δυνατότητες εδώ. Για παράδειγμα, ένας τέτοιος μηχανισμός θα μπορούσε να έχει ακόμη και πολλούς εταίρους. Ωστόσο, οποιαδήποτε επιλογή θα πρέπει να αντανακλά τις απαιτήσεις της ουκρανικής κυβέρνησης και της κοινωνίας των πολιτών και να εφαρμόζει διδάγματα από προηγούμενες εμπειρίες στη διεθνή δικαιοσύνη.

Η ΕΕ έχει ήδη επιδείξει τεράστια υποστήριξη προς την Ουκρανία, και ως απάντηση στη συνεχιζόμενη βαρβαρότητα, μπορεί απλώς να είναι ο τέλειος εταίρος της χώρας για τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού μηχανισμού για τη δικαιοσύνη.

Πηγή: Politico

Η Μικρονησία και τα νησιά Μάρσαλ, μαζί με το Ναούρου και το Τούβαλου, δύο άλλα νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού, είναι οι τέσσερις μοναδικές χώρες στον κόσμο όπου δεν έχει καταγραφεί κανένα κρούσμα κοροναϊού.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ανοίγουν τα σύνορα στην Μικρονησία

Ο πρόεδρος της Μικρονησίας Ντέιβιντ Πανουέλο δήλωσε ότι εξετάζεται η ημερομηνία της 1ης Αυγούστου για το άνοιγμα των συνόρων της χώρας, που παραμένουν εντελώς κλειστά από την αρχή της πανδημίας, προκειμένου να ενθαρρύνει τους 100.000 των περίπου 600 νησιών του αρχιπελάγους να εμβολιαστούν κατά της covid-19, .

«Η απόφαση να ανοίξουμε τα σύνορα του κράτους την 1η Αυγούστου ισοδυναμεί με την εκούσια απόφαση να επιτρέψουμε στην covid-19 να εισέλθει στις ομόσπονδες πολιτείες της Μικρονησίας λίγο αργότερα», παραδέχθηκε ο Πανουέλο σε ανακοίνωσή του.

Από την 1η Αυγούστου οι ταξιδιώτες θα μπορούν να εισέρχονται στη Μικρονησία με την προϋπόθεση ότι είναι εμβολιασμένοι και διαθέτουν αρνητικό τεστ.

Χαλάρωση μέτρων και στα νησιά Μάρσαλ

Στο γειτονικό αρχιπέλαγος Μάρσαλ, που έχει 60.000 κατοίκους, η κυβέρνηση εξετάζει τη χαλάρωση των μέτρων για την είσοδο στη χώρα, τα οποία είναι μεταξύ των πιο αυστηρών παγκοσμίως.

Αυτή τη στιγμή όποιος ταξιδιώτης επιθυμεί να εισέρθει στο αρχιπέλαγος Μάρσαλ θα πρέπει να περάσει μία εβδομάδα καραντίνα στη Χονολουλού της Χαβάης και άλλες δύο στα Μάρσαλ.