“Παραμυφικό”, ΣΜουθ, Εναλλακτική Λυρική Σκηνή στην Παλιά Ηλεκτρική

Μοιράσου το άρθρο:

Μπείτε στην ομάδα μας στο WhatsUP και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Με δύναμη από τη Λάρισα, το ΣΜουΘ (Συνεργείο Μουσικού Θεάτρου) σε συμπαραγωγή με την Εναλλακτική Λυρική Σκηνή φέρνει στην αίθουσα της Παλιάς Ηλεκτρικής το Παραμυφικό, την πιο εμβληματική δημιουργία του, εναρκτήρια παράσταση του προγράμματος εκδηλωσεων του Φεστιβάλ Βόλου 2019, την Παρασκευή 7 Ιουνίου, στις 21:15, στο Θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Το έργο, σε σύλληψη, σκηνοθεσία και κείμενα του χαρισματικού Κώστα Λαμπρούλη, που πρωτοπαρουσιάστηκε με επιτυχία το 2013 στη Λάρισα, αναβιώνει πληρέστερο και ανανεωμένο σε συμπαραγωγή με την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ. Ένα τεράστιο νυφικό και μια άφαντη, μυθική νύφη. Μια γαμήλια γιορτή που μετατρέπεται σε σαρκοφάγο καρναβάλι. Μια ονειρική τελετή που εξελίσσεται σε εφιάλτη. Με μια λέξη: Παραμυφικό!

Η παράσταση, προϊόν πολύμηνης, συλλογικής έρευνας και δημιουργίας, έχει τη μορφή σκηνικής σύνθεσης που αξιοποιεί όλα τα εκφραστικά μέσα του μουσικού θεάτρου, ενώ δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο εικαστικό αποτέλεσμα, διαμορφώνοντας ένα θέατρο που προκαλεί το ελεύθερο παιχνίδι των συνειρμών.

Πίσω από τις φόρμες του παραμυθιού, του λυρισμού και της αλληγορίας, το Παραμυφικό ξεδιπλώνει μια σύγχρονη και ανελέητη κοινωνική κριτική: η πάντοτε παρούσα –αλλά ποτέ φανερή– νύφη του Παραμυφικού μπορεί να είναι άνθρωπος, μπορεί όμως να είναι και ιδέα, πίστη ή κατάσταση. Μπορεί να είναι για τον θεατή καθετί που επιπόλαια υμνείται και μετά πετιέται, μια ένοχη αλήθεια ή ένας βολικός μύθος.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Κείμενα Κώστας Λαμπρούλης
Μουσική Φίλιππος Ζούκας, Λευτέρης Γάλλος, Μαρία Δεληγιάννη, Ελένη Κυπριώτη
Ερμηνευτές-συνδημιουργοί Λευτέρης Γάλλος, Μαρία Δεληγιάννη, Φίλιππος Ζούκας, Ελένη Κυπριώτη, Αποστόλης Λύγδας, Κατερίνα Μπέκου, Δέσποινα Μπουνίτση, Θανάσης Σαλιαμπούχος
Βοηθός σκηνοθέτη Ανδρομάχη Μακρίδου
Ενδυματολογική επιμέλεια Ελένη Ψύρρα
Χορογραφία-Κινησιολογία Δέσποινα Μπουνίτση
Εικαστική επιμέλεια Δήμητρα Εξάρχου
Σχεδιασμός φωτισμού Γιάννης Χατζηαντωνίου

Εισιτήρια:

Ταμεία: 12€
Προπώληση: 9€
Η προπώληση γίνεται στα Filippou cafe classique, 4 εποχές καφέ και Μελάνι.
Eπικοινωνία: [email protected] , https://www.facebook.com/volosfestival/

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η ιστορία του Παραμυφικού ξεκινάει το 2012, αμέσως μετά από δύο παραγωγές του ΣΜουΘ που έχουν ενδυναμώσει και ανανεώσει την ομάδα: το πολύ πολιτικό ΠΟΛΙΤΑΙ και το κοσμοπολίτικο EUtropia. Σε μια Ελλάδα που αναμασά αμήχανα τον νέο της ζόφο κι ο ένας δείχνει τον άλλο, εμείς αποφασίζουμε να στραφούμε στα μέσα μας και να βγάλουμε από το μπαούλο ένα τεράστιο, λαμπερά λευκό, μεταξωτό ύφασμα μιας παλιότερης παραγωγής. Το βαφτίζουμε νυφικό και γράφουμε την ιστορία του.

Στην αρχή, μας οδηγούν οι μουσικές και αυτοσχεδιάζουμε σκηνικές πράξεις. Δεν υπάρχουν ιδέες παρά μόνο εικόνες και ήχοι. Πολύμηνη δουλειά και έρευνα στη φόρμα. Σιγά σιγά το όνειρο, που έχει πάρει μορφή, μετατρέπεται σε εφιάλτη. Πώς να μείνουμε ανεπηρέαστοι από αυτό που συμβαίνει γύρω μας; «Οι δεκαπεντασύλλαβοι πολιτικοί μας στίχοι θέλαμε να είναι απολιτίκ και να μην κάνουν ρίμα». Μια γλυκιά «αποτυχία» που δίνει νόημα στους παλιάτσους μας και μας εξηγεί το όνειρο.

Αποφασίζουμε να μην αλλάξουμε ρότα. Εμπιστευόμαστε τη ροή της έμπνευσης. Εμπλουτίζουμε τις εικόνες και τη μουσική με λόγο, τόσο όσο να δεθούν μεταξύ τους οι συνειρμοί και το όνειρο να μείνει ανερμήνευτο. Πασχίζουμε να κρατήσουμε τους πολύπλευρους χαρακτήρες δισδιάστατους, όσο εκείνοι πασχίζουν να μας πουν τα μυστικά τους. Ταλαιπωρούμε το πανί κι αυτό μας ανταποδίδει την ταλαιπωρία του, σαν κατάρα. Δεν θα ξεμπλέξουμε ποτέ;

Για κάποιο λόγο, προφανώς, νιώθουμε οικεία πάνω του, μέσα του και κάτω από αυτό.
Και επιστρέφουμε σε αυτό, όπως ο απόδημος στη γενέτειρα.

Αναβιώνοντας το Παραμυφικό πέντε χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή του στη Λάρισα, εκπληρώνουμε μια υπόσχεση επιστροφής. Και μιας πικρής επιβεβαίωσης. Όσα μπαλώματα, σημάδια και λεκέδες κι αν ανακαλύπτουμε, ήταν εκεί και πριν, ανάμεσα στα άλλα τόσα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει και η ιστορία της νύφης παραμένει ίδια. Είναι η ιστορία της συλλογικής μας δημιουργίας και της συλλογικής μας καταρράκωσης.

Κι όσο εμείς θα καταπιανόμαστε με το νυφικό, η νύφη θα συνεχίσει να μας κοιτά κατάματα. Κάτω απ’ το πέπλο, το βλέμμα της θα περιμένει να διασταυρωθεί με το δικό μας. Όσο κι αν το αποφεύγουμε, δεν θα ξεμπλέξουμε ούτε και θα γλιτώσουμε. Ίσως, αν το αντικρίσουμε, ίσως να ταυτιστούμε.

Μοιράσου το άρθρο: