Όταν ο Otto τελείωνε την προπόνηση, όταν ήταν ακόμη ένας ανήσυχος νέος, που δεν έλεγε με τίποτα να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο και που δεν φανταζόταν ποτέ, ότι θα γράψει ιστορία ως προπονητής, γυρίζοντας σπίτι περνούσε πάντα από το παγοδρόμιο της πόλης του.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Προσέχοντας τα πόδια του μην τραυματιστεί και χάσει ακόμη και αυτά τα λίγα λεπτά συμμετοχής που του έδινε ο προπονητής του, με τον ίδιο τρόπο που προσέχει ένας χορευτής μπαλέτου τα δικά του, απέφευγε πάντα τις επιδείξεις στο πάγο, τις τούμπες και το φλερτ που τόσο ενθουσίαζε τα κορίτσια της εποχής του. Αυτό το απόγευμα, όμως, ήταν διαφορετικό, χολωμένος από την αλλαγή στο 85΄, τσατισμένος από τα πειράγματα των φίλων και μουδιασμένος από το κρύο που ακόμη κι ένας Γερμανός σαν κι αυτόν δεν άντεχε κατευθύνθηκε στον πάγκο με τα παγοπέδιλα. Κάπως έτσι βρέθηκε με το ένα του χέρι, το αριστερό να στηρίζεται από την ξύλινη περίφραξη που χώριζε την πίστα από το διάδρομο και με το άλλο, το δεξί να πιάνει το χέρι της νεαρής υπαλλήλου, ένα κορίτσι με το πρόσωπο κόκκινο από το κρύο και τα μαλλιά του κρυμμένα στο σκούφο και στο κασκόλ. ¨

«Κρατώντας το ίδιο χέρι εξήντα τρία χρόνια μετά κατέβαιναν μαζί τα σκαλιά του αεροπλάνου που τους έφερνε στην πατρίδα τους» άκουσα τον καθηγητή Γιώργο Γκοδόλια να λέει διηγούμενος μια ιστορία σε ένα αεροπλάνο με μια αεροσυνοδό που του ζητά να αποκαλύψει το μυστικό: «Γιατρέ, πώς γίνεται και ο Otto μοιάζει να είναι το ίδιο νέος όπως και το 2004; Ποιο είναι το μυστικό;» Όσοι τον ξέρουν δεν αποτελεί έκπληξη το χιούμορ του, όσοι δεν τον ξέρουν και τον ακούνε για πρώτη φορά αναρωτιούνται πόσες τέτοιες ωραίες ιστορίες αυτού του ωραίου ανθρώπου να έχουν χάσει; Κοιτώντας σχεδόν εμπιστευτικά την αεροσυνοδό, γέρνοντας ελαφρά προς την πλευρά της όμοια με άνθρωπο που λέει κάποιο σοβαρό μυστικό το οποίο δεν θέλει να ακουστεί από κανέναν άλλο της λέει: «Είναι παντρεμένος με την ίδια γυναίκα 63 χρόνια τώρα».

Η Τελετή Αναγόρευσης του κ. Otto Rehhagel, σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Δ.Π.Θ. πραγματοποιήθηκε χθες με τον ίδιο και κάποια από τα λαμπρά παιδιά εκείνης της σπουδαίας ομάδας, τους Legends του 2004 , τους Πρωταθλητές Ευρώπης στο Ποδόσφαιρο, να τα έχει κοντά του: Καραγκούνης, Καφές, Βρύζας, Χαριστέας κ.α.. Όπως και τον βοηθό του, τον Γιάννη Τοπαλίδη.

Για την υποδοχή του το αμφιθέατρο «Γεώργιος Παπαδριέλλης » ήταν κατάμεστο. Άνθρωποι όλων των ηλικιών ήταν εκεί, πρόσφεραν απλόχερα το χειροκρότημα, συγκινήθηκαν, γέλασαν και ένιωσαν ξανά λίγο από το «ρίγος» εκείνου του καλοκαιριού.

Μετά την επιτυχία του 2004, οι Γερμανοί θέλησαν να δελεάσουν τον Otto προσφέροντας του εργασία στην πατρίδα του, στην ομάδα της Μπάγερν. «Μια μπριζόλα θα τρώω στην Ελλάδα, μια και στη Γερμανία, στην Ελλάδα είναι πιο νόστιμη, μένω στην Ελλάδα » τους απάντησε. Ήδη μέσα του η χώρας μας ήταν και δική του και κάθε Έλληνας είχε μια αγκαλιά ανοιχτή και μεγάλη για εκείνον.

Την σπουδαία πορεία του αγαπημένου Otto Rehhagel,παρουσίασε η αντιπρύτανης του ΔΠΘ, η κα Μαρία Μιχαλοπούλου.

Ένας άνθρωπος που έγραψε τη δική του ιστορία γνωρίζοντας από πριν πως θα έπρεπε να πείσει 23 νεαρά παιδιά να συλλάβουν το όραμα ρυθμίζοντας: καρδιά, μυαλό και πράξεις. Έτσι και έπραξε πείθοντας τους  πως μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη: Δεν έχουμε παρά μονάχα μια στιγμή στη διάθεσή μας, ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Με τον ίδιο τρόπο, που η αγάπη του κόσμου, διαχρονική, ανόθευτη, ανιδιοτελής έκανε χθες, την τελετή της αναγόρευσής του, μια στιγμή που θα διαρκεί για πάντα, θέμα μιας μελλοντικής ιστορίας που θα ξεκινά ως εξής: Ήταν Μάιος του 2022 Όταν ο Otto ήρθε στην Κομοτηνή, τότε…