Στράτος Τζώρτζογλου: “Μετά τον θάνατο της μητέρας μου ήμουν ζωντανός νεκρός – Με έσωσαν η Σοφία και ο Αλκιβιάδης”

Ο Στράτος Τζώρτζογλου επιστρέφει στον ρόλο του Μιχάλη στο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο ήχος του όπλου», 38 χρόνια μετά την πρώτη φορά που τον ερμήνευσε. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Σάσα Σταμάτη και το ένθετο «Secret», μιλά με συγκλονιστική ειλικρίνεια για τη θεατρική εμπειρία, τον δεσμό με τη μητέρα του, την κατάθλιψη, τις σκέψεις αυτοκτονίας και το πώς η αγάπη της οικογένειάς του και η πίστη του στον Χριστό τον κράτησαν όρθιο.

Διαβάστε: “Ο Ήχος του Όπλου” της Λούλας Αναγνωστάκη: Ένα βαθιά βιωματικό θέατρο ζωής από τον Στράτο Τζώρτζογλου (Εικόνες)

Στράτος Τζώρτζογλου: Ήμουν ο τελευταίος μαθητής του Καρόλου Κουν

«Η μεγαλύτερη θεατρική ευλογία που μου έτυχε ποτέ ήταν ότι ήμουν ο τελευταίος μαθητής του Καρόλου Κουν… Όντας πρωτοετής στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, με επέλεξε να παίξω δίπλα στην τεράστια ηθοποιό Ρένη Πιττακή. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα του μεγάλου μύθου του θεάτρου. Έπειτα από 38 χρόνια, με τη βοήθεια και την αρωγή του συγγραφέα – και αντιδημάρχου Κοινωνικής Ένταξης Μεταναστών και Προσφύγων του Δήμου Αθηναίων – Θανάση Χειμωνά (για τον οποίο γράφτηκε το έργο από τη μητέρα του, Λούλα Αναγνωστάκη, και που αποκαλύπτει πολλά μυστικά στις σχέσεις μητέρας-γιου), αυτή τη φορά μου δίνει το “ΟΚ” να παρέμβω σκηνοθετικά, παίζοντας τον ρόλο του 20χρονου Μιχάλη στα 60 μου. Αυτό μπορεί να συμβεί γιατί στο έργο υπάρχει η ΑμεΑ αδελφή του Μιχάλη, η Αλίκη, η οποία μας αφηγείται τις τελευταίες ώρες της ζωής της μητέρας της και του αδελφού της μέσα από τη διαστρεβλωμένη αντίληψη και φαντασία της. Στην παράσταση θίγεται το τεράστιο πρόβλημα της Ελληνίδας μάνας, που δεν αφήνει τα παιδιά της να απογαλακτιστούν, από την πολλή της αγάπη.»

Ο Στράτος μας μιλάει και για τη δική του μάνα, την Ευτυχία, και τη σχέση τους:

«Εγώ με τη μάνα μου είχα μια πολύ ιδιαίτερη σχέση, ένα πανίσχυρο οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι μεγαλώσαμε μαζί, μιας και με γέννησε σε ηλικία 15 ετών και μοιραζόταν όλα τα μυστικά της με μένα. Μου έλεγε και τις πιο κρυφές της σκέψεις. Οπότε αναγκάστηκα να ωριμάσω συναισθηματικά από τα 5 μου. Ήξερα από πολύ μικρός ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, ότι, αν δεν δουλέψεις, την “έβαψες” και ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον φόβο. Οπότε εγώ στα 7 μου, μαζί με το σχολείο, ξεκίνησα να δουλεύω σε ένα κουρείο, μετά πήγα σε βενζινάδικο, σε εστιατόριο και από τα 12 και μετά δούλευα οικοδομή για να συνεισφέρω στην οικογένεια – αυτό το συνεχίζω μέχρι τώρα.

Όλη μου τη ζωή συνεισφέρω και οικονομικά και ηθικά, γιατί στην οικογένειά μας είχαν σημασία οι πράξεις. Όταν “έφυγε” η μητέρα μου, στην οποία είχα αφιερώσει τη ζωή και όλα μου τα κατορθώματα – και γι’ αυτήν έγινα ηθοποιός, για να την κάνω περήφανη –, ξαφνικά για τρία χρόνια ήμουν σε κατάσταση ζωντανού νεκρού. Δεν με ενδιέφερε τίποτα. Ούτε να φάω ούτε να κάνω μπάνιο. Φυσικά, έφυγα απ’ όλες τις δουλειές. Ήμουν σε ένα θεατρικό έργο και σηκώθηκα κι έφυγα, πράγμα που δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Παρακάλεσα τον παραγωγό της σειράς “Άγρια γη” να με βγάλει από το σίριαλ, παρόλο που το έγραφε η πρώην σύζυγός μου, Μαρία Γεωργιάδου. Δεν μπορούσα να πω ούτε δύο σελίδες απέξω. Μου μείωσαν τον ρόλο. Η μητέρα μου “έφυγε” λίγο πριν μπω στο ριάλιτι “Φάρμα” και γι’ αυτό μπήκα, για να ξεπεράσω το πένθος.

Είχα αρχίσει να έχω σκέψεις αυτοκτονίας

Αλλά, με το που τελείωσα τη “Φάρμα”, με ξαναβρήκε. Αν δεν είχα τη σύζυγό μου, τη Σοφία (σ.σ.: Μαριόλα), και τον γιο μου, τον Αλκιβιάδη, εγώ δεν θα ζούσα αυτή τη στιγμή. Είχα αρχίσει να έχω σκέψεις αυτοκτονίας. Και ενώ ήμουν όλη μου τη ζωή μαχητικός, γεμάτος έμπνευση, κουράγιο, ενθουσιασμό, εξύψωνα τους άλλους, αντιμετώπισα απίστευτες δυσκολίες στον χώρο της δουλειάς. Ένας λογιστής μού έκλεψε 1 εκατ. ευρώ. Άφησα την καριέρα μου στην Ελλάδα για πέντε χρόνια και έζησα χωρίς χρήματα στην Αμερική με τον γιο μου, για να μπορέσει να σπουδάσει… Όλα αυτά δεν με γονάτισαν ποτέ. Έλα όμως που ήρθε η τάση για αυτοκτονία όταν έχασα τη μάνα μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω.

Ο μόνος που δεν με άφησε ήταν ο Χριστός. Η πίστη μου και η αγάπη μου στον Χριστό με έβγαλαν από αυτή την κατάθλιψη και μου έστειλε έναν ψυχίατρο, ο οποίος με ξεκόλλησε με κάποια συμπληρωματική αγωγή, γιατί έπαιρνα ήδη αντικαταθλιπτικά, και μέσα σε δύο εβδομάδες έγινα καλά…»

*Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών