Τι συμβαίνει στο αριστερό «ημισφαίριο» της πολιτικής ζωής;

Μετά τις ευρωεκλογές πολύς λόγος γίνεται στον δημόσιο διάλογο για τις ανακατατάξεις και τις ζυμώσεις στην δεξιά «πολυκατοικία», εντούτοις, μετά την προεδρική κούρσα στο ΠΑΣΟΚ και τη νέα διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ, οι προβολείς της δημοσιότητας στρέφονται εκ νέου στην κεντροαριστερά και στο αριστερό «ημισφαίριο» της πολιτικής ζωής.

Δημοσκοπήσεις και εσωκομματικά «μαχαιρώματα» φαίνεται πως επιταχύνουν τις διεργασίες και τις αλλαγές στον πολιτικό χάρτη, με πολιτικούς επιστήμονες και αναλυτές να εκτιμούν ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο «μετάβασης» για το πολιτικό σύστημα.

Στο in μιλούν ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Metron Analysis Στράτος Φαναράς και ο Πολιτικός Αναλυτής και διευθυντής της «About People» Πέτρος Ιωαννίδης, εκφράζοντας τις εκτιμήσεις τους για το τι συμβαίνει στο «αριστερό ημισφαίριο» της πολιτικής ζωής.

Φαναράς: Δεν αποκλείεται επιστροφή του «διπολισμού»

Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2023, άπαντες συνομολογούσαν ότι η Νέα Δημοκρατία παρέμενε ο κυρίαρχος παίχτης του πολιτικού παιχνιδιού, χωρίς, ωστόσο, να καταγράφεται κάποιος ισχυρός αντίπαλος πόλος που να είναι σε θέση να αμφισβητήσει την κυριαρχία της. Ο Στράτος Φαναράς εκτιμά ότι η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ, που καταγράφεται το τελευταίο διάστημα, δεν αποκλείεται να οδηγήσει στην επιστροφή του διπολισμού, δημιουργώντας συνθήκες αμφισβήτησης της Νέας Δημοκρατίας.

Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι η Χαριλάου Τρικούπη αγγίζει ακόμη και το 20% στις δημοσκοπήσεις, περιορίζει τη συζήτηση περί αποδρομής της κεντροαριστεράς. Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ δίνει την δυνατότητα εναλλακτικής πρότασης, καθώς γύρω από το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη μπορούν να συσπειρωθούν δυνάμεις ικανές να διεκδικήσουν τη διακυβέρνηση.

Συγχρόνως, υποστηρίζει ότι η συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί και μία «αλλαγή εποχής», μία αλλαγή «διαιρετικών τομών», καθώς από το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο, φαίνεται να επανέρχεται το «κεντροδεξιά-κεντροαριστερά», μετασχηματίζοντας τις συνθήκες του πολιτικού ανταγωνισμού.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι εξελίξεις στα «αριστερά» της Κουμουνδούρου, με τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα (ΚΚΕ, Νέα Αριστερά, Μέρα25 κλπ) να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, διεκδικώντας, μεταξύ άλλων, και την ψήφο των απογοητευμένων ψηφοφόρων της-προς το παρόν-αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρόκειται για ψηφοφόρους που είχαν και έχουν κατά κύριο λόγο «αντι-συστημική» αναφορά. Σε αυτό το πεδίο, της αντι-συστημικής ψήφου, το Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο συνεχίζει να καταγράφει μία υπαρκτή δυναμική, παραμένει ο κυρίαρχος παίχτης.

Ιωαννίδης: Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο κέντρο του πολιτικού «Spectrum»

«Για πρώτη φορά το timing είναι του ΠΑΣΟΚ» υποστηρίζει ο Πέτρος Ιωαννίδης. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται  στη γνωστή κατάσταση, οι πρωτοβουλίες κινήσεων για το επόμενο διάστημα ανήκουν στον Νίκο Ανδρουλάκη και το μέλλον του κόμματος δεν εξαρτάται πλέον από τις επιδόσεις του έτερου πόλου στο χώρο της κεντροαριστεράς. Επί της ουσίας, το ΠΑΣΟΚ έχει το timing με το μέρος του για δύο λόγους. Ευνοείται, πρώτον, από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερον, από το γεγονός ότι πλέον η ΝΔ, κατά τη δεύτερή της θητεία, καταγράφει απώλειες.

Το κόμμα λοιπόν του πράσινου ανατέλλοντος ηλίου, όντας στο κέντρο του πολιτικού «spectrum», μπορεί-υπό προϋποθέσεις- να γίνει «υποδοχέας» ψηφοφόρων τόσο από τα αριστερά όσο και από δεξιά του.

Από την μία πλευρά, να συσπειρώσει απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που αναζητούν σταθερή κυβερνητική εναλλακτική στη Νέα Δημοκρατία και από την άλλη, να προσεγγίσει πρώην γαλάζιους ψηφοφόρους.

Βέβαια, κρίσιμος δείκτης για την πορεία της κεντροαριστεράς αποτελεί και η προεδρική κούρσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ωστόσο, ανεξαρτήτως έκβασης, η Κουμουνδούρου μοιάζει αρκετά «στρυμωγμένη». Το ερώτημα είναι εάν η ζημιά της διαρκούς περιδίνησης είναι ανεπανόρθωτη…

Παράλληλα, ο κ. Ιωαννίδης επισημαίνει ότι τα κόμματα που κινούνται «αριστερότερα», από την Πλεύση Ελευθερίας έως το Μέρα25 και τη Νέα Αριστερά, θα επιχειρήσουν να «εισπράξουν» την απογοήτευση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, για να συμβεί αυτό προϋποτίθεται να έχουν καθαρές θέσεις που θα απαντούν στα προβλήματα της κοινωνίας και δεν θα εγκλωβίζονται σε ενδοαριστερούς ανταγωνισμούς. Ως προς το ΚΚΕ, το κόμμα του Περισσού φαίνεται πως μένει σταθερό, χωρίς να υπάρχουν μεγάλες αυξομειώσεις.