Το 50 % του πόσιμου νερού χάνεται προτού φτάσει στη βρύση

Αντιμέτωπα με τον κίνδυνο σοβαρής λειψυδρίας βρίσκονται πολλά ελληνικά νησιά, καθώς οι υδατικοί πόροι εξαντλούνται και η αγροτική παραγωγή πλήττεται.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Open, στη Νάξο οι αγρότες δηλώνουν ότι το νερό δεν επαρκεί ούτε για τις βασικές ανάγκες, ενώ παρόμοια είναι η εικόνα και στην Πάρο.

Διαβάστε: “Καμπανάκι” για τη λειψυδρία στον Πόρο – Η ανάρτηση του δημάρχου

Υπερκατανάλωση και εξαρτώμενη ύδρευση

Όπως εξηγεί ο δήμαρχος Πάρου, Κώστας Μπίζας, η κατανάλωση νερού τον Ιούλιο και τον Αύγουστο φτάνει τα 18.000 κυβικά την ημέρα, δηλαδή 500.000 κυβικά τον μήνα, με τις ανάγκες να αυξάνονται έως και 30 φορές σε σύγκριση με τον χειμώνα.

Η παροχή καλύπτεται από 30 γεωτρήσεις και μονάδες αφαλάτωσης, οι οποίες όμως δεν επαρκούν σε περιόδους αιχμής.

Απώλειες στο δίκτυο έως 50%

Παράλληλα, έως και το 50% του πόσιμου νερού χάνεται πριν φτάσει στους καταναλωτές, εξαιτίας διαρροών σε πεπαλαιωμένα δίκτυα ύδρευσης και αρδευτικά συστήματα. Το φαινόμενο δεν περιορίζεται στα νησιά — ακόμη και στην Αττική, η κατάσταση χαρακτηρίζεται οριακή.

Σύμφωνα με ειδικούς, αν δεν υπάρξει επαρκής βροχόπτωση τον φετινό χειμώνα, οι ταμιευτήρες της Αττικής θα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μόνο για 1,5 χρόνο.

Προβλέψεις για οξύ υδατικό έλλειμμα έως το 2036

Σύμφωνα με επίσημες προβλέψεις, το υδατικό έλλειμμα στην Ελλάδα ενδέχεται να αυξηθεί από το σημερινό 20% σε 42% μέχρι το 2036, εάν δεν ληφθούν άμεσα και διαρθρωτικά μέτρα.

Η λειψυδρία ως ευρωπαϊκή πρόκληση

Η κλιματική κρίση επιδεινώνει το πρόβλημα της λειψυδρίας σε όλη την Ευρώπη. Χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία βιώνουν παρατεταμένες ξηρασίες, με σοβαρές επιπτώσεις στη γεωργική παραγωγή και την ενεργειακή ασφάλεια.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνωρίζει πλέον τη λειψυδρία ως μείζονα απειλή για τη βιώσιμη ανάπτυξη, προτείνοντας μέτρα όπως:

• Ανακύκλωση νερού
• Αφαλάτωση
• Αναβάθμιση και παρακολούθηση των δικτύων ύδρευσης
• Ολοκληρωμένη διαχείριση υδάτων

Η ανάγκη για εθνικό σχέδιο διαχείρισης

Η Ελλάδα καλείται να υιοθετήσει ένα ενιαίο, μακροπρόθεσμο σχέδιο διαχείρισης νερού, καθώς οι απρόβλεπτες υδρολογικές συνθήκες απειλούν την αγροτική παραγωγή, την οικιακή κατανάλωση και την τουριστική βιωσιμότητα πολλών περιοχών.