Το «αντίο» της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στον Γιάννη Μπουτάρη: Πολυσχιδής, ανήσυχος, αντισυμβατικός

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου με μια συγκινητική ανάρτηση στο Facebook  αποτίει τον ύστατο χαιρετισμό στον Γιάννη Μπουτάρη.  Σε ένα κείμενο γραμμένο από καρδιάς, η ΠτΔ εκφράζει τη βαθιά της θλίψη, αποχαιρετώντας όπως γράφει «έναν ακάματο ενεργό πολίτη, έναν θαρραλέο άνθρωπο, έναν πολύ αγαπητό φίλο.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου χαρακτηρίζει τον Γιάννη Μπουτάρη ως έναν από τους «πλέον ρηξικέλευθους δημάρχους στην ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης», αποκαλώντας τον «πολυσχιδή, ανήσυχο και αντισυμβατικό».

Επιχειρώντας μια  σύντομη αναδρομή στη δημαρχιακή θητεία του Γιάννη Μπουτάρ, η ΠτΔ αναφέρεται στο όραμά του να «ξαναδώσει στη Θεσσαλονίκη κάτι από τον παλιό κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της». Από τα έργα του δίνει έμφαση στη δημιουργία Πάρκου Μνήμης στην Πλατεία Ελευθερίας, και στην κατασκευή του Μουσείου Ολοκαυτώματος.

Η ανάρτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου

Πολυσχιδής, ανήσυχος, αντισυμβατικός. Επιχειρηματικά ιδιοφυής, τολμηρός, ακαταπόνητος. Πολιτικά ενεργός, προοδευτικός, βαθύτατα δημοκρατικός. Ένας από τους πλέον ρηξικέλευθους δημάρχους στην ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και κυρίως ένας άνθρωπος σε αδιάκοπη συνομιλία με τον εαυτό του, ικανός να τον αξιολογεί αντικειμενικά ή και σκληρά μερικές φορές, χωρίς να φοβάται να έρθει αντιμέτωπος με τα λάθη, τις αδυναμίες, τις ελλείψεις, τις φοβίες του, χωρίς να εθελοτυφλεί, χωρίς να αυταπατάται. Ήταν ο οινοποιός που είδε τη διαδικασία της οινοπαραγωγής, τη διαδρομή από το αμπέλι στο κρασί, ως μεταφορά για τη ζωή του, ως παράδειγμα βίου. Ένας άνθρωπος με βαθύτατη αυτογνωσία που ακτινοβολούσε αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση και γι’ αυτό ασκούσε τόσο θετική επιρροή, αν όχι και σαγήνη στους γύρω του.

Ο Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης για δύο θητείες, πίστεψε στη «διπλωματία των πόλεων» και οραματίστηκε μια Θεσσαλονίκη κέντρο πανεπιστημιακών σπουδών και παροχής ιατρικών υπηρεσιών. Επιδιώκοντας να αποσπάσει την πόλη από την αναδίπλωση στον εαυτό της και να της ξαναδώσει κάτι από τον παλαιό κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της, την κατέστησε διεθνώς αναγνωρίσιμη. Με την πρωτοβουλία του για τη δημιουργία Πάρκου Μνήμης στην Πλατεία Ελευθερίας ως το άκρο ενός μνημονικού άξονα που θα το συνδέει με το υπό κατασκευή Μουσείο Ολοκαυτώματος, θέλησε να αναδείξει τη μοναδικότητα της εβραϊκής ιστορίας της πόλης, να «μετατρέψει τη σιωπή σε λόγο». Και παράλληλα να ξαναθυμίσει το πλούσιο πολυπολιτισμικό παρελθόν αυτού του άλλοτε πολύβουου λιμανιού, που υπήρξε κέντρο των Βαλκανίων, ευρωπαϊκή μητρόπολη, τόπος συνθέσεων και όχι διαχωρισμών.

Ένας τέτοιος Δήμαρχος ήταν αναπόφευκτο να αμφισβητηθεί, αλλά και να εμπνεύσει. Τον αποχαιρετώ με βαθιά συγκίνηση και θλίψη ως έναν ακάματο ενεργό πολίτη, έναν θαρραλέο άνθρωπο, έναν πολύ αγαπητό φίλο.