ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

«Το Όνειρο ενός Γελοίου» του Φιοντορ Ντοστογιέφσκι στο Θέατρο NOŪS

Published

1 ώρα ago

6 Νοεμβρίου 2025

Βασισμένο στο κλασικό αριστούργημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, το έργο, γραμμένο το 1877, ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή με µια ρηξικέλευθη, προκλητικά επίκαιρη ανάγνωση, σε σκηνοθεσία Έλενας Αγγελοπούλου και ερμηνεία Δημήτρη Μαζιώτη.

Η παράσταση φωτίζει την υπαρξιακή αγωνία του ήρωα µε τα εργαλεία του σύγχρονου θεάτρου: ηλεκτρονική μουσική, διαρκή κίνηση, έντονο ρυθμό , ηχητικά τοπία και το φως δυνατό συμπαίκτη . Στοιχεία που αναδεικνύουν το μεγάλο ερώτημα της αναζήτησης του νοήματος της ύπαρξης .

Ο «Γελοίος» παύει να είναι µόνο ένας λογοτεχνικός ήρωας. Γίνεται ένας από εμάς. Ο άνθρωπος του σήμερα, σε κρίση ταυτότητας, που βυθίζεται στον θόρυβο του κόσμου και παλεύει να κρατήσει το νήμα της ύπαρξης του. Έως ότου το όνειρο διαλύσει την φαινομενική πραγματικότητα. Έρχεται , τον απελευθερώνει και τον «αφυπνίζει».

Ένας σωματικός μονόλογος, γεμάτος ένταση, συνομιλεί µε τα υπαρξιακά ερωτήματα του σύγχρονου ανθρώπου, που αναζητά μια βαθιά, ανθρώπινη εμπειρία.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Πώς γίνεται, ένας άνθρωπος στο περιθώριο, σχεδόν αόρατος κι έτοιμος να σβήσει, να ανατάσσεται και μέσα από το σκοτάδι του να βλέπει το φως; Ποιο είναι το όνειρο που τον ξυπνά και τον µμεταμορφώνει;

Ο εσωτερικός σεισμός του ήρωα ήταν η αφετηρία μου για να χτίσω την σκηνική απόδοση της λογοτεχνικής αποκάλυψης, που μόνο ο Ντοστογιέφκσι μπορεί να δημιουργήσει. Με λόγο ατόφιο, χωρίς να «εικονίζεται» , ο συγγραφέας μάς ενέπνευσε για να εμβαθύνουμε σε µία performance συνείδησης.

Στο κέντρο όλων ο λόγος του Ντοστογιέφσκι , ζωντανός, αβυσσαλέος, λυτρωτικός , με ήχο, φως και κίνηση.

Το σώμα του ηθοποιού γίνεται η γλώσσα του. Τα φώτα ο καμβάς της µνήμης. Οι ήχοι είναι ο παλμός. Ένας κόσμος που θρυµµατίζεται και αναγεννιέται διαρκώς.

Δηµιουργήσαµε µία παράσταση με την προσδοκία να μην αγγίζει µόνο το µυαλό αλλά να δονεί το σώμα του κοινού.

Δεν επιχειρούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα του έργου ,όχι γιατί δεν υπάρχει ελπίδα- αλλά γιατί η ελπίδα δεν επιβάλλεται. Προτείνεται. Το μήνυμα του ήρωα δεν είναι απάντηση .Είναι πρόκληση.

“Η συνείδηση της ζωής είναι ανώτερη απ’ τη ζωή, η γνώση των νόμων της ευτυχίας είναι ανώτερη από την ευτυχία ”.

Αν πολεμήσουμε όλα αυτά , ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος!