Τοιχογραφία στην Λάρισα με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης

Αυτό που η φαντασία δημιουργεί, αλλά οι περιορισμένες ανθρώπινες δυνατότητες δεν μπορούν να το κάνουν πράξη, αναλαμβάνει να το ολοκληρώσει η τεχνητή νοημοσύνη.

Το χρώμα που μπαίνει στην ζωή των Λαρισαίων φωτίζει το ρεπορτάζ της δημοσιογράφου της ΕΡΤ Μίνας Μαυρογιάννη.

Ο Κωτσής Τσιάχας, γραφίστας, υπογράφει ένα έργο εμπνευσμένο από τον Leon Polk Smith και το έργο Constellation (αστερισμός)– happy day (χαρούμενη ημέρα) του 1971. Μια σειρά που προέκυψε προφανώς από την μελέτη των εικόνων με μπάλες που κατασκεύασε σε έναν κατάλογο αθλητικών καταστημάτων.

Η ζωγραφική του Smith με σκληρές άκρες (Hard Edge Art) εάν γίνει δεκτός ο όρος ζωγραφική, η οποία χαρακτηρίζεται από ελάχιστα μόνο χρώματα στον καμβά που συναντώνται σε μια έντονα οριοθετημένη άκρη είναι μια ιστορία σχεδόν εξήντα ετών. Τόσο καινούργια.

Τρείς γραφίστες που έβαλαν στην παρέα το ChatGPT4 για να βρούν μια νέα παλέτα χρωμάτων για το συγκεκριμένο σημείο του τοίχου με τον δικό του προσανατολισμό στο φως. Μια αντιγραφή του έργου μάλλον δεν ενδείκνυτο και έπειτα από επικοινωνία με τον αμερικανό καλλιτέχνη δόθηκαν οδηγίες για την κατασκευή, καθώς ο φωτισμός του έργου και το ιδιαίτερο οβάλ σχέδιο απαιτούσε εξειδίκευση.

Απαιτούντο γνώσεις Ευκλείδιας γεωμετρίας και προοπτικής. Στο αρχικό σχέδιο του Smith κυριαρχούν το λευκό, κεραμιδί, πράσινο και μαύρο.

Οι τοίχοι των κτηρίων στην Λάρισα σε αναζήτηση ή πραγμάτωση της ταυτότητας της πόλεως κάνουν μια προσέγγιση στην αφηρημένη ζωγραφική, του περασμένου αιώνα. Για λόγους καλλωπισμού και για ένα περιβάλλον πιο ανθρώπινο, σύμφωνα με τον κ. Τσιάχα.

Επειδή χάνεται η γλώσσα και η εισβολή των Murals αποτελεί ένδειξη του καινούργιου και του σύγχρονου, διευκρινίζεται ότι πρόκειται απλώς για τοιχογραφίες. Λατινογενής (murus- τοίχος) έγινε το στέμμα τοιχογραφίας (corona muralis) που διακρινόταν στις διακοσμήσεις των τοίχων της Αχαιμενιδικής αυτοκρατορίας και αργότερα στις κορώνες της Ελληνικής θεάς Τύχης που κοσμούσαν την Ρώμη. Τόσο καινούργια.

Δηλαδή είναι κάθε έργο γραφικών που βάφεται ή εφαρμόζεται απευθείας σε τοίχο, οροφή ή άλλο μόνιμο υπόστρωμα. Οι τεχνικές τοιχογραφίας περιλαμβάνουν νωπογραφία, μωσαϊκό, “γκράφιτι” (σχέδια ή γραφή) και έναν ζωγραφισμένο καμβά σε τοίχο χρησιμοποιώντας για κόλλα σοβά ή τσιμέντο.

Οι δημιουργοί τέτοιων έργων τοιχογραφίας άφησαν πίσω τους αριστουργήματα. Τα σημερινά, απλά έως απλοϊκά σχέδια επενδύουν με χρώμα ακαλαίσθητες προσόψεις και περιορίζουν την κακογουστιά του μπετόν.

Ο κ. Τσιάχας δηλώνει ότι δεν φοβάται την κυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης και την εξαφάνιση του επαγγέλματος του, γιατί ο άνθρωπος “θέλει να πει κάτι”. Αυτό προς το παρόν. Εφ’ όσον οι όροι που έχουν εισαχθεί μιλούν την γλώσσα της ΑΙ σύντομα η τέχνη του δρόμου θα αποτελεί παρελθόν.

Στους επόμενους σχεδιασμούς η ομάδα των γραφιστών σκέφτεται να εισάγει την λεγόμενη επαυξημένη πραγματικότητα (augmented reality‎‎), με την οποία σε πραγματικό χρόνο παρουσιάζεται ένα φυσικό περιβάλλον, του οποίου τα στοιχεία ενισχύονται με ήχο, βίντεο, γραφικά που αναπαράγονται από υπολογιστές. Ένα ψηφιακό layer (επίστρωση- επένδυση, σε απλά ελληνικά), που θα δίνει μια άλλη διάσταση.

Τις μηχανικές ψευδαισθήσεις παράγει ήδη με μεγάλη επιτυχία ο καλλιτέχνης Refik Anadol, ο οποίος χρησιμοποιεί συλλογές δεδομένων και αλγόριθμους μηχανικής μάθησης για να δημιουργήσει μαγευτικές και δυναμικές εικόνες, στο Artechouse της Νέας Υόρκης. Οι νέες ψηφιακές δημιουργίες καθηλώνουν, γιατί κάνουν τον θεατή μέρος της εικόνας και του ήχου και τον τοποθετούν απέναντι στα αιώνια ερωτήματα. Η “AI Data Painting” πηγαίνει εκεί όπου εγείρονται νέα ερωτήματα. Μια μηχανή μπορεί να ονειρεύεται, να έχει παραισθήσεις, απορίες και φιλοσοφική σκέψη το ίδιο ή περισσότερο εξελιγμένη από του ανθρώπου;

Ο ποιητής του 19ου αι. Στεφάν Μαλλαμέ (Stéphane Mallarme) είπε ότι «τα πάντα στον κόσμο υπάρχουν για να καταλήξουν σε ένα βιβλίο». Σήμερα όλα υπάρχουν για να τελειώνουν σε μια εικόνα.