Από τον Μάρτιο που ξεκίνησε η περίοδος του πρώτου lockdown στην Ελλάδα και μέχρι σήμερα που διανύουμε το δεύτερο κύμα της πανδημίας και το lockdown No2, αρκετοί είναι οι Λαρισαίοι που έχουν επιλέξει να εγκαταλείψουν τον αστικό ιστό και να μετακομίσουν στις εξοχικές τους κατοικίες στον Αγιόκαμπο και στον Πλαταμώνα.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ρεπορτάζ: Εύη Μποτσαροπούλου

Τρεις Λαρισαίοι μιλούν στον onlarissa.gr και εξηγούν τους λόγους για τους οποίους αποφάσισαν να απομακρυνθούν από τη πόλη, το αν έπαιξε ρόλο η δυνατότητα τηλεργασίας. Περιγράφουν την εμπειρία της ζωής στην εξοχή και το πως οι ίδιοι βίωσαν ψυχολογικά το στρες της πανδημίας και τέλος μας μιλούν για τις διαφορές ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο lockdown στα παράλια.

Γιάννης Γιαγλάρας, δικηγόρος: Αγιόκαμπος 

H πανδημία και η παραμονή στο σπίτι κατά το πρώτο κύμα ευνόησε τη διαμονή εκτός της πόλης για όσους έχουν την τύχη η οικογένεια τους να διαθέτει εξοχική κατοικία. Διαφορετικοί όροι ζωής ειδικά για όσους από εμάς ζήσαμε στον Αγιόκαμπο, κοντά στη θάλασσα με αγαπημένους ηλικιωμένους σε καραντίνα, αλλά και με τους νέους συγγενείς που λόγω κλεισίματος των σχολών διαμείνανε μαζί μας.

Για μένα ήταν περίοδος στοχασμού, ηρεμίας και αναθεώρησης καθώς η δημόσια υγεία ως νόημα ήρθε στο προσκήνιο. Ψυχολογικά, η καραντίνα κοντά στη φύση άμβλυνε τις δυσμενείς οικονομικές συνέπειες που ειδικά για τους αυτοαπασχολούμενους είναι τραγικές.

Η εαρινή περίοδος ευνόησε τη διαμονή στην ύπαιθρο και παρά πολλοί Λαρισαίοι προτίμησαν τις οικίες αυτές παρά τη διαμονή στο διαμέρισμα. Βέβαια για άσους είναι εραστές της φύσης ξέρουν πολύ καλά ότι και εκτός πανδημίας είναι σαν να ζεις σε καραντίνα στις περιοχές αυτές εκτός καλοκαιρινής σεζόν. Ελάχιστες επιλογές στην εστίαση και στη ψυχαγωγία, περισσότερες ώρες στο σπίτι ή στο κήπο. Λιγότερες κοινωνικές επαφές και λόγω της ενασχόλησης με τη φύση, λιγότερος χρόνος για επαφές.

Στο δεύτερο κύμα ήταν διαφορετικά καθώς ο επερχόμενος χειμώνας και οι λιγότερες ώρες με φως μειώνουν τις επιλογές αλλά τροφοδοτούν τις ώρες παραμονής στο σπίτι με άλλες ασχολίες. Αλλά έστω αυτά τα όμορφα πρωινά στη θάλασσα ανατροφοδοτούν τον οργανισμό και βοηθάνε στην κατανομή των δυσκολιών και δε μεγεθύνουν τα προβλήματα. Σαφώς πιο τυχεροί από τους συμπολίτες μας που ζουν στον αστικό ιστό!

Σούλα Δαρούση, δημοτική υπάλληλος: Αγιόκαμπος

Κατά τη διάρκεια της πρώτης και της δεύτερης καραντίνας αποφάσισα να διαμείνω στο εξοχικό μου σπίτι στον Αγιόκαμπο, καθώς θεωρώ ότι η ποιότητα ζωής δεν έχει καμία σχέση με τη Λάρισα. Από τη στιγμή που μπορώ να τηλεργαστώ η επιλογή του Αγιοκάμπου ήταν μονόδρομος για μένα. Άλλωστε, η Λάρισα είναι μόνο μισή απόσταση και μία φορά την εβδομάδα ή και περισσότερες όταν χρειάζεται, έρχομαι στην υπηρεσία.

Αυτό που ακούγεται περίεργο σε πολλούς είναι ότι ενώ στη Λάρισα έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, στον Αγιόκαμπο δεν έχω καθόλου· υπάρχει πάντα κάτι να κάνω, πέραν της τηλεργασίας, βόλτες στη θάλασσα, στο βουνό, δουλείες στο κήπο και στον μπαχτσέ μου και το τελευταίο διάστημα εργασίες αναπαλαίωσης στο σπίτι μου στη Σκήτη, την ωραία Σκήτη, όπως μ΄ αρέσει να την αποκαλώ…

Αν θέλεις παρέα, υπάρχει η εναλλακτική· έχουμε δημιουργήσει ένα πυρήνα 4-5 ατόμων που βρισκόμαστε, προσέχουμε πολύ στις επαφές μας, και περπατάμε μαζί στα μονοπάτια για τη Σκήτη, το Πολυδένδρι, τη Μελιβοία, το μονοπάτι που ενώνει τη Σωτηρίτσα με τη Βελίκα, ακόμα και μέχρι το φαράγγι της Καλυψούς.

Στην πρώτη καραντίνα ήταν περισσότεροι οι Λαρισαίοι που μένανε στα εξοχικά τους. Πλέον είμαστε λιγότεροι, κυρίως λόγω της θέρμανσης καθώς πολλά σπίτια δεν διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό. Κατά καιρούς έρχεται αρκετός κόσμος για βόλτα ή για ψάρεμα· το Σάββατο, για παράδειγμα, πριν ανακοινωθεί η απαγόρευση του ψαρέματος, η παραλία ήταν γεμάτη με καλάμια.

Δεν συγκρίνεται το να μπορείς να δεις την Ανατολή και τη Δύση με φόντο τη θάλασσα… Μέχρι στιγμής ο καιρός, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ήταν πολύ καλός και η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη. Από το παράθυρο του σπιτιού μου βλέπω τη Χαλκιδική και τον Άθω όση ώρα ετοιμάζω το κείμενο για το ρεπορτάζ…

Μαίρη Νάρη, συνταξιούχος: Πλαταμώνας

Έμεινα στον Πλαταμώνα συνολικά επτά μήνες από τον Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο. Είχαμε ακούσει ότι πρόκειται να επιβληθεί η καραντίνα τον Μάρτιο και Παρασκευή πριν το lockdown εγκατασταθήκαμε με τον σύζυγό μου στο εξοχικό μας.

Το αποφασίσαμε γιατί φοβόμασταν τον ιό και θέλαμε να παραμείνουμε ασφαλείς μακρυά από τον κόσμο. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που έμεινα για τόσο καιρό εκτός Λάρισας. Συνήθως πηγαίναμε στο εξοχικό μας τους καλοκαιρινούς μόνο μήνες. Ωστόσο, δεν το μετάνιωσα καθόλου. Το μόνο που με στεναχώρησε όταν ότι δεν έβλεπα τα παιδιά και τα εγγόνια μου.

Την ίδια περίοδο, ήταν στη γειτονιά μας στον Πλαταμώνα ακόμη ένα ζευγάρι και ένα μόνιμος κάτοικος, οπότε είχαμε εναλλακτική αν θέλαμε με προφυλάξεις να συναναστραφούμε με κάποιους άλλους. Μία φορά στις 10 μέρες πηγαίναμε στο σούπερ μάρκετ και το υπόλοιπο διάστημα νιώθαμε ήρεμοι και δεν φοβόμασταν καθόλου.

Είναι υπέροχο να βιώνεις την Άνοιξη και μετά το καλοκαίρι το φθινόπωρο στην εξοχή. Ξυπνούσα το πρωί πάρα πολύ νωρίς, πήγαινα στη θάλασσα και περίμενα να βγει ο ήλιος να δω την ανατολή. Η ανατολή και η δύση στη θάλασσα με φόντο τον Όλυμπο χιονισμένο ήταν συγκλονιστική…

Τώρα, στη δεύτερη καραντίνα επιλέξαμε να μείνουμε στη Λάρισα, κυρίως λόγω εποχής· σκοτεινιάζει πολύ νωρίς και είναι πολλές οι ώρες της νύχτας… ‘Αν το δεύτερο lockdown ήταν και πάλι Μάρτιο, θα είχαμε φύγει ξανά.