Βασίλης Δήμας στο parapolitika.gr: “Ο Νότης Σφακιανάκης ήταν σχολείο και ο ΠασχάληςΤερζής παράσημο για μένα”

Θυμάμαι όταν ήμουν περίπου 7 ετών, είχα πιάσει στα χέρια μου για πρώτη φορά ένα μπουζούκι. Από εκείνη τη στιγμή, έπαιζα μουσική κάθε μέρα όλη μέρα. Στην πορεία ασχολήθηκα και με άλλα όργανα, όπως κιθάρα και πιάνο. Λάτρευα να κάθομαι με τις ώρες να μελετάω μουσικά όργανα. Στο γυμνάσιο, έγραψα δειλά τους πρώτους μου στίχους και τις πρώτες μου μελωδίες. Η μουσική πλέον είχε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, καθώς ό,τι ένιωθα και παρατηρούσα, είχα την ανάγκη να το κάνω τραγούδι

Το πρώτο σου συμβόλαιο ήταν στα 19 – πώς ένιωσες όταν η Universal αποφάσισε να το υπογράψει;

Χαρά, ευγνωμοσύνη και ηθική ανταμοιβή

Πώς ένιωσες ενώ σπούδαζες Μαθηματικά και παράλληλα έβλεπες τις πρώτες συνεργασίες σου να απογειώνονται; Σε βοήθησε αυτό σε πειθαρχία/δημιουργικότητα;

Κάθε επιστήμη, ανοίγει τους ορίζοντές σου και καλλιεργεί τον χαρακτήρα σου. Η γνώση είναι δύναμη και πλούτος.  Τα μαθηματικά τα λατρεύω, γιατί εξάπτουν τη φαντασία, θεμελιώνονται αξιωματικά πάνω στη λογική και εν μέρει, είναι αλληλένδετα με τη μουσική.

Φανταζόσουν ποτέ ότι θα κυκλοφορήσεις δίσκους ως ερμηνευτής και όχι μόνο ως δημιουργός;

Για εμένα μουσική, στίχος και ερμηνεία, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Έγραψα τραγούδια για μεγάλους καλλιτέχνες, πολύ μικρός.  Επομένως στην ηλικία των 20-30, δε θεωρώ ότι η φωνή είναι αρκετά ώριμη για λαϊκό τραγούδι, ούτε έχεις αρκετές εμπειρίες για να το υποστηρίξεις. Προσωπική δισκογραφία λοιπόν, ως ερμηνευτής έκανα όταν ένιωσα έτοιμος φωνητικά, πεπειραμένος στη σκηνή κι είχα βρει τους κατάλληλους συνεργάτες.

Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς όταν γράφεις ένα τραγούδι – ξεκινάς πρώτα από το στίχο ή από μια μελωδία;

Δεν υπάρχει κανόνας. Υπάρχει σεβασμός στην έμπνευση της πρώτης στιγμής, είτε αυτή είναι κάποιος στίχος είτε κάποια μελωδία. Αυτήν έχω ως πυρήνα και την αναπτύσσω. Σίγουρα όμως πάντα, προσδοκώ οι στίχοι μου να περιγράφουν μια αληθινή ιστορία, να έχουν εικόνες ή μια θεματολογία με την οποία ταυτίζεται ο κόσμος. 

Θυμάσαι κάποιο τραγούδι που έγραψες φορτισμένος συναισθηματικά; Τι σε ώθησε;

Το «Kέντρο του Σύμπαντος» είναι ένα τραγούδι που έγραψα σε μια έντονα φορτισμένη φάση της ζωής μου, για πολλούς εσωτερικούς λόγους.  Γι’ αυτό ο πρώτος στίχος είναι «Πρέπει δύναμη να βρω…». Αυτό το τραγούδι είναι μέχρι και σήμερα η σημαία μου και αποτέλεσε τον τίτλο, του πρώτου μου δίσκου.

Έχεις γράψει τραγούδια για τόσο πολλούς καλλιτέχνες. Ποιες από τις πολλές συνεργασίες σου ξεχωρίζεις και γιατί; Υπάρχει κάποια που σε καθόρισε ή σε δίδαξε κάτι παραπάνω από το μουσικό κομμάτι;

Κάθε συνεργασία είναι κι ένας σταθμός για την πορεία μου, καθώς οι περισσότεροι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκα, ήταν ήδη καταξιωμένοι με μεγάλη καριέρα.  Σίγουρα η συνεργασία με τον Νότη Σφακιανάκη, έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αφού δίπλα του ανδρώθηκα καλλιτεχνικά σε μεγάλες πίστες και ίδιος ερμήνευσε πολλά τραγούδια μου, τα οποία αγάπησε ο κόσμος. Την ίδια περίοδο, αν και πολύ νέος, ο Διονύσης Σχοινάς ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης, που μου εμπιστεύτηκε να του γράψω ολόκληρο τον δίσκο, μέσα από τον οποίο το ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙ (Δε μεγαλώνω) είναι ένα τραγούδι που αγαπήθηκε κι έμεινε στο χρόνο.  Με τον Σταμάτη Γονίδη, έχω ένα ντουέτο από τον πρώτο μου κιόλας δίσκο, κάτι πολύ σημαντικό για την αρχή ενός νέου παιδιού στο χώρο, αλλά και μια ισχυρή σχέση αγάπης. Με τον αγαπημένο μου, επίσης, Νίκο Μακρόπουλο πέρασα όμορφες στιγμές, δίνοντας μου ο ίδιος χώρο στη σκηνή.  Στη συνέχεια ήρθε η συνεργασία με τον φάρο του ελληνικού μας τραγουδιού Λευτέρη Παπαδόπουλο και τον σπουδαίο λαϊκό τραγουδιστή της χώρας μας Πασχάλη Τερζή, η οποία είναι μέγιστο παράσημο για την καριέρα μου. Επίσης , η φιλία που ανέπτυξα με τον αείμνηστο Βασίλη Καρρά, εκτός από τραγούδια μου άφησε και πολλές όμορφες αναμνήσεις. 

Υπάρχει κάποιος Έλληνας που θαυμάζεις και θα επιθυμούσες να γράψεις ή να τραγουδήσεις μαζί του στο μέλλον;

Ο Γιώργος Νταλάρας κι ο Γιάννης Πάριος.

Το νέο σου single «Θεσσαλονικιώτικα» – τι σε εμπνέει στη σχέση σου με τη Θεσσαλονίκη;

Η αγάπη που βίωσα στη Θεσσαλονίκη έγινε τραγούδι. Το έγραψα στο καμαρίνι μου λίγο πριν βγω στη σκηνή και το μοιράστηκα απευθείας με τον κόσμο.  Όταν στην πρώτη εκτέλεση το κοινό συμμετείχε στο ρεφραίν και το υποδέχτηκε με ιδιαίτερη θέρμη, αποφάσισα να το κυκλοφορήσω.

Το νέο τραγούδι με τον Σταμάτη Γονίδη, «Πάμε στους δικούς σου», είναι μια ακόμα συνεργασία σας – Πώς προέκυψε η ιδέα για αυτό το τραγούδι και τι ιδιαίτερο είχε αυτή η συνεργασία σε σχέση με τις προηγούμενες; Τι σε συνδέει με τον Σταμάτη Γονίδη όλα αυτά τα χρόνια;

Κατ’ αρχάς κάθε φορά που συνεργάζομαι  με τον σπουδαίο Σταμάτη Γονίδη είναι ιδιαίτερη τιμή για εμένα. Τον θαυμάζω, τον αγαπώ από μικρό παιδί και του έχω μεγάλη αδυναμία. Αυτή η αγάπη είχα την ευλογία να γίνει και κουμπαριά. Η ιδιαιτερότητα που ενυπάρχει στο εν λόγω τραγούδι είναι ότι είναι νησιώτικο, κι όχι λαϊκό, όπως συνήθως έγραφα μέχρι τώρα στον μεγάλο αυτόν καλλιτέχνη. Το γράψαμε παρέα με τον φίλο μου και συνεργάτη Κωνσταντίνο Παντζή και στους στίχους μου περιγράφω έναν έρωτα, ο οποίος καταλήγει σε πρόταση γάμου. Ήδη αγαπήθηκε από τον κόσμο κι είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό.

Δύο σπουδαίοι ερμηνευτές με τους οποίους έχεις συνεργαστεί, ο Νότης Σφακιανάκης και ο Πασχάλης Τερζής, έχουν επιλέξει τα τελευταία χρόνια να απέχουν από τη δισκογραφία και τη σκηνή. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτή την απόφαση και πόσο πιστεύεις ότι λείπουν από το σημερινό μουσικό τοπίο;

Η απόφαση ν’ απέχουν είναι και πρέπει να είναι απ’ όλους σεβαστή, διότι μιλάμε για δύο διαχρονικούς καλλιτέχνες με τεράστιο ρεπερτόριο. Σίγουρα στην εποχή μας λείπουν προσωπικότητες τέτοιου βεληνεκούς, καθώς τα τελευταία χρόνια η αυθεντικότητα έχει δώσει τη θέση της στο μιμητισμό.  Οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες δεν ήταν αντίγραφα κανενός και είχαν δική τους ταυτότητα στην ερμηνεία, αλλά και σπουδαία τραγούδια που θ’ ακούγονται και στις επόμενες γενιές.

Πιστεύεις ότι το αυθεντικό λαϊκό τραγούδι εξακολουθεί να έχει θέση στη σύγχρονη εποχή; Τι χρειάζεται για να αναγεννηθεί;

Το λαϊκό τραγούδι είναι αθάνατο, άρα δε χρειάζεται να αναγεννηθεί.  Πάντα θα έχει θέση, γιατί με αυτό ταυτίζεται ο λαός.  Χαίρομαι να ακούω έστω προσπάθειες να γράφονται λαϊκά τραγούδια. Σήμερα δεν υπάρχουν καθαρά λαϊκά τραγούδια και λαϊκοί τραγουδιστές.  Το λαϊκό τραγούδι θέλει βιώματα. Τα τελευταία 20 χρόνια όμως  έρχεται εύκολα η αναγνωρισιμότητα ενός νέου παιδιού με διάφορους τρόπους. Ο κόσμος εθίζεται σε ό,τι του προσφέρεις υπέρμετρα και μεθοδευμένα. Με τόσα προβλήματα που έχει δεν κάθεται να αναλύσει τι λέει το κάθε τραγούδι.  Απλώς το ακούει όλη μέρα παντού και μοιραία το σιγοτραγουδάει. Στην πορεία το θεωρεί επιτυχία, διότι είναι γνωστό. Αυτό που έχει αξία όμως είναι ό,τι μένει στο χρόνο.

Πέρα από τις εμφανίσεις σου και τα live, τι άλλο ετοιμάζεις επαγγελματικά αυτό το διάστημα; Δουλεύεις πάνω σε νέο άλμπουμ, νέες συνεργασίες ή κάποιο διαφορετικό project που θα θέλεις να μοιραστείς;

Παράλληλα με εμφανίσεις και νέα τραγούδια , σκέφτομαι να κάνω κάποια στιγμή ένα νέο project, το οποίο θα το ονομάσω «έτσι είναι έρωτας», από το ομώνυμο τραγούδι που έχω γράψει στον Νότη Σφακιανάκη. Σε αυτήν την παράσταση θα έχει μόνο ερωτικά τραγουδια εκτελεσμένα με λίγα έγχορδα όργανα. Ένα μεγάλο μέρος θα είναι αφιέρωμα σε δικά μου τραγούδια, που μου ζητάει ο κόσμος και πολλές φορές δεν τα ερμηνεύω σε ένα πρόγραμμα που στοχεύει στη διασκέδαση.

Τι όνειρα έχεις ακόμα – είτε για τη μουσική κατεύθυνση σου, είτε για συγκεκριμένες συνεργασίες ή μουσικές εξερευνήσεις στο εξωτερικό;

Ονειρεύομαι πως έχω κατακτήσει ως καλλιτέχνης μια θέση στις καρδιές του κόσμου με έργα διαχρονικά, αλλά και συνεργασίες εκτός συνόρων.

Το νέο του τραγούδι λέγεται «Στείλε» που μόλις κυκλοφόρησε από την SONAR Music, που συνεργάζεται χρόνια τώρα!