«Βίοι παράλληλοι» σε έναν θάλαμο αιμοκάθαρσης

Είναι τυπικοί, ασυνεπείς και ανελλιπώς παρόντες στις συναντήσεις τους. Ο λόγος για περίπου 12.000 έλληνες νεφροπαθείς οι οποίοι δίνουν ανά δύο ημέρες «ραντεβού ζωής» με τα δημόσια νοσοκομεία και τις ιδιωτικές μονάδες υποβαλλόμενοι στην απαραίτητη για τη ζωή τους αιμοκάθαρση. Το ραντεβού αυτό δεν γνωρίζει από γιορτές και αργίες.

Στο πλευρό τους οι γιατροί και οι νοσηλευτές των μονάδων αυτών δημιουργώντας μαζί τους ένα αναγκαίο δίκτυο ζωής. Τις μέρες των γιορτών οι θεραπείες συνεχίζονται απρόσκοπτα, όμως οι ημερομηνίες τους αναπροσαρμόζονται ώστε να μπορεί ο ασθενής να δώσει το «παρών» στο εορταστικό τραπέζι. Το ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό των μονάδων προσπαθεί με τη σειρά του να προσθέσει λίγο «εορταστικό χρώμα.

«Μας βλέπουν σαν οικογένεια»

Η Μαρία Κωστούλια είναι προϊσταμένη νοσηλεύτρια στη Μονάδα Χρόνιας Αιμοκάθαρσης «Θεσσαλική Νοσηλευτική», στον Βόλο. Η περιοχή δοκιμάστηκε σκληρά από την πρόσφατη επέλαση της κακοκαιρίας που δημιούργησε σοβαρά προβλήματα: «Η πρόσβασή τους εδώ ήταν πολύ δύσκολη, κάποιους τους μεταφέραμε εμείς με όποιον τρόπο μπορούσαμε, ενώ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η Πυροσβεστική προσπαθώντας να τους απεγκλωβίσει και να τους φέρει με ασφάλεια εδώ. Ακόμη και το Λιμενικό προσέτρεξε με βάρκες σε βοήθεια στους εγκλωβισμένους ασθενείς από το Πήλιο»!31

Οπως σημειώνει και ο Νίκος, που τα τελευταία δέκα χρόνια υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση στην ίδια μονάδα, «τα πράγματα ήταν εξαιρετικά δύσκολα ιδίως με το θέμα της παροχής νερού. Διότι τα μηχανήματα της αιμοκάθαρσης χρειάζονται non stop νερό και ο Βόλος με τις γύρω περιοχές δεν είχαν καθόλου. Οι άνθρωποι της Μονάδας φρόντισαν με τη βοήθεια των ιδιωτών αλλά και της Πυροσβεστικής να έρθουν βυτία πόσιμου νερού ώστε να αποκατασταθεί το πρόβλημα».

Οι δυσκολίες με τις οποίες αναμετρώνται τόσο οι πάσχοντες όσο και το προσωπικό σφυρηλατούν δυνατές ανθρώπινες σχέσεις. Οπως υπογραμμίζει η Μαρία Κωστούλια, «μας βλέπουν σαν οικογένεια. Μας αντιμετωπίζουν σαν τον γιο και την κόρη τους. Αλλά και για εμάς είναι μέρος της ζωής μας αυτοί οι άνθρωποι. Αποκτάς άλλη οικειότητα γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενής δεν είναι ένας περαστικός που δεν θα τον ξαναδείς».

Στην αμφίδρομη σχέση φιλίας και εκτίμησης με το νοσηλευτικό προσωπικό εστιάζει και ο Νίκος: «Οι νοσηλεύτριες είναι εξαιρετικές. Για εμένα είναι ηρωίδες, οι οποίες βρίσκονται εκεί σε γιορτές, αργίες, ανελλιπώς στο πόστο τους».

Στενός και ο δεσμός με τους συμπάσχοντες: «Ζούμε βίους παράλληλους. Ο καθένας κάθεται δίπλα στο μηχάνημά του και δεν είναι εύκολο να επικοινωνήσει με τον άλλον που βρίσκεται παραδίπλα. Βέβαια, μας ενώνει αυτός ο χώρος που είναι για όλους εμάς σαν αγωγός ζωής».

Το τηλεφώνημα που όλοι περιμένουν

Ομως, αυτές τις ημέρες η ψυχολογία ορισμένων ασθενών είναι επιβαρυμένη όπως παρατηρεί η έμπειρη νοσηλεύτρια: «Συνήθως οι ασθενείς διαχειρίζονται καλά την κατάστασή τους και μπαίνουν στο εορταστικό κλίμα, ορισμένοι όμως παραπονούνται καθώς δεν μπορούν να απολαύσουν το εορταστικό γεύμα, επειδή έχουν μεγάλη δέσμευση στα υγρά που πρέπει να πίνουν και στις τροφές που μπορούν να καταναλώσουν καλούμενοι να ακολουθήσουν ένα ειδικό διαιτολόγιο».

Ο Νίκος παραδέχεται πως οι περιορισμοί στα γιορτινά τραπέζια είναι δυσάρεστοι αλλά αναγκαίοι: «Οταν πρέπει να τσουγκρίσεις και να πιεις ένα ποτήρι παραπάνω εκεί υπάρχει ένα θέμα αλλά μαθαίνει κανείς να ζει με αυτό».

Η όποια αρνητική διάθεση μετριάζεται με δώρα και κεράσματα, όπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» η Μαρία Κωστούλια: «Φροντίζουμε κι εμείς να τους δίνουμε κάτι για το καλό. Ενα γούρι για τη νέα χρονιά, ένα μπουκάλι κρασί. Στη διάρκεια της βάρδιας υπάρχουν ασθενείς που λένε «Εχω φέρει γλυκά, κεραστείτε»».

Τέλος, ο Νίκος αναφέρεται σε μία ευχή που θα έκανε για τον εαυτό του αλλά και για τους συμπάσχοντες ενόψει της νέας χρονιάς που ανατέλλει: «Εύχομαι να λάβουμε ένα τηλεφώνημα που να λέει «Ελα για μεταμόσχευση». Είναι ένα τηλεφώνημα που όλοι το περιμένουμε αλλά κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθει».

Μεγάλο πρόβλημα υποστελέχωσης

Ο Γρηγόρης Λεοντόπουλος έκανε αιμοκάθαρση για έντεκα χρόνια πριν υποβληθεί σε μεταμόσχευση. Ως πρόεδρος του Συνδέσμου και της Ομοσπονδίας Νεφροπαθών Ελλάδας αναζητά λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νεφροπαθείς στη χώρα μας.

Ο ίδιος προτάσσει την υποστελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων. Εξαιτίας αυτής, μοιραία, οι ασθενείς ωθούνται στις ιδιωτικές μονάδες με τις τελευταίες να παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους στους ασφαλισμένους, ενώ για τους ανασφάλιστους τουλάχιστον μέχρι τις 31 Μαρτίου του 2024. «Στην Αττική όπου εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα, από τους 4.500 περίπου ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση, μόνο οι 317 πηγαίνουν στο δημόσιο νοσοκομείο.

Από τα 21 νοσοκομεία που διαθέτουν μονάδα τεχνητού νεφρού στην Αττική εξυπηρετούνται μόλις 317 ασθενείς», σπεύδοντας να διευκρινίσει πως για τους ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας πλην της νεφροπάθειας οι υπηρεσίες ενός δημόσιου νοσοκομείου είναι πιο ολιστικές.

Γι’ αυτό υπογραμμίζει ότι «θα θέλαμε να λυθεί επιτέλους η εκκρεμότητα μεταξύ των δύο υπουργείων, Υγείας και Οικονομικών, και να υπογραφεί η εκκρεμούσα εδώ και έξι μήνες υπουργική απόφαση που αφορά την αναπροσαρμογή των εξόδων μετακίνησης των νεφροπαθών που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση. Επίσης, θα πρέπει να δοθεί οριστική λύση στο θέμα των ανασφάλιστων νεφροπαθών μετά τη λήξη της παράτασης 31/03/2024».

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»