Βιοποικιλότητα: Οι απώλειες φέρνουν γιγάντιο πλήγμα στην οικονομία

Η απώλεια βιοποικιλότητας σε παγκόσμιο επίπεδο θα προκαλέσει αρκετά μεγάλη οικονομική ζημιά ώστε να ρίξει το αξιόχρεο των μισών χωρών του πλανήτη, προειδοποιεί η πρώτη μεγάλη έρευνα για το φλέγον ζήτημα.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Οι οικονομολόγοι αναγνωρίζουν σήμερα ότι η φύση και η βιοποικιλότητα προσφέρουν «υπηρεσίες οικοσυστημάτων» με μεγάλη οικονομική σημασία, από τα ψάρια των θαλασσών και τα έντομα που επικονιάζουν τις καλλιέργειες μέχρι τα δάση που συγκρατούν το έδαφος και προλαμβάνουν τις πλημμύρες.

Διαβάστε επίσης: Η φύση μας «δωρίζει» 125-140 τρισ. δολ. ετησίως

Το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ συνεργάστηκε με άλλα ακαδημαϊκά ιδρύματα της Βρετανίας για να προσομοιώσει πώς θα πληγούν 26 χώρες, ανάμεσά τους η Κίνα, από μια σειρά σεναρίων που έχει παρουσιάσει η Παγκόσμια Τράπεζα για την απώλεια ειδών της χλωρίδας και της πανίδας.

Ακόμα και στο καλύτερο σενάριο, το οποίο προβλέπει συνέχιση των σημερινών τάσεων με απώλεια 460 εκατομμυρίων στρεμμάτων φυσικών εκτάσεων έως το 2030, η Κίνα και η Ινδονησία θα πέσουν έως τότε δύο βαθμίδες στην πιστοληπτική τους αξιολόγηση, ενώ η Ινδία και το Μπαγκλαντές μία βαθμίδα.

Υποβάθμιση στην κατηγορία «σκουπίδια»

Μακράν χειρότερη θα μπορούσε να αποδειχθεί η κατάσταση αν επιβεβαιωθεί το χειρότερο σενάριο της μερικής κατάρρευσης οικοσυστημάτων, οπότε θα μειωνόταν κατά 90% τη θαλάσσια αλιεία, η επικονίαση και την παραγωγή τροπικής ξυλείας.

Σε αυτή την περίπτωση, περισσότερες από τις μισές χώρες της έκθεσης, το 58%, θα αντιμετώπιζαν υποβάθμιση του αξιόχρεου κατά τουλάχιστον μία βαθμίδα, ενώ η Κίνα και η Μαλαισία θα πλήττονταν με υποβάθμιση κατά έξι βαθμίδες και θα έπεφταν στην κατηγορία «σκουπίδια».

Η Ινδία, το Μπαγκλαντές, η Ινδονησία και η Αιθιοπία θα υποχωρούσαν κατά περίπου τέσσερις βαθμίδες, ενώ το ένα τρίτο των 26 χωρών θα έπεφταν κατά τουλάχιστον τρεις.

Δεδομένου ότι οι βαθμίδες πιστοληπτικής ικανότητας επηρεάζουν το κόστος του δανεισμού για τις κυβερνήσεις, η υποβάθμιση θα σήμαινε αύξηση των τόκων του δημόσιου χρέους κατά 28 με 53 δισεκατομμύρια στις χώρες αυτές. Αυτό θα συνεπαγόταν μείωση των δημοσίων δαπανών και αύξηση των επιτοκίων για στεγαστικά δάνεια, επισημαίνουν οι συντάκτες της έκθεσης.

Για την Κίνα, η υποβάθμιση θα πρόσθετε 12 με 18 δισ. δολάρια σε ετήσια αποπληρωμή τόκων, ενώ ο ιδιωτικός τομέας της χώρας θα επιβαρυνόταν με επιπλέον 20-30 δισ.

Εκτός από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, στην έκθεση συμμετείχαν ερευνητές του Πανεπιστημίου Ανατολικής Αγγλίας, του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ και του Πανεπιστημίου SOAS του Λονδίνου.

«Οι οικονομίες που βασίζονται στα οικοσυστήματα είναι αντιμέτωπες με μια επιλογή: πληρώστε τώρα επενδύοντας στη φύση ή πληρώστε μετά μέσω του υψηλότερου κόστους δανεισμού και του διογκούμενου χρέους» δήλωσε ο δρ Ματ Μπουρκ του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, μέλος της συντακτικής ομάδας.

«Η επιλογή ‘πληρώστε τώρα’ οδηγεί σε μακροπρόθεσμα οφέλη για τους λαούς, τις επιχειρήσεις και τη φύση. Η επιλογή ‘πληρώστε αργότερα’ έχει σημαντικούς κινδύνους και κανένα πλεονέκτημα».,