Βλαντίμιρ Πούτιν, Σι Τζινπίνγκ και η αναζήτηση της αιώνιας ζωής

Θα μπορούσε να είναι σκηνή από κλασική ταινία του Τζέιμς Μποντ: Δύο από τους πιο ισχυρούς ηγέτες του κόσμου να στοχάζονται για την ανανέωση των οργάνων του ανθρώπινου σώματος και για το πώς θα μπορούσαν να ξεγελάσουν τον θάνατο.

Όμως ο διάλογος που έπιασαν τα ανοιχτά μικρόφωνα στο Πεκίνο ανάμεσα στον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ και τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντίμιρ Πούτιν δεν ήταν η κακή φαντασία ενός σεναριογράφου.

«Με την ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας, τα ανθρώπινα όργανα μπορούν να μεταμοσχεύονται συνεχώς και οι άνθρωποι μπορούν να ζουν όλο και νεότεροι, ακόμη και να επιτυγχάνουν αθανασία», ακούγεται να λέει ο Πούτιν, με τον Σι να απαντά ότι «οι προβλέψεις είναι ότι αυτόν τον αιώνα, υπάρχει πιθανότητα να φτάσουμε τα 150».

Μπορεί να ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως σε κλειστές κυβερνητικές συσκέψεις στις δύο χώρες, η εμμονή με τη μακροζωία είναι κάτι περισσότερο από άσκοπη φλυαρία.

Το 2024, το Κρεμλίνο διέταξε τους επιστήμονες να επιταχύνουν την έρευνα κατά της γήρανσης σε τομείς σχετικούς με την κυτταρική εκφύλιση, τη γνωστική παρακμή και το ανοσοποιητικό σύστημα.

Την ίδια ώρα, το Πεκίνο διοχετεύει πόρους για την έρευνα των αποτελεσμάτων της υδροθεραπείας που παρέχεται με νανοτεχνολογία και ενώσεις όπως η βεταΐνη και το λιθοχολικό οξύ, ελπίζοντας να επιβραδύνει τη γήρανση και να παρατείνει το προσδόκιμο υγιούς ζωής.

Όμως όταν πανίσχυροι ηγέτες φαντασιώνονται την αντικατάσταση ανθρώπινων οργάνων σαν να είναι ανταλλακτικά αυτοκινήτων, η επιστήμη απλά είναι πολύ λιγότερο φιλόδοξη.

Ο Τζέιμς Μάρκμαν, πρόεδρος του εκτελεστικού συμβουλίου της Αμερικανικής Εταιρείας Χειρουργών Μεταμοσχεύσεων, χαρακτήρισε την ιδέα του Σι και του Πούτιν να ζήσουν μέχρι τα 150 μέσω μεταμοσχεύσεων «αβάσιμη».

«Προς το παρόν δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι η ζωή έως τα 150 χρόνια είναι εφικτή μέσω μεταμόσχευσης οργάνων», εξηγεί ο Μάρκμαν, προσθέτοντας ότι «υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για σχετική έρευνα και κάποια πρόοδος στην παρέμβαση στη διαδικασία γήρανσης, όμως δεν υπάρχουν στοιχεία ότι μπορεί να επιτευχθεί επί του παρόντος η παράταση της ζωής μέχρι τα 150 έτη».

Ενώ η μεταμόσχευση οργάνων μπορεί και σώζει ζωές, δεν υπάρχουν δεδομένα που να αποδεικνύουν ότι μπορεί επίσης να επιβραδύνει ή να επαναφέρει το βιολογικό ρολόι ενός ατόμου. Η αντικατάσταση ενός μόνο οργάνου, ή ακόμα και πολλών, μπορεί να βελτιώσει προσωρινά την υγεία, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει τη συνολική διαδικασία γήρανσης του οργανισμού.

«Η ανησυχητική ιδέα εδώ είναι ότι θα υπάρχει ένα πλεόνασμα διαθέσιμων οργάνων που μπορούν να αναπληρώνονται συνεχώς για ένα μόνο άτομο ώστε να παρατείνεται η ζωή του. Αυτό απλά δεν ισχύει», επισημαίνει ο Μάρκμαν.

Εμμονή από αμνημονεύτων χρόνων

Οι ανησυχίες περί μακροζωίας δεν απασχολούν μόνο τους Σι και Πούτιν. Η ιστορία είναι γεμάτη με ηγεμόνες που πίστευαν ότι μπορούσαν να ξεγελάσουν τον θάνατο.

Ο Κιν Σι Χουάνγκ, ο πρώτος αυτοκράτορας της Κίνας, κατάπινε χάπια υδραργύρου επιδιώκοντας την αιώνια ζωή, μια συνήθεια που τελικά τον σκότωσε. Οι Αιγύπτιοι Φαραώ μουμιοποιούνταν για να εξασφαλίσουν την αιωνιότητα, η Κλεοπάτρα ασχολούνταν με φίλτρα νεότητας και οι αλχημιστές του Μεσαίωνα πουλούσαν ελιξίρια. Τον 20ό αιώνα, ο τελευταίος τσάρος της Ρωσίας, Νικόλαος Β’, και η αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα συμβουλεύονταν τον Ρασπούτιν και άλλους μυστικιστές για συμβουλές σχετικά με την υγεία και τη μακροζωία.

Σήμερα, η ίδια αναζήτηση έχει μεταφερθεί στη Σίλικον Βάλεϊ, όπου οι υπερ-πλούσιοι επενδύουν στην κρυονική, την αντιγηραντική βιοτεχνολογία και το «βιοχάκινγκ» με την ελπίδα να αγοράσουν περισσότερο χρόνο.

Σύμφωνα με την Ελίζαμπεθ Γουίσνικ, ειδικό στις σινο-ρωσικές σχέσεις και ανώτερη ερευνήτρια στο Κέντρο Ναυτικών Αναλύσεων (CNA), έναν μη κομματικό οργανισμό έρευνας και ανάλυσης, αυτή η εμμονή είναι χαρακτηριστική των πλουσιότερων και ισχυρότερων ανθρώπων του κόσμου.

«Είναι λογικό για τους ανθρώπους που δεν αισθάνονται όρια να προσπαθούν να επεκτείνουν τα ανθρώπινα όρια» εξηγεί.

Στη συνέχεια, επισημαίνει ότι το προσδόκιμο ζωής στη Ρωσία είναι λίγο πάνω από 73 χρόνια, ενώ στην Κίνα κυμαίνεται γύρω στα 79 χρόνια, με την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη να είναι βαθιά άνιση. Κατά την άποψη της, ο Σι και ο Πούτιν «θα ήταν καλύτερα να επικεντρωθούν σε αυτό, αλλά φαίνεται ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για τη δική τους μακροζωία, παρά για την υγεία των κοινωνιών τους».

Πηγή: POLITICO