Βούλα Πατουλίδου: Από τον χρυσό θρίαμβο στον προσωπικό της θρήνο

Στις 6 Αυγούστου 1992, η Βούλα Πατουλίδου χάρισε μία από τις πιο ιστορικές στιγμές στον ελληνικό αθλητισμό, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης και φωνάζοντας τη φράση που έμελλε να μείνει αθάνατη: «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο». Σήμερα, 33 χρόνια μετά, αυτή η ημέρα δεν έχει πια τον ίδιο ήχο, την ίδια μυρωδιά, την ίδια παρουσία για τη χρυσή Ολυμπιονίκη. Είναι η πρώτη 6η Αυγούστου χωρίς τον σύντροφό της, Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, τον άνδρα που υπήρξε ο στυλοβάτης της ζωής της, πριν και πέρα από τις δόξες και τα φώτα της δημοσιότητας. Με μία συγκλονιστική ανάρτηση στο Instagram, η Βούλα Πατουλίδου αποχαιρέτησε ξανά τον άνθρωπό της, μιλώντας για την απώλεια, τη μνήμη, την υπόσχεση, αλλά κυρίως την αγάπη που δεν τελειώνει ποτέ.

Διαβάστε: Βούλα Πατουλιδου στη Σάσα Σταμάτη: Το σπαρακτικό ”αντίο” στον σύζυγό της, Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, μέσω του parapolitika.gr

Η νέα ανάρτηση της Βούλας Πατουλίδου για τον νεκρό σύζυγό της με αφορμή το χρυσό μετάλλιο της πριν 33 χρόνια

Η Βούλα Πατουλίδου, η Χρυσή Ολυμπιονίκης που με το πάθος, την αποφασιστικότητα και την αδάμαστη ψυχή της έγραψε ιστορία για την Ελλάδα, σήμερα, με βαθιά συγκίνηση και αληθινή αγάπη, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της για τον σύζυγό της Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, τον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα της σε κάθε στιγμή της ζωής της, φωτίζοντας τα πιο σημαντικά της βήματα, και που ακόμα και τώρα, μέσα από την απουσία του, συνεχίζει να είναι η πυξίδα και η δύναμη που την οδηγεί να σηκώνει ψηλά τη σημαία της πατρίδας και της ζωής: «6 Αυγούστου. Για μένα, είσαι εδώ. Όπως κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου ξύπνησα ψάχνοντας το χέρι σου! Το δωμάτιο ήταν άδειο. Ο καφές δεν με περίμενε στο τραπεζάκι μας, μπροστά στο παράθυρο. Κανείς δεν μου είπε “σαν σήμερα, τους άφησες όλους άφωνους”. Κι όμως, σε άκουσα. Άκουσα τη φωνή σου μέσα μου. Όπως πάντα. Η 6η Αυγούστου είναι η μέρα που άλλαξε η ζωή μου. Εσύ… εσύ την είχες αλλάξει πριν φτάσω στη Βαρκελώνη. Ήσουν εκεί, σε όλα. Πριν απ’ τη δόξα. Πριν απ’ το μετάλλιο. Πριν απ’ το φως. Ήσουν το χρυσό μου, πριν από το χρυσό. Θυμάμαι, μου είχες πει: “Το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτείς πριν κλείσεις τα μάτια σου, θα είναι στο βάθρο, η ελληνική σημαία να κυματίζει”. Κι εγώ σου λέω σήμερα πως, πίσω απ’ αυτή τη σημαία, βλέπω εσένα. Μακάρι να ήξερα τι σκέφτηκες εσύ λίγο πριν φύγεις. Ο γιος μας, με βλέμμα σταθερό και ψυχή ώριμη πριν την ώρα της, σε σήκωσε μαζί με τους αθλητές σου. Τα παιδιά σου – αυτοί που δεν τους έμαθες μόνο τεχνική, αλλά χαρακτήρα. Αυτοί που τους δίδαξες να στέκονται όρθιοι, να σέβονται, να κοιτούν τους ανθρώπους στα μάτια. Σε σήκωσαν με τα χέρια τους, μα πιο πολύ σε σήκωσαν με την καρδιά τους. Σε σήκωσαν όπως σου άξιζε: με αγάπη, σιωπή και τιμή. Και τώρα Δημήτρη, η σειρά μου… Σε κάθε βλέμμα που σηκώνω ψηλά, σε κάθε βήμα που δεν τρέμει, σε κάθε απόφαση που παίρνω χωρίς να σου την πω, εσύ θα την ξέρεις γιατί… Είσαι εδώ 6 Αυγούστου 2025. Δεν είναι επέτειος. Είναι υπόσχεση, ότι θα συνεχίσω. Ότι θα σηκώνω τη σημαία όπως μου έμαθες. Πώς χωράει τόση παρουσία στην απουσία; Επειδή οι άνθρωποι σαν κι εσένα δεν “φεύγουν”. Οι άνθρωποι σαν εσένα: μένουν. Γίνονται πυξίδα. Γίνονται φλόγα. Γίνονται λόγος να συνεχίζω. Για μένα, είσαι εδώ. Και θα είσαι. Για πάντα».

Σημειώνεται ότι ο Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης που έδινε σοβαρή μάχη με τον καρκίνο πέθανε το πρωί της Τρίτης (29.07.2025), σε ηλικία 69 ετών. Ο πρώην αθλητής ήταν εδώ και δεκαετίες συνοδοιπόρος της Βούλας Πατουλίδου στη ζωή και έχουν αποκτήσει μαζί έναν γιο.