Στο Όσλο της Νορβηγίας φαίνεται ότι βρίσκεται ο μικρός Ράινερ με τον πατέρα του, ο οποίος απήχθη το βράδυ της Τρίτης από την Κηφισιά, όπου διέμενε με την μητέρα του.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Η έρευνα της ΕΛ.ΑΣ επικεντρώθηκε  από την πρώτη στιγμή στο σενάριο της γονεϊκής αρπαγής, κάτι το οποίο φαίνεται να επιβεβαιώνεται σήμερα, καθώς ο 6χρονος φέρεται να έχει γυρίσει πίσω στον πατέρα του, στη Νορβηγία.

Συγκεκριμένα, ο νορβηγικής καταγωγής πατέρας του 6χρονου έστειλε e-mail στη δικηγόρο που τον εκπροσωπούσε στο παρελθόν στην Ελλάδα και ισχυρίστηκε πως ο Ράινερ είναι μαζί του στη Νορβηγία και είναι καλά στην υγεία του.

Όπως αποκάλυψε, μάλιστα, το Live News με τον Νίκο Ευαγγελάτο στο , ο ανήλικος ταξίδεψε για την Νορβηγία, με την πτήση των 6:20 το πρωί της Τετάρτης από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης προς Κοπεγχάγη.

Ωστόσο, στη λίστα των επιβατών που ερεύνησαν οι αστυνομικές αρχές δεν υπάρχει πουθενά το όνομα Ράινερ Τζέισον Πέτερσεν, καθώς το παιδί ταξίδεψε με το όνομα «Σβερινικολάι Γκούντμπρατσον». Να σημειωθεί ότι επειδή η πτήση είναι εντός Σένγκεν, δεν πραγματοποιούνται έλεγχοι στα ταξιδιωτικά έγγραφα από την αστυνομία, αλλά από τις αεροπορικές εταιρείες.

Έτσι, αυτό που ερευνάται είναι τα ταξιδιωτικά έγγραφα που χρησιμοποίησε ο πατέρας για να πετάξει μαζί με το γιο του, στην αρχή προς την Κοπεγχάγη και στη συνέχεια στη Νορβηγία.

Το διαβατήριο που έχει στην κατοχή της η μητέρα του 6χρονου αγοριού και παραμένει στο σπίτι στην Κηφισιά, από όπου άρπαξε ο πατέρας τον ανήλικο, είχε εκδοθεί από τις νορβηγικές αρχές στις 4 Οκτωβρίου του 2019 και είχε λήξει στις 4 Οκτωβρίου του 2021.

Στη Νορβηγία μέσω Θεσσαλονίκης

Την ίδια ώρα, απαντήσεις ψάχνει να βρει η οικογένεια του παιδιού στην Ελλάδα, που δεν μπορεί να καταλάβει πώς ο Νορβηγός πατέρας κατάφερε να διαφύγει με τον γιο του κάτω από τη μύτη των Αρχών.

«Υπήρχε μια πτήση στις 11 και κάτι. Να μάθουμε με ποια πτήση έφυγε το παιδί και πώς», λέει η θεία του 6χρονου.

Όπως όλα δείχνουν, ο Νορβηγός πατέρας με τον γιο του ταξίδεψαν για τη Δανία μέσω Θεσσαλονίκης με αεροπλάνο. Σύμφωνα με πληροφορίες του Live News, οι δυο τους επιβιβάστηκαν στην πτήση των 6.20 για Κοπεγχάγη και από εκεί με ανταπόκριση έφτασαν στο Όσλο της Νορβηγίας.

Τα ερωτήματα πληθαίνουν για το αν τελικά είχε φτάσει το σήμα αναζήτησης του παιδιού στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Kι αν ναι, γιατί τους επετράπη η επιβίβαση. αφού για να ταξιδέψει ένας ανήλικος χρειάζεται τη συναίνεση και τον δύο γονέων.

«Δυστυχώς, τα ελληνικά δικαστήρια δεν τήρησαν τη Σύμβαση της Χάγης, ώστε να επιστρέψουν το παιδί που αρπάχθηκε από τη χώρα του. Η μητέρα έχει κατηγορηθεί από τις νορβηγικές αρχές για αρπαγή ανηλίκου και επομένως με το διεθνές ένταλμα που έχει εκδοθεί θα συλληφθεί, στην περίπτωση που επιλέξει να φύγει από την Ελλάδα», λέει ο δικηγόρος του πατέρα.

Το χρονικό της αρπαγής

Συγκλονίζει ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει η γιαγιά του Ράινερ την αρπαγή του 6χρονου μέσα από το σπίτι τους στην Κηφισιά.

«Βλέπω τον μικρό και λέει ‘η μαμά, ήρθε η μαμά’».

Στην πόρτα όμως εμφανίστηκε ένας άνδρας με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, ο οποίος μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου άρπαξε το παιδί.

«Ανοίγω την πόρτα και βλέπω έναν μασκοφόρο. Δεν έβγαλε άχνα».

Σύμφωνα με τη γιαγιά, ο μεγαλόσωμος άνδρας φίμωσε το παιδί για να μη φωνάζει, με την ίδια να καλεί μάταια για βοήθεια.

«Το είχε φιμώσει. Άχνα. Να φωνάζω, να ουρλιάζω ‘το παιδί’. Ποιος να με βοηθήσει;».

Απ’ έξω παρκαρισμένο το λευκό βανάκι με τα φιμέ τζάμια, που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έγινε καπνός.

Απήχθη δύο φορές σε δύο χρόνια

Το παιδί μέσα σε δύο χρόνια έπεσε θύμα αρπαγής δύο φορές από τους ίδιους τους γονείς του. Ο μικρός Ράινερ έμενε το τελευταίο διάστημα σε μια φιλήσυχη γειτονιά της Κηφισιάς, με τη θεία του να εκφράζει τις αμφιβολίες της αν πράγματι το παιδί βρίσκεται στη Νορβηγία.

«Για να εξακριβωθεί πρέπει να έχουμε μια επίσημη απάντηση από την νορβηγική αστυνομία, δηλαδή το παιδί πράγματι να πάει σε ένα ΑΤ να δούμε ότι είναι πράγματι εκεί».

Η Ελληνίδα δικηγόρος του πατέρα, μιλώντας στο Live News, επισημαίνει πως όταν έλαβε την επιστολή του πατέρα, την προώθησε τόσο στον δικηγόρο της μητέρας, όσο και στην Αστυνομία και το Χαμόγελο του Παιδιού.

«Το κοινοποίησα στο Χαμόγελο του Παιδιού και στην ελληνική αστυνομία. Στο mail λέει ότι το παιδί βρίσκεται και είναι ασφαλές και ευτυχές με τον πατέρα στη Νορβηγία».

Άγνωστο παραμένει πώς είναι σήμερα η ψυχολογική κατάσταση του παιδιού, το οποίο στα έξι του χρόνια έμελλε να βιώσει την οδυνηρή αρπαγή από έναν κουκουλοφόρο άνδρα, του οποίου τα ίχνη αναζητούνται από τις Αρχές.

Σε μία δημόσια καταγγελία για εν ψυχρώ ξυλοδαρμό στη μέση του δρόμου, προέβη η συμβουλος επικοινωνίας και ιδρυτικό στέλεχος του βιβλιοπωλείου Free Thinking Zone, Αρετή Γεωργιλή.

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

«Σήμερα είχα μία από τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες της ζωής μου. Ξυλοκοπήθηκα άσχημα από έναν άγνωστό μου νταή τύπο γιατί του ζήτησα να μετακινήσει το φορτηγό του από το γκαράζ μου για να βγω» γράφει στο προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook η αρχαιολόγος.

Του ζήτησα να μετακινήσει το όχημά του

Όπως σημειώνει, η ίδια ζήτησε επανειλημμένα από τον οδηγό να μετακινήσει το όχημα του, και εκείνος άρχισε να τις μιλά πρόστυχα και να απειλεί ότι θα την χτυπήσει. Όταν κάλεσε την Άμεση Δράση και άρχισε να βιντεοσκοπεί το φορτηγό του, εκείνος κατέβηκε από τη θέση του οδηγού και τις επιτέθηκε: «…άρχισε να με χτυπάει με χέρια και με πόδια, με έπιασε από τον λαιμό, από τον αυχένα, από τα μαλλιά απόπου μπορούσε», σημειώνει η κα Γεωργιλή.

«Δεν τον ενόχλησαν ούτε οι ηλικιωμένοι περαστικοί που φώναζαν να σταματήσει ούτε οι άνθρωποι που βγήκαν στα μπαλκόνια τους, ούτε η μητέρα μου εκλαίγε ούτε τίποτα. Σταμάτησε μόνο όταν ένας νεαρός από διπλανή πολυκατοικία του είπε οτι αν δεν σταματήσει θα κατέβει κάτω να τον σταματήσει αυτός. Αυτό μόνο. Ανδρας προς άνδρα. Χτυπούσε στο κεφάλι κατά κύριο λόγο και όπου δεν μπορεί να φανεί το χτύπημα. Ηξερε τι έκανε. Πιθανά το έχει ξανακάνει στο παρελθόν και σε κάποια άλλη καψερή. Πονάω πολύ, ζαλίζομαι και με κλόνισε πολύ αυτή η ιστορία. Οχι τόσο για το ξύλο ούτε τον πόνο αλλά γιατί έζησα για 5′ αυτό που πολλές γυναίκες τραβούν πιθανά κάθε μέρα. Έδειρε γιατί μπορούσε. Τόσο απλά.»

Η άμεση δράση δεν ήρθε ποτέ

Το θύμα καταγγέλλει και τα αργά αντανακλαστικά της αστυνομίας και την διαδικασία περισυλλογής κρίσιμων στοιχείων: «Με κλόνισε όμως περισσότερο η στάση της αστυνομίας. Καταρχήν η άμεση δράση δεν ήρθε ποτέ και περίμενα επί τόπου 40 λεπτά μετά το συμβάν και φυσικά είχε φύγει ήδη άνετος ο κύριος. Αναγκάστηκα και πήγα στο τοπικό τμήμα για να καταθέσω μήνυση και για τις επόμενες τρεις περίπου ώρες που κατέθετα είχα αφήσει κάποιον δικό μου να περιμένει. Δεν ήρθαν ποτέ. Μετά στο τμήμα, ενώ η αξιωματικός υπηρεσίας(ευτυχώς ήταν γυναίκα γιατί ο άνδρας αστυνομικός έσπευσε να με συμβουλεύσει να μην «πυροδοτώ» εντάσεις!!) αλλά και η αξιωματικός, παρότι πρόθυμη και συμπονετική δεν είχε απολύτως καμμία ενημέρωση για τη διαφορά ανάμεσα στη βία και την έμφυλη βία και φυσικά για τις αλλαγές του ποινικού κώδικα. Επιπλέον, πρέπει να πάω σε ιατροδικαστή για να καταγράψει την ιατρική μου εικόνα και πρέπει να ξαναπάω στην αστυνομία γιατί το οπτικοακουστικό υλικό που είχα πάνω μου δεν τον δέχτηκαν παρά μόνο σε στικάκι.»

Αναλυτικά η ανάρτηση της κυρίας Γεωργιλή:

«Σήμερα είχα μία από τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες της ζωής μου. Ξυλοκοπήθηκα άσχημα από έναν άγνωστό μου νταή τύπο γιατί του ζήτησα να μετακινήσει το φορτηγό του από το γκαράζ μου για να βγω.

Το είπα μία ευγενικά, το είπα δυο πιο αυστηρά και την τρίτη όταν πια άρχισε να με κοροιδευει και να μου λέει προστυχιές πεζοδρομίου, να με απειλεί ότι θα με δείρει, κάλεσα φυσικά το 100 και άρχισα να φωτογραφίζω και να βιντεοσκοπώ το φορτηγό, την πινακίδα κλπ. ‘Ο,τι δηλαδή πρέπει να κάνει ένας πολίτης για να προστατευθεί στην ασήμαντη καθημερινότητά του από τέτοιους τύπους. Εκεί ήταν φαίνεται το σημείο που ο άνδρας ο πολλά βαρύς δεν μπορεί να ανεχτεί, οπότε κατέβηκε από το φορτηγό και άρχισε να με χτυπάει με χέρια και με πόδια, με έπιασε από τον λαιμό, από τον αυχένα, από τα μαλλιά απόπου μπορούσε.

Δεν τον ενόχλησαν ούτε οι ηλικιωμένοι περαστικοί που φώναζαν να σταματήσει ούτε οι άνθρωποι που βγήκαν στα μπαλκόνια τους, ούτε η μητέρα μου εκλαίγε ούτε τίποτα. Σταμάτησε μόνο όταν ένας νεαρός από διπλανή πολυκατοικία του είπε οτι αν δεν σταματήσει θα κατέβει κάτω να τον σταματήσει αυτός. Αυτό μόνο. Ανδρας προς άνδρα.

Χτυπούσε στο κεφάλι κατά κύριο λόγο και όπου δεν μπορεί να φανεί το χτύπημα. Ηξερε τι έκανε. Πιθανά το έχει ξανακάνει στο παρελθόν και σε κάποια άλλη καψερή.

Πονάω πολύ, ζαλίζομαι και με κλόνισε πολύ αυτή η ιστορία. Οχι τόσο για το ξύλο ούτε τον πόνο αλλά γιατί έζησα για 5’ αυτό που πολλές γυναίκες τραβούν πιθανά κάθε μέρα. Έδειρε γιατί μπορούσε. Τόσο απλά.

Με κλόνισε όμως περισσότερο η στάση της αστυνομίας.

Καταρχήν η άμεση δράση δεν ήρθε ποτέ και περίμενα επί τόπου 40 λεπτά μετά το συμβάν και φυσικά είχε φύγει ήδη άνετος ο κύριος. Αναγκάστηκα και πήγα στο τοπκό τμήμα για να καταθέσω μήνυση και για τις επόμενες τρεις περίπου ώρες που κατέθετα είχα αφήσει κάποιον δικό μου να περιμένει. Δεν ήρθαν ποτέ. Μετά στο τμήμα, ενώ η αξιωματικός υπηρεσίας(ευτυχώς ήταν γυναίκα γιατί ο άνδρας αστυνομικός έσπευσε να με συμβουλεύσει να μην «πυροδοτώ» εντάσεις!!) αλλά και η αξιωματικός, παρότι πρόθυμη και συμπονετική δεν είχε απολύτως καμμία ενημέρωση για τη διαφορά ανάμεσα στη βία και την έμφυλη βία και φυσικά για τις αλλαγές του ποινικού κώδικα.

Επιπλέον, πρέπει να πάω σε ιατροδικαστή για να καταγράψει την ιατρική μου εικόνα και πρέπει να ξαναπάω στην αστυνομία γιατί το οπτικοακουστικό υλικό που είχα πάνω μου δεν τον δέχτηκαν παρά μόνο σε στικάκι.

Αυτή διαδικασία δεν αντέχεται! Είναι προφανές ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλες αυτές οι γυναίκες που βρίσκουν το κουράγιο να δηλώσουν σοβαρότερα περιστατικά βίας, βαριές κακοποιήσεις, βιασμούς, έχοντας ταυτόχρονα τον φόβο της επανάληψής τους, πώς είναι δυνατόν να υφίστανται όλη αυτή τη ψυχοφθόρο διαδικασία και να προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες;

Μου είπαν τάγκαρε τον Υπουργό.

Οχι δεν το κάνω. Δεν μπορεί το facebook να υποκαταστήσει τις αρχές. Πρέπει να μπορεί ο κάθε πολίτης να αισθάνεται ασφαλής και ήσυχος και ότι θα βρει το δίκιο του μπροστά στο σπίτι του, χωρίς την παρέμβαση του Υπουργού».