Βούλα Πατουλίδου: Συγκινεί η ανάρτησή της για τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τον σύζυγό της (Εικόνα)

Για τη Βούλα Πατουλίδου, τα φετινά Χριστούγεννα έχουν ιδιαίτερο συναισθηματικό βάρος. Η πρώην πρωταθλήτρια στίβου βιώνει για πρώτη φορά τις γιορτές χωρίς τον σύζυγό της, Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Αύγουστο, ύστερα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Η απώλεια αυτή άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην καθημερινότητά της και το οικογενειακό της περιβάλλον. Η ίδια και ο Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης ήταν παντρεμένοι για 42 χρόνια και μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Γιώργο. Από τον θάνατό του, η Βούλα Πατουλίδου δεν σταματά να μοιράζεται το πόσο δύσκολη είναι η ζωή χωρίς εκείνον και πώς βιώνει τον ανείπωτο πόνο που άφησε η απώλειά του.

Διαβάστε: Συγκλονίζει η Βούλα Πατουλίδου για την απώλεια του συζύγού της: “Νιώθω γερασμένη ψυχή μετά τον θάνατο του, 42 χρόνια ήταν κερί αναμμένο για εμένα” (Βίντεο)

Βούλα Πατουλίδου: Τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τον σύζυγό της

Παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν, η Βούλα Πατουλίδου έκανε μια συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, μοιράζοντας τις σκέψεις της με το κοινό της, ενώ, δημοσίευσε φωτογραφίες από το οικογενειακό της άλμπουμ από το γάμο τους. Συγκεκριμένα, γράφει χαρακτηριστικά: Έχω μια μανία να στολίζω τα πάντα, ίσως γιατί δεν αντέχω το γυμνό τους. Ρίχνω χρυσόσκονη στις μέρες, τις ντύνω με παραμύθια, τις μπουκώνω με μαγεία, σαν παιδί που φοβάται το σκοτάδι και αφήνει το φως αναμμένο. Σαν τις γιαγιάδες, πάντα αυτές, που στρώνουν τραπέζια για τα εγγόνια τους λες και ταΐζουν την ίδια τη ζωή, τραπέζια βαριά, γεμάτα αγάπη, γεμάτα «φάε κι άλλο», γεμάτα από εκείνη τη σιωπηλή γνώση πως τίποτα δεν κρατά για πάντα. Κακομαθαίνουν, δίνουν, ξεχειλίζουν, σαν να πιστεύουν ότι αν σε χορτάσουν σήμερα, θα σε γλιτώσουν από την πείνα του αύριο. Και μετά έρχεται εκείνη η στιγμή, ήσυχα, χωρίς προειδοποίηση, που καταλαβαίνεις πως ούτε τα στολίδια, ούτε τα γεμάτα τραπέζια, ούτε τα πιάτα που περισσεύουν είχαν ποτέ σημασία. Σημασία είχαν οι καρέκλες, οι άνθρωποι πάνω τους, οι ανάσες, τα βλέμματα, τα χέρια. Και όταν μια καρέκλα μείνει άδεια, όση χρυσόσκονη κι αν ρίξεις, η απουσία κάθεται εκεί, αμίλητη, σπαρακτική. Καλές γιορτές, με τις καρέκλες σας γεμάτες.