Πούτιν: Το κατάλληλο τάιμινγκ του τηλεφωνήματος στον Τραμπ πριν από τη συνάντηση με Ζελένσκι και η διπλωματική «αναχαίτιση» των Tomahawk

Στη διπλωματία, ο συγχρονισμός είναι το παν, και το Κρεμλίνο φαίνεται πως χρονομέτρησε άψογα το τελευταίο, εκτενές τηλεφώνημά του με τον Λευκό Οίκο – το όγδοο μέσα στους τελευταίους οκτώ μήνες.

Καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ετοιμαζόταν να συναντήσει τον Ουκρανό ηγέτη Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον, και εξέταζε δημόσια τους κινδύνους από την προμήθεια του Κιέβου με πυραύλους κρουζ μεγάλου βεληνεκούς τύπου Tomahawk, Ρώσοι αξιωματούχοι περιέγραψαν το τηλεφώνημα που οι ίδιοι προκάλεσαν ως «θετικό και παραγωγικό» και «διεξαχθέν σε κλίμα εμπιστοσύνης».

Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για μια σχεδόν δυόμισι ωρών παρέμβαση του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν – μια ύστατη προσπάθεια να ανακοπεί επί τόπου όλη αυτή η επικίνδυνη συζήτηση για την ενδεχόμενη αποστολή αμερικανικών όπλων που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα δεδομένα στην Ουκρανία.

Οι πύραυλοι Tomahawk – που έχουν εμβέλεια ικανή να πλήξει μεγάλες ρωσικές πόλεις όπως η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη – δεν θα είχαν καμία ουσιαστική επίδραση στο πεδίο της μάχης, φέρεται να τόνισε ο Πούτιν στην τηλεφωνική συνομιλία με τον Τραμπ. Θα προκαλούσαν απλώς ζημιά στις σχέσεις ΗΠΑ–Ρωσίας, πρόσθεσε, τις οποίες γνωρίζει ότι ο Τραμπ εκτιμά ιδιαίτερα.

Σύμφωνα με έναν συνεργάτη του Κρεμλίνου, ο Πούτιν επαίνεσε επίσης τον Τραμπ ως ειρηνοποιό στη Μέση Ανατολή και πέρα από αυτήν, όπως μεταδίδει το CNN.

Οικονομικές συμφωνίες τέθηκαν και πάλι στο τραπέζι και – το πιο κρίσιμο – υπήρξε συμφωνία για μια δεύτερη κατ’ ιδίαν συνάντηση κορυφής των δύο προέδρων, αυτή τη φορά στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας, όπου η λήξη του πολέμου στην Ουκρανία θα μπορούσε να συζητηθεί ξανά, αν όχι να συμφωνηθεί.

Αυτό, αναπόφευκτα, θα προκαλέσει συγκρίσεις με την αποτυχημένη σύνοδο της Αλάσκας πριν από μερικούς μήνες, όταν ο Τραμπ επιφύλαξε στον Πούτιν υποδοχή με «κόκκινο χαλί», χωρίς όμως να εξασφαλίσει απτά αποτελέσματα στην προσπάθειά του για ειρηνευτική συμφωνία στην Ουκρανία.

Τώρα όμως, με ανεβασμένο το ηθικό έπειτα από την επιτυχία του στη μεσολάβηση για την εκεχειρία στη Γάζα και την απελευθέρωση Ισραηλινών ομήρων, ο Τραμπ έχει υπονοήσει ότι η επιτυχία του στη Μέση Ανατολή, κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, θα συμβάλει και στον τερματισμό του πολέμου ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία.

Το πώς ακριβώς παραμένει ασαφές. Το Κρεμλίνο δεν έχει δώσει καμία ένδειξη ότι προτίθεται να κάνει συμβιβασμούς. Παρά τις αυξανόμενες απώλειες στο πεδίο της μάχης και τις εντεινόμενες ουκρανικές επιθέσεις με drones στις ενεργειακές του υποδομές —που προκαλούν ελλείψεις καυσίμων σε ολόκληρη τη χώρα— η Ρωσία απορρίπτει σταθερά κάθε ιδέα για τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, έως ότου επιτύχει τους μαξιμαλιστικούς της στόχους.

Αυτοί περιλαμβάνουν τον έλεγχο εκτεταμένων τμημάτων ουκρανικού εδάφους που έχει προσαρτήσει αλλά δεν έχει ακόμη κατακτήσει, καθώς και την επιβολή αυστηρών στρατιωτικών και εξωτερικών περιορισμών σε μια μεταπολεμική Ουκρανία, οι οποίοι θα υπέτασσαν ουσιαστικά το Κίεβο στη βούληση της Μόσχας.

Τίποτα στην τελευταία τηλεφωνική συνομιλία Τραμπ–Πούτιν δεν υποδήλωνε ότι κάτι από αυτά έχει αλλάξει.

Ωστόσο, κατά τους τελευταίους εννέα μήνες αυτής της δεύτερης κυβέρνησης Τραμπ, το Κρεμλίνο έχει επίσης μάθει ότι η προσωπική εμπλοκή και η υπόσχεση ενός βραχυπρόθεσμου «κέρδους» μπορούν να αποδειχθούν εξίσου αποτελεσματικές όσο και οποιοσδήποτε επίπονος συμβιβασμός.

Ουκρανοί αξιωματούχοι, που συγκεντρώνονται στην Ουάσινγκτον, υποστηρίζουν πως ήταν η συζήτηση για τους πυραύλους Tomahawk που ανάγκασε τον Πούτιν να επιστρέψει στο διάλογο.

Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Ωστόσο, η εκτίμηση εδώ στη Μόσχα είναι ότι η απλή προοπτική προόδου στις ειρηνευτικές συνομιλίες μπορεί να είναι αρκετή για να δελεάσει τον Τραμπ, που πεινάει για μια συμφωνία, να εγκαταλείψει τις στρατιωτικές απειλές του.