Η ζωή ενός ποδοσφαιριστή είναι γεμάτη δυσκολίες και η εξομολόγηση του Φρέντι Γκουαρίν αποδεικνύει αυτό ακριβώς το πράγμα.
Ο Κολομβιανός σε μία μακροσκελή συνέντευξη που παραχώρησε μίλησε για την περίοδο που αγωνιζόταν στην Ίντερ και όχι μόνο. Σάθηκε στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε με το αλκοόλ, τις τρεις απόπειρες αυτοκτονίας που έκανε, αλλά και για το γεγονός πως είχε να δει τα παιδιά του για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Φρέντι Γκουαρίν:
Πώς ζούσες εκείνη την περίοδο;
«Χτύπησα τις πύλες της κόλασης. Έπρεπε να τις αγγίξω για να ξαναγεννηθώ. Πάντα λέω ότι μονοπάτια όπως ο αλκοολισμός έχουν τέσσερις προορισμούς: εγκατάλειψη, νοσοκομείο, φυλακή, θάνατος».
Πού έφτασες;
«Έφτασα στον τρίτο. Είχα χτίσει μια εσωτερική φυλακή για τον εαυτό μου. Ήμουν ένα βήμα μακριά από τον τελευταίο, το τέλος των πάντων».
Ο Φρέντι Γκουαρίν είναι ήρεμος. Κάθεται σε ένα εμπορικό κέντρο και πίνει καφέ. Βρίσκεται στην Κολομβία, όπου πριν από ένα χρόνο ξεκίνησε μια νέα ζωή. Στην προηγούμενη ζωή του, είχε βιώσει τη μοναξιά, την κατάθλιψη και τον αλκοολισμό, αντιμετωπίζοντας ακόμη και την απειλή της αυτοκτονίας. «Τώρα, με το ίδρυμά μου, θέλω να βοηθήσω άλλους να αποφύγουν τα ίδια λάθη».
Ας πάμε με τη σειρά. Έφτασε στην Ιταλία το 2012.
«Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Η Ίντερ εξακολουθεί να είναι σαν οικογένεια για μένα».
Δύο εικόνες. Η αποτυχημένη ανταλλαγή μεταξύ εσένα και του Βουτσίνιτς και το γκολ στο ντέρμπι.
«Η πρώτη ήταν μια δύσκολη στιγμή. Ο σύλλογος με είχε ενημερώσει για την προσφορά της Γιούβε. Εγώ ήθελα να μείνω, αλλά ο Ματσάρι ήθελε τον Βουτσίνιτς. Και οι οπαδοί νόμιζαν ότι εγώ ήμουν αυτός που πίεζε για την αποχώρησή του. Το γκολ εναντίον της Μίλαν ήταν το τελευταίο μου με τη φανέλα της Νερατζούρι, ήταν ξεχωριστό. Ακόμα με συγκινεί».
Πότε ξεκίνησε η ασθένειά του;
«Κατά τους τελευταίους μήνες μου στην Ίντερ. Άρχισα να πίνω. Αλλά το αλκοόλ δεν ήταν το πραγματικό πρόβλημα».
Πείτε μας περισσότερα.
«Ένιωθα άσχημα για την οικογενειακή μου κατάσταση. Χωριζόμουν από την πρώην σύζυγό μου, ζούσα σε άλλο σπίτι και ήμουν μακριά από τα παιδιά μου. Δεν μπορούσα να το δεχτώ. Το αλκοόλ ήταν μια προσπάθεια να αντιμετωπίσω την δυσφορία μου».
