Connect with us
roman decandance 600x357.jpg roman decandance 600x357.jpg

ΚΟΣΜΟΣ

Ελον Μασκ: Οι αφηγήσεις της παρακμής που συνδέουν όλα τα αντιδημοκρατικά κινήματα

Published

on

Η ψηφιακή επαναφορά της αισθητικής της αρχαίας Ρώμης από τον Ελον Μασκ αντανακλά την επιθυμία της ακροδεξιάς για έναν Αμερικανό Καίσαρα (εικόνα, επάνω, από το Reuters/Dado Ruvic).

«Είναι οι γεννήσεις. Είναι οι γεννήσεις. Είναι τα ποσοστά γεννήσεων», επαναλάμβανε στην εισαγωγική γραμμή του μανιφέστου που είχε συντάξει ο δράστης του Κράιστσερτς, στη Νέα Ζηλανδία, ο οποίος σκότωσε 51 ανθρώπους σ’ ένα τζαμί το 2019.

«Μια νέα αριστοκρατία θ’ αντικαταστήσει τις φιλελεύθερες ελίτ και θ’ αναδημιουργήσει τον πολιτισμό»

Ρωμαίοι στην εποχή της παρακμής (εικόνα Wikipedia/Musée d’Orsay)

Ισχυριζόταν ότι οι λευκοί άνθρωποι «αντικαθίστανται» από άλλες φυλές και δεν θα επιβιώσουν χωρίς δράση.

Λίγα χρόνια αργότερα, η ίδια εμμονή με τα ποσοστά γεννήσεων έχει γίνει ένα σλόγκαν της καθημερινής προπαγάνδας του Ελον Μασκ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Advertisement

Μην παρεξηγηθώ, ο Ελον Μασκ δεν είναι ούτε υπέρμαχος της λευκής υπεροχής ούτε δεξιός τρομοκράτης, γράφει σε ανάλυσή του ο Felix Schilk, βοηθός ερευνητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Tübingen.

Ωστόσο, όπως και άλλοι άνθρωποι με εξτρεμιστικές απόψεις, προωθεί την αντίληψη ότι η κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή και χρειάζεται δράση για ν’ αποτραπεί ο συνεπακόλουθος όλεθρός της.

Αυτές οι ρητορικές αλληλοεπικαλύψεις δεν είναι καθόλου τυχαίες. Προέρχονται από μια αντιδραστική φιλοσοφία με μακρά ιστορία ευρείας κοινωνικής διάδοσης.

Η ιδέα της παρακμής

Η ανησυχία ότι τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων αναπόφευκτα οδηγούν σε πληθυσμιακή κατάρρευση στοιχειώνει τη Δύση από τότε που η μαζική κατανάλωση έγινε ο κυρίαρχος τρόπος ζωής της.

Advertisement

Αυτό αντιστρέφει τον παλαιότερο φόβο των Μαλθουσιανών για την εκθετική αύξηση του πληθυσμού που θα ξεπεράσει την ικανότητά του να παράγει τρόφιμα. Αν το δούμε πιο σφαιρικά, και οι δύο απόψεις αποτελούν παραλλαγές μιας γενικής αφήγησης γνωστής ως παρακμή.

Η ιδέα της παρακμής – ηθική που πυροδοτείται από την υπερβολική τέρψη – τροφοδοτεί πολλά σημεία της καθημερινής νοηματοδότησης, ιδιαίτερα της πολιτιστικής κριτικής.

Εχετε διαβάσει ποτέ το διάσημο μπεστ σέλερ του αμερικανού ιστορικού Christopher Lasch για τη σύγχρονη κουλτούρα του ναρκισσισμού; Συναντήσατε ποτέ το δημοφιλές meme που ισχυρίζεται ότι «οι αδύναμοι άντρες δημιουργούν δύσκολους καιρούς»; Ακολουθήσατε ποτέ τα tweets του Cultural Tutor σχετικά με την απώλεια της ομορφιάς στην αρχιτεκτονική; Ασχοληθήκατε ποτέ με τα 1.293 βίντεο του Jordan Peterson στο YouTube;

Τα προσωπικά στοιχεία ποικίλλουν, αλλά το πρωταρχικό θέμα της παρακμής είναι το ίδιο κάθε φορά. Αποτελεί ένα χρήσιμο δίκοπο μαχαίρι ως αφήγηση. Θεωρεί τις μάζες νωθρές που χρήζουν διαπαιδαγώγησης. Οι διεφθαρμένες ελίτ, στο μεταξύ, πρέπει απλώς ν’ αντικατασταθούν.

Αιώνιες ιεραρχίες

Θρηνεί για την αποσάθρωση της εξουσίας και στηρίζεται στην υπόθεση ότι κάθε κοινωνία βασίζεται σε αιώνιες ιεραρχίες. Υπερβολική ελευθερία, διασκέδαση και ευελιξία, κατά τα λεγόμενα, θέτουν σε κίνδυνο την τάξη και, ως εκ τούτου, την ευημερία.

Advertisement

Προκύπτουν, συνεπώς, ορισμένοι κανόνες για τη ζωή: οι άνδρες πρέπει να υποτάσσονται και να υπακούν για χάρη του ευρύτερου καλού. Οι γυναίκες πρέπει ν’ αναπαραχθούν για να εξασφαλίσουν την ύπαρξη του λαού μας και ένα μέλλον για τα παιδιά μας.

Μια νέα αριστοκρατία θ’ αντικαταστήσει τις φιλελεύθερες ελίτ και θ’ αναδημιουργήσει τον πολιτισμό. Διαφορετικά, ο πολιτισμός, ή τουλάχιστον τα έθνη, βρίσκονται σε κίνδυνο. Σας ακούγονται οικεία;

Από τότε που οι βιβλικοί θρύλοι των Σοδόμων και Γομόρρων και ο ινδουιστικός μύθος της Κάλι Γιούγκα, οι αντίπαλοι της ισότητας και του κράτους δικαίου κατηγόρησαν τις κοινωνίες ως παρακμιακές.

Από τους αρχαίους λαϊκιστές στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία έως τους ιταλούς φασίστες, η παρακμή είναι η διιστορική σκαλωσιά που ενώνει τους κλάδους της αντιφιλελεύθερης φιλοσοφίας.

Advertisement

Η δημοκρατία είναι «νεκρή»

Σήμερα, ο νεοαντιδραστικός φιλόσοφος και υπέρμαχος ενός «σκοτεινού διαφωτισμού», ο Κέρτις Γιάρβιν, δηλώνει στους New York Times ότι η δημοκρατία είναι «νεκρή».

Ποθεί να την αντικαταστήσει με μια αμερικανική μοναρχία. Ο ισχυρισμός του πολιτικού επιστήμονα Πάτρικ Ντενίν για «σχεδόν πλήρη αποσύνδεση της κυρίαρχης τάξης και μιας πολιτείας χωρίς πολίτες» βασίζεται εξίσου σε μια αφήγηση παρακμής.

Ολες αυτές οι ιδέες εστιάζουν σε μια κυκλική αντίληψη του χρόνου. Ανοδος και πτώση. Ανθηση και φθορά. Αποκάλυψη και παλιγγενεσία, που σημαίνει εθνική ή εθνοτική αναγέννηση.

Στην έρευνά μου, έχω αναλύσει εκατοντάδες γερμανικά και γαλλικά νεοφασιστικά περιοδικά. Τελικά, τα δεδομένα ήταν η ίδια ατελείωτη επανάληψη της παρακμής και του αποκαλυπτισμού. Τις ονόμασα συντηρητικές αφηγήσεις κρίσης.

Η πολιτική της κρίσης

Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Η παρακμή είναι απλώς ένα κλισέ. Αλλά αυτός είναι ο λόγος που ο καθένας μπορεί τόσο εύκολα να πουλήσει τις δικές του εκδοχές αυτής της ιστορίας – αρκεί ν’ ανακεφαλαιώσει τη μεγάλη αφήγηση. Τα γεγονότα δεν έχουν σημασία και ο διάβολος δεν κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Advertisement

«Αν πρέπει να δημιουργήσω ιστορίες έτσι ώστε τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης να δώσουν πραγματικά προσοχή στα δεινά του αμερικανικού λαού, τότε αυτό θα κάνω», παραδέχτηκε ειλικρινά ο αντιπρόεδρος του Ντόναλντ Τραμπ, Τζέι Ντι Βανς, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 2024.

Η ομολογία του αποκαλύπτει μια κοινωνιολογική αλήθεια για τη λειτουργία των αφηγήσεων κρίσης.

Σύμφωνα με την αμερικανίδα ανθρωπολόγο Janet Roitman, η οποία εμβάθυνε σ’ αυτό που αποκαλεί «πολιτική της κρίσης», μια τέτοια αφήγηση «δεν μπορεί να εκληφθεί ως περιγραφή ενός ιστορικού πλαισίου ούτε μπορεί να θεωρηθεί ως διάγνωση μιας ιστορικής περιόδου». Αντίθετα, διευκρινίζει, πρόκειται για μια «απαραίτητη πολιτική καταγγελία».

Κάθε αφήγηση κρίσης αναγκαστικά ενισχύει το κάλεσμα για σωτήρες. «Οι εκλογές του 2024 είναι η τελευταία προσπάθεια για να σωθεί η Αμερική», ισχυρίζεται ο Ντόναλντ Τραμπ. «Μόνο το AfD μπορεί να σώσει τη Γερμανία», ισχυρίζεται ο Μασκ. Πρόκειται για μια κλιμακούμενη ιστορία.

Ο Μασκ φιλοξένησε πρόσφατα την Αλις Βάιντελ για μια ζωντανή συζήτηση στο X (φωτογραφία EPA/Christopher Neundorf)

Advertisement

Η φιλοσοφία του Ελον Μασκ

Στη Γαλλία, ο ακροδεξιός φιλόσοφος Guillaume Faye, ο οποίος ενέπνευσε το Κίνημα των Ταυτοτικών, επινόησε μια αντιδραστική φιλοσοφία που ονομάζεται «αρχαιοφουτουρισμός».

Στόχος του είναι να συνδυάσει την εκτίναξη της τεχνικής προόδου με μια μεσαιωνική ηθική ηρωισμού και ιεραρχιών. Αυτό δεν απέχει πολύ από το πώς ο Μασκ απαντά στην αφήγηση της παρακμής με την έκκληση σ’ ένα ακραίο Μακροπρόθεσμο (Longtermism).

Η «ψηφιακή δημόσια πλατεία», που θεωρεί ότι είναι το Χ, για παράδειγμα, ορίζει ένα σημαίνον της φεουδαρχικής δημόσιας σφαίρας. Η ψηφιακή επαναφορά της αισθητικής της αρχαίας Ρώμης από τον Μασκ αντανακλά την επιθυμία της ακροδεξιάς για έναν Αμερικανό Καίσαρα.

Η παρακμή της Δύσης του Oswald Spengler, το βιβλίο με τη μεγαλύτερη επιρροή στην προφασιστική Γερμανία, προώθησε την ίδια ιδέα.

Η φιλοσοφία του Μασκ φαίνεται να είναι ότι οι άνθρωποι θα υποταχθούν στη μακροπρόθεσμη φιλοδοξία του CEO-βασιλιά.

Για να κατακτήσει το Διάστημα, ν’ αποικίσει τον Αρη και να συγχωνεύσει ανθρώπινους εγκεφάλους σε μια μοναδική τεχνητή νοημοσύνη, το άτομο και οι ανάγκες του καθίσταται ανάξιο λόγου. Και αυτό είναι το θέμα της αφήγησης της παρακμής ευθύς εξ αρχής.

Advertisement



Περισσότερα Εδω

Advertisement
Advertisement
Dei
455937950 1028081182654240 8041229916307210525 n
Advertisement

ΔΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ASTRATV

Advertisement
Advertisement
Anassa
Advertisement

Facebook

Advertisement

Δημοφιλή

roman decandance 600x357.jpg roman decandance 600x357.jpg

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ελον Μασκ: Οι αφηγήσεις της παρακμής που συνδέουν όλα τα αντιδημοκρατικά κινήματα

Published

on

Η ψηφιακή επαναφορά της αισθητικής της αρχαίας Ρώμης από τον Ελον Μασκ αντανακλά την επιθυμία της ακροδεξιάς για έναν Αμερικανό Καίσαρα (εικόνα, επάνω, από το Reuters/Dado Ruvic).

«Είναι οι γεννήσεις. Είναι οι γεννήσεις. Είναι τα ποσοστά γεννήσεων», επαναλάμβανε στην εισαγωγική γραμμή του μανιφέστου που είχε συντάξει ο δράστης του Κράιστσερτς, στη Νέα Ζηλανδία, ο οποίος σκότωσε 51 ανθρώπους σ’ ένα τζαμί το 2019.

«Μια νέα αριστοκρατία θ’ αντικαταστήσει τις φιλελεύθερες ελίτ και θ’ αναδημιουργήσει τον πολιτισμό»

Ρωμαίοι στην εποχή της παρακμής (εικόνα Wikipedia/Musée d’Orsay)

Ισχυριζόταν ότι οι λευκοί άνθρωποι «αντικαθίστανται» από άλλες φυλές και δεν θα επιβιώσουν χωρίς δράση.

Λίγα χρόνια αργότερα, η ίδια εμμονή με τα ποσοστά γεννήσεων έχει γίνει ένα σλόγκαν της καθημερινής προπαγάνδας του Ελον Μασκ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Advertisement

Μην παρεξηγηθώ, ο Ελον Μασκ δεν είναι ούτε υπέρμαχος της λευκής υπεροχής ούτε δεξιός τρομοκράτης, γράφει σε ανάλυσή του ο Felix Schilk, βοηθός ερευνητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Tübingen.

Ωστόσο, όπως και άλλοι άνθρωποι με εξτρεμιστικές απόψεις, προωθεί την αντίληψη ότι η κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή και χρειάζεται δράση για ν’ αποτραπεί ο συνεπακόλουθος όλεθρός της.

Αυτές οι ρητορικές αλληλοεπικαλύψεις δεν είναι καθόλου τυχαίες. Προέρχονται από μια αντιδραστική φιλοσοφία με μακρά ιστορία ευρείας κοινωνικής διάδοσης.

Η ιδέα της παρακμής

Η ανησυχία ότι τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων αναπόφευκτα οδηγούν σε πληθυσμιακή κατάρρευση στοιχειώνει τη Δύση από τότε που η μαζική κατανάλωση έγινε ο κυρίαρχος τρόπος ζωής της.

Advertisement

Αυτό αντιστρέφει τον παλαιότερο φόβο των Μαλθουσιανών για την εκθετική αύξηση του πληθυσμού που θα ξεπεράσει την ικανότητά του να παράγει τρόφιμα. Αν το δούμε πιο σφαιρικά, και οι δύο απόψεις αποτελούν παραλλαγές μιας γενικής αφήγησης γνωστής ως παρακμή.

Η ιδέα της παρακμής – ηθική που πυροδοτείται από την υπερβολική τέρψη – τροφοδοτεί πολλά σημεία της καθημερινής νοηματοδότησης, ιδιαίτερα της πολιτιστικής κριτικής.

Εχετε διαβάσει ποτέ το διάσημο μπεστ σέλερ του αμερικανού ιστορικού Christopher Lasch για τη σύγχρονη κουλτούρα του ναρκισσισμού; Συναντήσατε ποτέ το δημοφιλές meme που ισχυρίζεται ότι «οι αδύναμοι άντρες δημιουργούν δύσκολους καιρούς»; Ακολουθήσατε ποτέ τα tweets του Cultural Tutor σχετικά με την απώλεια της ομορφιάς στην αρχιτεκτονική; Ασχοληθήκατε ποτέ με τα 1.293 βίντεο του Jordan Peterson στο YouTube;

Τα προσωπικά στοιχεία ποικίλλουν, αλλά το πρωταρχικό θέμα της παρακμής είναι το ίδιο κάθε φορά. Αποτελεί ένα χρήσιμο δίκοπο μαχαίρι ως αφήγηση. Θεωρεί τις μάζες νωθρές που χρήζουν διαπαιδαγώγησης. Οι διεφθαρμένες ελίτ, στο μεταξύ, πρέπει απλώς ν’ αντικατασταθούν.

Αιώνιες ιεραρχίες

Θρηνεί για την αποσάθρωση της εξουσίας και στηρίζεται στην υπόθεση ότι κάθε κοινωνία βασίζεται σε αιώνιες ιεραρχίες. Υπερβολική ελευθερία, διασκέδαση και ευελιξία, κατά τα λεγόμενα, θέτουν σε κίνδυνο την τάξη και, ως εκ τούτου, την ευημερία.

Advertisement

Προκύπτουν, συνεπώς, ορισμένοι κανόνες για τη ζωή: οι άνδρες πρέπει να υποτάσσονται και να υπακούν για χάρη του ευρύτερου καλού. Οι γυναίκες πρέπει ν’ αναπαραχθούν για να εξασφαλίσουν την ύπαρξη του λαού μας και ένα μέλλον για τα παιδιά μας.

Μια νέα αριστοκρατία θ’ αντικαταστήσει τις φιλελεύθερες ελίτ και θ’ αναδημιουργήσει τον πολιτισμό. Διαφορετικά, ο πολιτισμός, ή τουλάχιστον τα έθνη, βρίσκονται σε κίνδυνο. Σας ακούγονται οικεία;

Από τότε που οι βιβλικοί θρύλοι των Σοδόμων και Γομόρρων και ο ινδουιστικός μύθος της Κάλι Γιούγκα, οι αντίπαλοι της ισότητας και του κράτους δικαίου κατηγόρησαν τις κοινωνίες ως παρακμιακές.

Από τους αρχαίους λαϊκιστές στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία έως τους ιταλούς φασίστες, η παρακμή είναι η διιστορική σκαλωσιά που ενώνει τους κλάδους της αντιφιλελεύθερης φιλοσοφίας.

Advertisement

Η δημοκρατία είναι «νεκρή»

Σήμερα, ο νεοαντιδραστικός φιλόσοφος και υπέρμαχος ενός «σκοτεινού διαφωτισμού», ο Κέρτις Γιάρβιν, δηλώνει στους New York Times ότι η δημοκρατία είναι «νεκρή».

Ποθεί να την αντικαταστήσει με μια αμερικανική μοναρχία. Ο ισχυρισμός του πολιτικού επιστήμονα Πάτρικ Ντενίν για «σχεδόν πλήρη αποσύνδεση της κυρίαρχης τάξης και μιας πολιτείας χωρίς πολίτες» βασίζεται εξίσου σε μια αφήγηση παρακμής.

Ολες αυτές οι ιδέες εστιάζουν σε μια κυκλική αντίληψη του χρόνου. Ανοδος και πτώση. Ανθηση και φθορά. Αποκάλυψη και παλιγγενεσία, που σημαίνει εθνική ή εθνοτική αναγέννηση.

Στην έρευνά μου, έχω αναλύσει εκατοντάδες γερμανικά και γαλλικά νεοφασιστικά περιοδικά. Τελικά, τα δεδομένα ήταν η ίδια ατελείωτη επανάληψη της παρακμής και του αποκαλυπτισμού. Τις ονόμασα συντηρητικές αφηγήσεις κρίσης.

Η πολιτική της κρίσης

Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Η παρακμή είναι απλώς ένα κλισέ. Αλλά αυτός είναι ο λόγος που ο καθένας μπορεί τόσο εύκολα να πουλήσει τις δικές του εκδοχές αυτής της ιστορίας – αρκεί ν’ ανακεφαλαιώσει τη μεγάλη αφήγηση. Τα γεγονότα δεν έχουν σημασία και ο διάβολος δεν κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Advertisement

«Αν πρέπει να δημιουργήσω ιστορίες έτσι ώστε τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης να δώσουν πραγματικά προσοχή στα δεινά του αμερικανικού λαού, τότε αυτό θα κάνω», παραδέχτηκε ειλικρινά ο αντιπρόεδρος του Ντόναλντ Τραμπ, Τζέι Ντι Βανς, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 2024.

Η ομολογία του αποκαλύπτει μια κοινωνιολογική αλήθεια για τη λειτουργία των αφηγήσεων κρίσης.

Σύμφωνα με την αμερικανίδα ανθρωπολόγο Janet Roitman, η οποία εμβάθυνε σ’ αυτό που αποκαλεί «πολιτική της κρίσης», μια τέτοια αφήγηση «δεν μπορεί να εκληφθεί ως περιγραφή ενός ιστορικού πλαισίου ούτε μπορεί να θεωρηθεί ως διάγνωση μιας ιστορικής περιόδου». Αντίθετα, διευκρινίζει, πρόκειται για μια «απαραίτητη πολιτική καταγγελία».

Κάθε αφήγηση κρίσης αναγκαστικά ενισχύει το κάλεσμα για σωτήρες. «Οι εκλογές του 2024 είναι η τελευταία προσπάθεια για να σωθεί η Αμερική», ισχυρίζεται ο Ντόναλντ Τραμπ. «Μόνο το AfD μπορεί να σώσει τη Γερμανία», ισχυρίζεται ο Μασκ. Πρόκειται για μια κλιμακούμενη ιστορία.

Ο Μασκ φιλοξένησε πρόσφατα την Αλις Βάιντελ για μια ζωντανή συζήτηση στο X (φωτογραφία EPA/Christopher Neundorf)

Advertisement

Η φιλοσοφία του Ελον Μασκ

Στη Γαλλία, ο ακροδεξιός φιλόσοφος Guillaume Faye, ο οποίος ενέπνευσε το Κίνημα των Ταυτοτικών, επινόησε μια αντιδραστική φιλοσοφία που ονομάζεται «αρχαιοφουτουρισμός».

Στόχος του είναι να συνδυάσει την εκτίναξη της τεχνικής προόδου με μια μεσαιωνική ηθική ηρωισμού και ιεραρχιών. Αυτό δεν απέχει πολύ από το πώς ο Μασκ απαντά στην αφήγηση της παρακμής με την έκκληση σ’ ένα ακραίο Μακροπρόθεσμο (Longtermism).

Η «ψηφιακή δημόσια πλατεία», που θεωρεί ότι είναι το Χ, για παράδειγμα, ορίζει ένα σημαίνον της φεουδαρχικής δημόσιας σφαίρας. Η ψηφιακή επαναφορά της αισθητικής της αρχαίας Ρώμης από τον Μασκ αντανακλά την επιθυμία της ακροδεξιάς για έναν Αμερικανό Καίσαρα.

Η παρακμή της Δύσης του Oswald Spengler, το βιβλίο με τη μεγαλύτερη επιρροή στην προφασιστική Γερμανία, προώθησε την ίδια ιδέα.

Η φιλοσοφία του Μασκ φαίνεται να είναι ότι οι άνθρωποι θα υποταχθούν στη μακροπρόθεσμη φιλοδοξία του CEO-βασιλιά.

Για να κατακτήσει το Διάστημα, ν’ αποικίσει τον Αρη και να συγχωνεύσει ανθρώπινους εγκεφάλους σε μια μοναδική τεχνητή νοημοσύνη, το άτομο και οι ανάγκες του καθίσταται ανάξιο λόγου. Και αυτό είναι το θέμα της αφήγησης της παρακμής ευθύς εξ αρχής.

Advertisement



Περισσότερα Εδω

Advertisement

Δημοφιλή

Διαχειρίστρια- Διευθύντρια : Σοφία Κοντοθανάση
Iδιοκτησία – Δικαιούχος domain name ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΕΠΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ASTRA AE
AΦΜ 094214456
Δ Ο Υ ΒΟΛΟΥ
Εδρα Γ.ΚΑΡΤΑΛΗ 76-ΒΟΛΟΣ ΤΚ 38333 ΤΗΛ.ΕΠΙΚ. 2421031434
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ [email protected]
Νόμιμος εκπρόσωπος : Παναγιώτα Τσιρτόγλου
Τεχνικός προϊστάμενος : Μιχάλης Χειμωνίδης
Εμπορικό τμήμα – Λογιστήριο : Μαρία Παπαζέτη
Διευθυντ.ς Σύνταξης: Σοφία Κοντοθανάση
Ρεπορτάζ: Βασίλης Μπαντίδης
Copyright © 2024 AstraTV.gr - Γ.Ε.Μ.Η.: 50683644000

Μετάβαση στο περιεχόμενο