Πυξ Λαξ: «Χρωστάμε να βγαίνουμε κάθε κάποια χρόνια στην τηλεόραση»

Οι «Πρίγκιπες της Δυτικής Οχθης», οι αγαπημένοι Πυξ Λαξ, είναι οι καλεσμένοι αυτής της εβδομάδας στο «Σπίτι με το Mega». Η Ρούλα Κορομηλά και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης υποδέχονται αύριο τον Φίλιππο Πλιάτσικα και τον Μπάμπη Στόκα στην επιτυχημένη μουσική εκπομπή του Mega ζωντανεύοντας τραγούδια αναλλοίωτα στον χρόνο. Το εμβληματικό συγκρότημα συμπράττει με εκλεκτούς καλλιτέχνες και μοιράζονται όμορφες ιστορίες με τους Αντώνη Δημητριάδη, Νίκο Νικολακόπουλο, Ηλία Μπενέτο, Στέλλα Στυλιανού και Νίκο Μπογιόπουλο.

Εχουμε ετοιμάσει μια γιορτή με φίλους, με τραγούδια που ξεκινάνε από τα πρώτα μας άλμπουμ και φτάνουν μέχρι το σήμερα. Εχουμε συμπεριλάβει και τραγούδια από προσωπικές μας δουλειές, αλλά κυρίως έχουμε κάνει αυτό που αγαπάμε περισσότερο, που είναι να μοιραζόμαστε τα τραγούδια μας με αγαπημένους καλλιτέχνες αγαπημένους φίλους. Κι έτσι βρεθήκαμε στη σκηνή με τον Μιχάλη Μυτακίδη των Active Member, τη Ρίτα Αντωνοπούλου, τον Κώστα Τουρνά, τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, τη Μαργκώ, τη Μάγδα Βαρούχα, την Αλεξάνδρα Γκουντούλια και τον Mc Yinca.

Γιατί έχουμε αποφασίσει ότι, σε κόντρα των επιταγών του μάρκετινγκ που λέει πως στη δική μας μουσική σκηνή πρέπει να είσαι ακριβοθώρητος και να μη βγαίνεις στην τηλεόραση, εμείς χρωστάμε κάθε κάποια χρόνια να μπαίνουμε μέσω αυτού του λαοφιλούς Μέσου στα σπίτια ανθρώπων που δεν έχουν τη δυνατότητα αλλιώς να μας ακούσουν και να μας δουν. Ανθρώπων που έχουν αγαπήσει τη μουσική μας και βρίσκονταν με έναν τρόπο πάντα δίπλα μας, αλλά οι συνθήκες μπορεί να μην τους επιτρέπουν να βρεθούν σε μια παράσταση ή σε μια συναυλία μας. Τους στέλνουμε έτσι τον ήχο μας, την αισθητική μας, τα τραγούδια μας με πολλή αγάπη. Δεν είναι βέβαια για χόρταση. Δεν είμαστε και τόσο τηλεοπτικοί τύποι για να γίνεται κάθε τρεις και λίγο, αλλά μια φορά κάθε κάποια χρόνια θα προσπαθούμε να το κάνουμε. Οσο υπάρχουν φυσικά εκπομπές που μπορούν να υποστηρίξουν τα ζωντανά παιξίματα. Αυτό το Σάββατο λοιπόν η γιορτή θα είναι στο «Σπίτι με το Mega».

Σε αυτό που σίγουρα έχουμε καταλήξει είναι ότι έχουμε ανάγκη να παίζουμε μουσική για εμάς τους ίδιους πρώτα απ’ όλα και να καταθέτουμε αυτό που αγαπάμε και είναι η προσωπική μας αλήθεια. Αλλες φορές αυτή η αλήθεια μοιάζει όμορφη, άλλες δύσκολη. Δεν είναι πάντα πετυχημένη. Ομως η ειλικρίνειά της αναγνωρίζεται από πολλούς ανθρώπους εκεί έξω και από πολλές γενιές, κι αυτό είναι συγκινητικό.

Και για εμάς ήταν απίστευτο το συναίσθημα να βλέπουμε τόσα χρόνια μετά νέους ανθρώπους στον ίδιο χώρο να αντιδρούν όπως αντιδρούσαν οι συνομήλικοί τους τη δεκαετία του ’90, να βλέπουμε τόσο πολλές γενιές ανθρώπων μαζεμένες και όλοι μας και πάνω και κάτω απ’ τη σκηνή να έχουμε τόσο πολλά κοινά πράγματα να μοιραστούμε.

Οι Πυξ Λαξ είναι ακόμη και σήμερα μαζί με τον Μάνο. Δεν γίνεται χωρίς αυτόν. Εχουμε τα τραγούδια του, την ανάμνησή του και την αίσθηση πάντα ότι κάπου εκεί δίπλα μας γυροφέρνει.

Η ανάγκη για ζωή και για την παρατήρησή της μας δίνει έναυσμα, ήταν και είναι πάντα η αφορμή για οτιδήποτε κάνουμε όχι μόνο μουσικά αλλά και στην καθημερινότητά μας. Αυτή η ανάγκη μάς κρατάει απέναντι στα τόσα αναπάντητα ερωτήματα, στο άδικο ή στο δίκιο. Στην τρέλα που μας κυκλώνει από παντού.