Αντώνης Λουδάρος: «Είμαι μεγάλος για να κάνω περάσματα σαν να πρωτοεμφανίζομαι»

Τον Αντώνη Λουδάρο συνάντησε η κάμερα της εκπομπής «Ακόμα δεν είδες τίποτα». Ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε για την καριέρα του, το political correct, αλλά και τα λόγια του πατέρα του όταν πέθανε η μητέρα του.

«Δεύτερη χρονιά ‘Άνδρες με τα όλα τους’ και ετοιμάζουμε βαλίτσες για Θεσσαλονίκη. Δύσκολο είναι να πας στο σουπερ μάρκετ, όχι να κάνεις στριπτίζ στη σκηνή. Είναι απελευθερωτικό. Δεν είναι κάτι που με απασχόλησε, το έχω εύκολο το να γδύνομαι, δε με νοιάζει. Το να τολμάς να βγεις στη σκηνή ‘γυμνός’ χωρίς να έχεις σωματότυπο ‘φέτες’, είναι δήλωση για την εποχή που ζούμε».

Για την τηλεόραση

«Τηλεοπτικά με βλέπετε σε επαναλήψεις τα καλοκαίρια. Θα ήθελα να κάνω τηλεόραση, την αγαπάω πολύ. Κάποια πράγματα που συζητήσαμε δεν έγιναν, κάποια που έγιναν και μου πρότειναν δεν ήταν η στιγμή να το κάνω» λέει και συμπληρώνει:

«Με κάλεσαν να κάνω γύρισμα δύο ημέρες ως ‘guest’ σε μια σειρά αλλά εγώ θέλω να κάνω τηλεόραση, είμαι μεγάλος για να κάνω περάσματα σαν να πρωτοεμφανίζομαι».

Δύσκολο είναι να πας στο σουπερ μάρκετ, όχι να κάνεις στριπτίζ στη σκηνή. Είναι απελευθερωτικό

Όπως λέει ο ίδιος:

«Δεν έχω χάσει δουλειά λόγω του σωματότυπού μου, αντιθέτως ενέπνευσε κόσμο για να δημιουργήσουν έναν ρόλο. Με τον Θοδωρή Αθερίδη κάναμε το «Μια μέλισσα τον Αύγουστο’ και βασιστήκαμε στον σωματότυπο για να φτιαχτεί».

Για το political correct

«Με το political correct προσπαθούμε να βρούμε τα πατήματά μας αλλά γίνονται και υπερβολές. Είναι λογικό, γιατί προσπαθώντας να δούμε προς τα πού θα πάμε, μπορούν να συμβούν και υπερβολές. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού κινηματογράφου δεν είναι πλέον political correct. Αμήχανα νιώθουμε όλοι απέναντι σε αυτό, είναι σαν να διαγράφουμε μια ολόκληρη ζωή. Πρέπει να σεβόμαστε.

«Μου φαίνεται αστείο που η Άλκηστις Πρωτοψάλτη αφαίρεσε τη λέξη ‘χοντρή’ από το τραγούδι ‘Άδωνις’ γιατί δεν είναι εκεί η ουσία».

Για την προσωπική του ζωή

«Έχω κληθεί να ανεβώ στην σκηνή και να παίξω ενώ το μεσημέρι έκανα την κηδεία του πατέρα μου. Όταν πέθανε η μητέρα μου, ο πατέρας μου είπε ‘δεν ξέρω να σε μεγαλώσω, να πας σε κάποιον που ξέρει’. Στην αρχή είχα θυμώσει πολύ μαζί του, αλλά αρκετά χρόνια μετά τον κατάλαβα και τον συγχώρεσα».